Ωσπου να λαλήσουμε εντελώς, ας το απολαύσουμε.

Εχουμε, λοιπόν, σοβιετικό σύστημα εκπαίδευσης και δεν το γνωρίζαμε. Κάποιος παλιότερα είχε πει πως είμαστε και η τελευταία σοσιαλιστική χώρα στην Ευρώπη. Μ' αυτό το δεδομένο, δεν ξενίζει το πρόγραμμα του ΣΥΝ για έναν «προσιτό καπιταλισμό», όπου σε κάποιο δημόσιο χώρο - στο παρκάκι της γειτονιάς; - θα κυκλοφορούν αγαθά «αποεμπορευματοποιημένα».

Οπως πάει το πράγμα, θα μείνει μόνος του ο μέγας τζογαδόρος, ο Σόρος, να μιλάει ευθέως για καπιταλισμό με δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.

Προς το παρόν, βρισκόμαστε ακόμα στην εποχή, όπου ένας καθαρόαιμος αστός εξανίσταται με το παράδοξο του δίκιου που υπάρχει σ' έναν αγώνα. Λαθροχειρεί, βέβαια, παρουσιάζοντας την αστική δικτατορία ως δημοκρατία, αλλά δεν είναι αυτό το κύριο. Το κύριο - κρίσιμο που θέλει να πλασάρει είναι η θεοποίηση του παζαριού. Γιατί στο παζάρι ο αστός έχει το πάνω χέρι. Εχει στα χέρια του τα μέσα παραγωγής και παζαρεύει από θέση ισχύος την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης. Συμβαίνει αυτό και στον αγροτικό χώρο, εκεί που την πλειονότητα της γης κατέχουν λίγοι.

Γι' αυτό και διαμαρτύρεται η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Δικαίως καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι δε λέει την αλήθεια στους αγρότες: Οτι για να αναπτυχθεί σωστά ως μονοπωλιακός ο καπιταλισμός πρέπει να πάψουν να είναι πολλοί οι μικροϊδιοκτήτες γης που βγάζουν ίσα τα προς το ζην και να επιτρέψουν στον καπιταλισμό να τραβήξει το δρόμο του: Με τη γη στα χέρια λίγων και τους πολλούς εργάτες στη γη που τους μεγάλωσε.

Αλήθεια είναι πως το μέλλον περιέχει λιγότερους αγρότες, αλλά μεγαλύτερη παραγωγή - το επιτρέπει η τεχνολογία. Αυτό δεν είναι κακό. Κρίσιμο είναι ποιος κατέχει τη γη, ποιος οργανώνει την παραγωγή. Σε ποιον πάει το προϊόν. Τώρα, την ώρα που αυτοί μιλάνε για αναπτυγμένο καπιταλισμό, είναι που εμείς, ακόμα περισσότερο, πρέπει να μιλήσουμε για κολχόζ και σοβχόζ!

Αλήθεια, πού είναι αυτοί που μιλούσαν για κρίση του «καπιταλισμού καζίνο»; Η «Texas Instruments», η εταιρεία που παράγει τα chips των υπολογιστών, είναι στις διαρκώς κερδοφόρες. Απολύει, όμως, 3.400. Γιατί; Για να εμφανίσει ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία και να αυξήσει κι άλλο την τιμή της μετοχής της. Ενόψει, λέει, προβλεπόμενης μείωσης των πωλήσεων, μειώνει τώρα τους εργάτες, που σημαίνει λιγότεροι θα παράγουν περισσότερο. Αυτό που χτυπιέται στην κρίση είναι η τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης. Τώρα, λοιπόν, είναι ο καιρός για οικονομολόγους που σέβονται τον εαυτό τους να δείξουν τι συμβαίνει. Τώρα είναι ο καιρός να μπουν στην άκρη όλοι οι έμποροι. Ειδικά όσοι εμπορεύονται την ίδια τη συνείδησή τους.

Για σκέψου: Αν δίπλα στους αγρότες αποφάσιζαν να κατέβουν οι εργάτες της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα, στην Κοζάνη και τη Φλώρινα; Οχι για αλληλεγγύη στους αγρότες, αλλά γιατί αυτός ο αγώνας αφορά στο ίδιο το ψωμί που τρώνε, στο ρούχο που φοράνε. Σκέψου πόσο φωτεινό θα ήταν αυτό το σκοτάδι...

Για σκέψου, ποια πένα θα τολμούσε να μιλήσει για «αντιδημοκρατικό δίκιο», όταν πλάι στους αγρότες είχαν κατέβει περισσότεροι εργάτες της πόλης;

Δε λέμε να κατέβουν στο πλευρό των αγροτών τα «λευκά κολάρα». Αλλά όλοι οι άλλοι έχουν σοβαρό λόγο να στηρίξουν αποφασιστικά αυτόν τον αγώνα. Τώρα που οι Εφιάλτες είναι γυμνοί, τώρα περισσότεροι πρέπει να σταθούν δίπλα στη γη, στα γεννήματά της, στους ανθρώπους της. Αυτοί είναι η ζωή μας. Κι εμείς παιδιά τους.

Τώρα πρέπει να αναπτυχθούν τέτοιοι αγώνες, που να μπλοκάρουν συνολικά αυτήν την πολιτική.