Ο σοσιαλισμός του 20ού αιώνα, τα τεράστια επιτεύγματά του και τα πρωτόγνωρα προβλήματα που προέκυψαν στην πορεία οικοδόμησής του, μπαίνουν στο μικροσκόπιο της συζήτησης που ανοίγει το ΚΚΕ σε σχολές των πανεπιστημίων και ΤΕΙ, πάνω στις Θέσεις της ΚΕ του Κόμματος για το σοσιαλισμό. Κι αυτή η συζήτηση έχει έναν ξεκάθαρο στόχο. Οπως χαρακτηριστικά είπε ο Γιάννης Πρωτούλης, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, μιλώντας χτες στο πλαίσιο μιας τέτοιας εκδήλωσης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο: «Εμείς είμαστε οι αυστηρότεροι κριτές του εαυτού μας, γιατί ακριβώς θέλουμε η σοσιαλιστική επανάσταση να γίνει στη χώρα μας, να τη φέρουμε όσο γίνεται πιο κοντά και να οικοδομήσουμε και το σοσιαλισμό στη χώρα μας απαλλαγμένο από λάθη και αδυναμίες του παρελθόντος».

Εχει σημασία ότι το κοινό αυτών των εκδηλώσεων, είναι νέοι που δεν έχουν γνωρίσει ούτε το σοσιαλισμό, ούτε καν τις ανατροπές, όντας αγέννητοι ή πολύ μικρά παιδιά τότε. Ομως χτες στο Πάντειο, όχι μόνο «ρουφούσαν» τα λόγια του ομιλητή, αλλά κατέθεσαν και τον αγνό προβληματισμό τους σε μια πλούσια συζήτηση που ακολούθησε, η οποία είχε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τα προβλήματα που θα κληθεί η εργατική τάξη και το Κόμμα της να λύσουν και να αντιμετωπίσουν όταν θα οικοδομούμε αύριο το σοσιαλισμό στη χώρα μας.

Ποιοι παράγοντες επηρέασαν και το ΚΚΕ δεν έβλεπε από τη δεκαετία του '80 τα προβλήματα που εντοπίζονται σήμερα για το σοσιαλισμό εκείνη την περίοδο; Δεν υπάρχει δυνατότητα αντικατάστασης ενός κομμουνιστικού κόμματος που παίρνει οπορτουνιστική στροφή; Πώς γίνεται να νικάει η αντεπανάσταση στην πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού όπου θεωρητικά ανεβαίνει και το επίπεδο συνείδησης της εργατικής τάξης; Μια σειρά ερωτήματα έδωσαν τη δυνατότητα στον Γ. Πρωτούλη να μιλήσει για το ρόλο του Κόμματος ως πρωτοπορία της εργατικής τάξης, ως φορέα της επιστημονικής της θεωρίας, αλλά και για τον οπορτουνισμό που απέναντί του η επαγρύπνηση πρέπει να είναι διαρκής και μέσα στις γραμμές του Κόμματος της εργατικής τάξης. Μίλησε, ακόμα, για τη σχέση του Κόμματος με τις μάζες, το ρόλο του προσωπικού παραδείγματος των κομμουνιστών εργατών που θα αναλάβουν τις θέσεις των εκπροσώπων του λαού στους νέους θεσμούς της εργατικής εξουσίας, φέρνοντας παραδείγματα από τη σοσιαλιστική Κούβα σήμερα.

Ενα σοσιαλιστικό κράτος θα μπορούσε να επηρεαστεί από μια καπιταλιστική οικονομική κρίση σαν αυτή που έχει ξεσπάσει σήμερα; Αν γίνει σοσιαλιστική επανάσταση στην Ελλάδα πώς θα αποτρέψουμε την ιμπεριαλιστική επίθεση που είναι δεδομένο ότι θα δεχτούμε;Τα ερωτήματα των φοιτητών αντανακλούσαν την αγωνία τους για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, αλλά και την αποδοχή τους ότι ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ. Ανοιξαν δε, την κουβέντα για το ρόλο του ενός σοσιαλιστικού κράτους απέναντι στον ιμπεριαλισμό, τις διακρατικές σχέσεις αμοιβαίου οφέλους που θα αναπτύσσει, αλλά και τη συμβολή που θα έχει στο παγκόσμιο και περιφερειακό επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα, τις αλυσιδωτές θετικές αντιδράσεις που θα προκαλέσει στο κίνημα άλλων χωρών η σοσιαλιστική επανάσταση σε μια χώρα.

Σ' ένα πανεπιστήμιο κοινωνικών επιστημών όπως το Πάντειο, οι φοιτητές μετέφεραν στην κουβέντα την εμπειρία τους από τις διάφορες αντεπαναστατικές θεωρίες που διδάσκονται απλόχερα μέσα στα μαθήματα. «Πριν έρθω εδώ ήμουν σε ένα μάθημα όπου ο καθηγητής μάς έλεγε ότι σήμερα δεν υπάρχει εργατική τάξη και ταξική πάλη και ότι ζούμε λέει, στην κοινωνία της πληροφορίας και της επικοινωνίας», είπε χαρακτηριστικά μια φοιτήτρια, για να προσθέσει ένας άλλος φοιτητής ότι προχτές, καθηγητής του είπε πως για να πάρει βιβλία πρέπει να ανοίξουν τα μπλόκα οι αγρότες! Εδωσαν έτσι την ευκαιρία στον Γ. Πρωτούλη να μιλήσει για την παμπάλαια αγωνία των αστών διανοητών αλλά και του οπορτουνισμού, να ανακαλύψουν τάχα νέα επαναστατικά υποκείμενα με μόνο σκοπό να χτυπήσουν την εργατική τάξη και το κόμμα της, να απομακρύνουν τη δυνατότητα επαναστατικού μετασχηματισμού της κοινωνίας. Πήγε έτσι η κουβέντα σε όσους χαϊδεύουν τα αυτιά της νεολαίας ανάγοντάς τη σε επαναστατική πρωτοπορία, πήγε η κουβέντα στους αγώνες του σήμερα, αλλά και τις θυσίες που απαιτούνται στο δρόμο προς την επανάσταση, θυσίες μεγάλες, σίγουρα όμως, όχι τόσο μεγάλες όσο οι θυσίες που απαιτεί από το λαό ο καπιταλισμός για τη διαιώνισή του.