ΤΖΑΜΠΑ ΧΡΗΜΑ: «Η κατάθεση Μανούση στη Βουλή μας προκαλεί να ασχοληθούμε και με το πώς γίνεται κάποιος επιχειρηματίας σε αυτή τη χώρα. Αν γίνεται χάρις σε δικά του κεφάλαια, έχει καλώς. Αν όμως γίνεται επιχειρηματίας και αυτοπροσδιορίζεται μάλιστα ως "εφοπλιστής" χάρις σε κρατικό χρήμα τότε τα πράγματα αλλάζουν. Ετσι επιχειρηματίας γίνεται ο καθένας μας. Τριάντα εκατομμύρια ευρώ είναι οι επιδοτήσεις που πήρε ο Μανούσης, αποκάλυψε ο Α. Παυλίδης στη Βουλή. Τόση είναι η "σούμα". Τριάντα εκατομμύρια είναι 10 δισ. σε παλιές δραχμές για να έχουμε μια τάξη μεγέθους. Και το ερώτημα είναι: Περισσεύουν από το κράτος τόσα λεφτά ώστε να επιδοτεί έναν πλοιοκτήτη (και όχι εφοπλιστή βεβαίως) για να ασκεί δημόσια υπηρεσία με μηδενικό επιχειρηματικό ρίσκο; (...) Αν πρέπει να "καθαρίσει" μια φορά η πολιτική μας ζωή από τους πολιτικούς που αποδεδειγμένα τα παίρνουν, είναι δέκα φορές πιο αναγκαίο να καθαρίσει όλη η αγορά από επιχειρηματίες που "λαδώνουν" για να κάνουν τους καπεταναίους με τα δανεικά λεφτά των φορολογουμένων» (ο Μ. Κοττάκης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΖΑΜΠΑ ΕΡΓΑΤΕΣ: «Το ωρομίσθιο ενός Αμερικανού εργάτη είναι 24,5 δολάρια, αλλά του συναδέλφου του από τις Φιλιππίνες μόλις που ξεπερνάει το ένα δολάριο (1,1), ενώ του εργάτη από τη Σρι Λάνκα ούτε καν το φτάνει (0,6). Ομως δεν είναι ανάγκη να ταξιδέψουμε μέχρι τη μακρινή Ασία. Μέσα στο ίδιο μας το ευρωπαϊκό σπίτι, μιάμιση ώρα από την Αθήνα, τρεις ώρες από το Παρίσι, η Βουλγαρία είναι ένας κοινωνικός παράδεισος για τους βιομηχάνους: Μόλις με 1,9 δολάρια αμείβεται την ώρα ο Βούλγαρος εργάτης. Οπως οι φορολογικοί παράδεισοι, έτσι και οι κοινωνικοί παράδεισοι αποτελούν στηρίγματα του οικονομικού συστήματος που σήμερα καταρρέει μπροστά στα μάτια μας. Για να ρίξει το κόστος της εργασίας, αυτό το σύστημα έβαλε τους εργαζομένους όλου του κόσμου να ανταγωνίζονται μεταξύ τους (...) Η κόλαση του εργαζομένου, ναι, μπορεί να γίνει ο παράδεισος του επιχειρηματία. Αλλά μπορεί να συμβεί και το αντίστροφο» (από τη στήλη του Ρ. Βρανά «Δρόμοι» στα ΝΕΑ).