Πολλή συζήτηση έχει γίνει για τις λεγόμενες δίκες της Μόσχας στα πλαίσια της εκκαθάρισης. Η αστική προπαγάνδα τις παρουσιάζει ως δίκες παρωδία. Ας δούμε όμως ποια ήταν η γνώμη ενός αστού, του Τζότζεφ Ντέιβις, πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Μόσχα την περίοδο των δικών, ο οποίος παρακολούθησε από την αρχή μέχρι το τέλος τη δίκη της ομάδας Μπουχάριν. Στις 17 Μάρτη του 1938 ο Ντέιβις έστειλε εμπιστευτικό μήνυμα στον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον: «Αν και είμαι προκατειλημμένος απέναντι σε κάθε καθ' ομολογία απόδειξη από ένα δικανικό σύστημα που δεν παραχωρεί θα έλεγα καμιά προστασία στον κατηγορούμενο και αφού παρατήρησα προσεκτικά κάθε μέρα τους μάρτυρες και τον τρόπο που κατέθεταν και σημείωσα τις ακούσιες επιβεβαιώσεις που προέκυψαν και άλλα γεγονότα που σημάδεψαν τη δίκη, πιστεύω σύμφωνος προς αυτό και με άλλους, των οποίων η κρίση μπορεί να γίνει αποδεκτή, πως σε ό,τι αφορά τους κατηγορούμενους διέπραξαν αρκετά εγκλήματα σύμφωνα με το σοβιετικό νόμο, εγκλήματα που αποδείχτηκαν με συγκεκριμένα στοιχεία και χωρίς να είναι δυνατή η εύλογη αμφισβήτησή τους, ώστε να δικαιολογείται η ετυμηγορία που τους κρίνει ένοχους προδοσίας και η απόφαση που τους καταδικάζει στην προβλεπόμενη από τον ποινικό κώδικα της ΕΣΣΔ ποινή. Είναι κοινό το αίσθημα των διπλωματών που παραβρέθηκαν στη δίκη πως αποδείχτηκε η ύπαρξη μιας εξαιρετικά σοβαρής συνωμοσίας»³⁵.

Ενα άλλο «έγκλημα» που αποδίδεται στη «σταλινική περίοδο» είναι το λεγόμενο ουκρανικό ολοκαύτωμα. Πρόκειται για μια συκοφαντία προϊόν της ναζιστικής - γκαιμπελικής προπαγάνδας, η οποία διέδωσε το 1934-1935 ότι εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαναν σαν αποτέλεσμα της πολιτικής κολεκτιβοποίησης στην Ουκρανία, η οποία προκάλεσε μαζική πείνα-λιμό και την εξόντωση Ουκρανών που αντέδρασαν στην πολιτική των κομμουνιστών. Αυτές οι «ειδήσεις» στηρίχτηκαν σε κατασκευασμένες μαρτυρίες και διαδόθηκαν τη δεκαετία του 1930 από διάφορα φιλοναζιστικά κέντρα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Ως ντοκουμέντα παρουσιάστηκαν φωτογραφίες από το λιμό του 1921-1922 (αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης της Αντάντ και του εμφυλίου πολέμου), φωτογραφίες εκτελέσεων με εκτελεστικά αποσπάσματα στρατιωτών του τσάρου της περιόδου του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτές οι «θεωρίες» αναπαράχθηκαν μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του λεγόμενου ψυχρού πολέμου. Οι τότε υπολογισμοί έφτασαν τα θύματα του λιμού στα 15.000.000!!!

Η αλήθεια είναι ότι λιμός στην Ουκρανία υπήρξε την περίοδο του 1932-1933 με πολλούς νεκρούς, που βέβαια ο αριθμός τους δεν έχει καμία σχέση με τα αστρονομικά νούμερα που δίνονται. Ο λιμός ήρθε σαν αποτέλεσμα των εξής παραγόντων:

1. Της αντίδρασης των Κουλάκων οι οποίοι πραγματοποίησαν ένα εκτεταμένο σαμποτάζ στην πολιτική της κολεκτιβοποίησης. Εσφαξαν μαζικά τα ζώα, κατέστρεψαν τις σοδειές, εγκατέλειψαν τις καλλιέργειες, κατέστρεψαν μηχανήματα, δολοφόνησαν πολιτικούς επιτρόπους του Κόμματος.

2. Της μεγάλης ξηρασίας³⁶ του 1932 που κατάστρεψε μεγάλο μέρος της σοδειάς.

3. Της επιδημίας τύφου³⁷ που σάρωσε Ουκρανία και Β. Καύκασο.

4. Των προβλημάτων που προκάλεσε η αναδιοργάνωση της αγροτικής παραγωγής³⁸.

Ο λιμός χρονικά δεν ξεπέρασε την έναρξη της συγκομιδής του 1933. Ταυτόχρονα η σοβιετική κυβέρνηση πήρε μια σειρά μέτρα, στέλνοντας βοήθεια στην Ουκρανία για να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

Για το σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ³⁹ και την «επέμβαση» της ΕΣΣΔ στην Πολωνία και τις Βαλτικές χώρες:

«Ο δυο τίγρεις παλεύουν και ματώνουν. Οταν ξεματώσουν και εξαντληθούν, θα έρθει η σειρά μας να επιβληθούμε», Γερουσιαστής Χάρι Τρούμαν⁴⁰.

Το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ είναι το σύμφωνο μη επίθεσης που υπογράφηκε στις 23 Αυγούστου του 1939 ανάμεσα στην ΕΣΣΔ και τη Γερμανία και έγινε σημαία κατασυκοφάντησης από τους απολογητές του ιμπεριαλισμού στα πλαίσια του αντικομμουνιστικού τους μένους.

Πρόκειται για διαστρέβλωση της ιστορίας σε όλο της το μεγαλείο κατά τη δήλωση του γνωστού Αμερικανού Προέδρου Χάρι Τρούμαν που το 1950 είχε διακηρύξει: «Το έργο των Αμερικανών ιστορικών έχει κολοσσιαία σημασία στον αγώνα κατά του κομμουνισμού»⁴¹.

Η προπαγάνδα των αστών υποστηρίζει ότι η ΕΣΣΔ συμμάχησε με τον Χίτλερ για την αρπαγή ξένων εδαφών, παρουσιάζει το σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ ως μέσο επεκτατικής πολιτικής της ΕΣΣΔ και της Γερμανίας στην Ευρώπη. Υποστηρίζουν ότι είχε ως στόχο να ενθαρρύνει τον Χίτλερ στις μετέπειτα ενέργειές του και άλλα τέτοια ανιστόρητα.

Παράλληλα επιδιώκει να μηδενίσει την καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ στον αντιφασιστικό αγώνα, καθώς και τη συμβολή του κομμουνιστικού κινήματος στη νίκη των λαών ενάντια στην ιμπεριαλιστική πολεμική επίθεση του άξονα. Η ενίσχυση της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας στόχευε κυρίως στην κατασυκοφάντηση της προσπάθειας οικοδόμησης του σοσιαλισμού και γενικότερα το χτύπημα του εργατικού κινήματος.

Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στις συνθήκες και τα γεγονότα.

Ο Χίτλερ και το φασιστικό καθεστώς ενίσχυσαν τους εξοπλισμούς. Το 1936 η χιτλερική Γερμανία στρατιωτικοποίησε την περιοχή του Ρήνου. Βοήθησε τον Μουσολίνι στην κατάληψη της Αβησσυνίας. Η χιτλερική Γερμανία μαζί με τη φασιστική Ιταλία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ήττα του Λαϊκού Μετώπου και στην επιβολή της φασιστικής δικτατορίας του Φράνκο στην Ισπανία.

Ολα αυτά με την ανοχή και υποστήριξη των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της εποχής, Αγγλίας - Γαλλίας - ΗΠΑ.

Αποκορύφωμα, ύστερα από τη «φυσική» καταβρόχθιση της Αυστρίας από τη Γερμανία, ήταν η Συμφωνία του Μονάχου, στις 30 Σεπτέμβρη του 1938, που υπογράφηκε μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και φασιστικής Γερμανίας. Η συμφωνία παραχώρησε στον Χίτλερ την Τσεχοσλοβακία και έτσι ενίσχυσε τον επιθετικό προσανατολισμό της Γερμανίας προς την ανατολή.

Στις 7 του Απρίλη του 1939 η Ιταλία εισέβαλε στην Αλβανία και στις 8 την κατέλαβε ανενόχλητη.

Στις 31 Μάρτη 1939 η Βρετανία και η Γαλλία δίνουν εγγυήσεις προστασίας της Πολωνίας από επίθεση του Χίτλερ (υπογράφτηκε γαλλο-πολωνική συμμαχία το 1939 και με τη Βρετανία «Σύμφωνο αμοιβαίας βοήθειας»). Την 1η Σεπτέμβρη η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία και οι ΗΠΑ κήρυξαν στάση ουδετερότητας (!), ενώ οι Αγγλογάλλοι κήρυξαν τον πόλεμο κατά της Γερμανίας χωρίς να τον διεξάγουν ακόμη για περίπου ένα χρόνο μετά!

Η κυβέρνηση της Πολωνίας πριν την επίθεση διαπραγματευόταν με τον Χίτλερ με προθυμία για το χτύπημα της Σοβιετικής Ενωσης. Αυτό δεν έγινε λόγω διαφωνιών και η πολωνική άρχουσα τάξη, για να προστατευτεί από την ενδεχόμενη γερμανική επίθεση, προχώρησε σε συμφωνίες με τους Αγγλογάλλους, ενώ αρνήθηκε «Σύμφωνο» με την ΕΣΣΔ, όπως της πρότεινε, για κοινή πάλη κατά της χιτλερικής επιδρομής.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

(Το άρθρο βασίζεται σε κείμενο της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ, που εκδόθηκε σε μπροσούρα από τη «Σύγχρονη Εποχή»).

Σημειώσεις:

35. Από το βιβλίο του Λ. Μάρτενς «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 241.

36. Στο βιβλίο του Λ. Μάρτενς «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 168-173, αναφέρονται οι πηγές που επιβεβαιώνουν αυτά τα γεγονότα και που στην πλειοψηφία τους είναι αστικές.

37. Στο βιβλίο του Λ. Μάρτενς «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 168-173, αναφέρονται οι πηγές που επιβεβαιώνουν αυτά τα γεγονότα και που στην πλειοψηφία τους είναι αστικές.

38. Στο βιβλίο του Λ. Μάρτενς «Μια άλλη ματιά στο Στάλιν», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 168-173, αναφέρονται οι πηγές που επιβεβαιώνουν αυτά τα γεγονότα και που στην πλειοψηφία τους είναι αστικές.

39. Το σύμφωνο πήρε το όνομά του από τα ονόματα των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών του Β. Μ. Μολότοφ (1891-1986) της ΕΣΣΔ και του Ιωακείμ Φον Ρίμπερντροπ (1893-1946) της ναζιστικής Γερμανίας.

40. «60 χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Επος και Διδάγματα», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 93.

41. Από το βιβλίο του Στ. Ζορμπαλά «Η αλήθεια για το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο - Η συμβολή της ΕΣΣΔ και οι διαστρεβλωτές της ιστορίας», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 12.