«Για τις ανάγκες των πολλών» είναι το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που είναι κάπως δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τον τρόπο με τον οποίο υπηρετούν τις ανάγκες των πολλών θέσεις, προτάσεις, στάσεις και δράσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όπως: Η υπερψήφιση του Μάαστριχτ, η φανατική προσήλωση και υποστήριξη της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, η σύμπλευση με τις ξεπουλημένες ηγεσίες συνδικαλιστικών οργανώσεων στον κοινωνικοεταιρισμό και στην υπονόμευση των αγώνων, η εφαρμογή αντεργατικών μέτρων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση από δυνάμεις του που διοικούν μόνες τους ή σε συνεργασία με δυνάμεις του δικομματισμού, το σύρσιμο και ο εγκλωβισμός εργατών σε επιζήμιες για τα συμφέροντά τους διεκδικήσεις για ενίσχυση των εργοδοτών, όπως στην περίπτωση Λαναρά, ή σε αδιέξοδα δικαστικά μονοπάτια για να εξασφαλίσουν το δικαίωμά τους στη δουλειά, όπως στην περίπτωση των συμβασιούχων.

Οι ανάγκες των πολλών δεν υπηρετούνται από προτάσεις «μεταρρυθμιστικού χαρακτήρα», όπως τις χαρακτήρισε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, στο πλαίσιο της διακαναλικής συνέντευξής του την περασμένη Τρίτη. Στον καπιταλισμό οι όποιες μεταρρυθμίσεις αντικειμενικά έχουν βαθιά αντιλαϊκό και αντιδραστικό χαρακτήρα, γιατί ζητούμενο είναι η εξυπηρέτηση των αναγκών της ολιγαρχίας και όχι των... πολλών. Χωρίς ούτε στα λόγια να θίγει τον καπιταλισμό και το ευρωενωσιακό του οικοδόμημα, ο Αλ. Τσίπρας πρότεινε μεταξύ άλλων: Δημόσια παρέμβαση στο τραπεζικό σύστημα, να σπάσει το καρτέλ και η ασυδοσία των τραπεζών, να ενισχυθεί η πραγματική οικονομία και οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, δημόσιες επενδύσεις, στήριξη της απασχόλησης, στήριξη της περιφέρειας και των αγροτών, στήριξη του κοινωνικού κράτους, να απαγορευτούν οι απολύσεις στις κερδοφόρες επιχειρήσεις, κλπ.. Και όλα αυτά τα βάφτισε «εναλλακτική και αξιόπιστη πολιτική πρόταση», απολύτως «ρεαλιστική και εφικτή». Τόσο εναλλακτική όσο και η διακυβέρνηση Ομπάμα στις ΗΠΑ, την οποία επικαλέστηκε σαν απόδειξη της ρεαλιστικότητας των προτάσεών του, προφανώς και σαν παράδειγμα προς μίμηση, εξαίροντας το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δε λογάριασαν το έλλειμμα που «έχει πάει στο 14% πρόσκαιρα»! Μάλλον στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι η εκτόξευση του ελλείμματος στις ΗΠΑ έγινε για τις ...ανάγκες των πολλών...

Τόσο εφικτή και ρεαλιστική η πρότασή τους που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δε νιώθει καν την ανάγκη να επικαλεστεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα και την ανάγκη όξυνσης της πάλης του. Αντιλαμβανόμαστε βεβαίως ότι είναι απείρως βολικότερο να προτείνεις στα λόγια απαγόρευση απολύσεων στις κερδοφόρες επιχειρήσεις, απ' το να αντιπαλεύεις τις απολύσεις στην πράξη μέχρι την ανάκλησή τους, εκεί όπου πραγματοποιούνται. Είναι απείρως βολικότερο για μια δύναμη ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση, διαχείρισης του συστήματος, να ρητορεύει για τις «ανάγκες των πολλών» κατά τρόπο που οι πολλοί να μη συνειδητοποιούν την ανάγκη να παλέψουν για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους, ενάντια σε όσους τις υπονομεύουν, την ΕΕ, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τον ΛΑ.Ο.Σ. και τους υπόλοιπους θιασώτες του «ευρωμονόδρομου».

Εξάλλου, ούτε στη διακαναλική του συνέντευξη ο Αλ. Τσίπρας παρέλειψε να καταθέσει τα διαπιστευτήρια του κόμματός του στην ΕΕ των μονοπωλίων, λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «είναι η μόνη φιλοευρωπαϊκή δύναμη». Τόσο που να εφιστά την προσοχή στις άλλες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις να μην τινάξουν στον αέρα την ΕΕ με τις πολιτικές τους. Τόσο που να επιμένει ότι στο ευρωενωσιακό επίπεδο και μόνο εκεί έχουν δυνατότητα οι λαοί να αποσπάσουν κατακτήσεις, σκορπώντας έτσι άφθονη μοιρολατρία και συσκοτίζοντας την πραγματικότητα πως είναι ακριβώς η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ που αφαιρεί τη δυνατότητα απ' το λαό να ζήσει καλύτερα. Σε μια προσπάθεια να υποτιμήσει για ευνόητους λόγους τη στάση του κόμματός του σε κρίσιμες στιγμές, όπως με την υπερψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, ο Αλ. Τσίπρας είπε ότι όσοι επικαλούνται αυτό το γεγονός δείχνουν ένδεια επιχειρημάτων, ενώ τάχτηκε εκ νέου υπέρ της πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ, επιβεβαιώνοντας ότι η ψήφος στο Μάαστριχτ πριν 17 χρόνια είναι μια ψήφος διαρκείας για τον ΣΥΝ.

Τελευταία, αλλά όχι λιγότερο σημαντική, καθώς αποδεικνύει πόσο ρηχή και υποκριτική είναι η αντιδικομματική ρητορεία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (ή μήπως η πρεμούρα τους για σοσιαλδημοκρατική συνδρομή τους σε κατ' ουσίαν ομοϊδεάτες τους;), η αναφορά του Αλ. Τσίπρα στο ΠΑΣΟΚ και στην ανάγκη να καταψηφιστεί. Την οποία επανέλαβε την Παρασκευή σε συνέντευξή του στο «Real FM», λέγοντας: «Εάν το ΠΑΣΟΚ καταγράψει ένα ποσοστό εξαιρετικά χαμηλό, με πόση ευκολία η ηγεσία του θα μπορεί να συνεχίζει να μιλά αλαζονικά για αυτοδυναμία και να στρέψει το βλέμμα μακριά όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ή άλλες δυνάμεις καταθέτουν προτάσεις για κοινή δράση στην πολιτική της κυβέρνησης σήμερα; Αρα, θέλω να πω ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ίσως για πρώτη φορά να καθορίσει το πολιτικό τοπίο στη χώρα γιατί ζούμε περίοδο πολιτικής ρευστότητας». Απ' αυτή του την απάντηση εύκολα συμπεραίνει κανείς και τι θα συμβεί με το ποσοστό του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ...