«Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ενενήντα χρόνια μετά τη μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση συνεχίζουμε. Τα διδάγματα του Οχτώβρη καθοδηγούν την πάλη μας. Η Οχτωβριανή Επανάσταση αποτελεί κοσμοϊστορικό γεγονός, το μεγαλύτερο στον 20ό αιώνα, που σφραγίζει και σήμερα την πορεία της ανθρωπότητας».

«Το 1917 - συνέχισε - οικοδομήθηκε το αντίπαλο δέος απέναντι στο διεθνή καπιταλισμό, το ιμπεριαλιστικό σύστημα. Αλλά και σήμερα, παρά την πισωδρόμηση, την αντεπανάσταση, την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος η εργατική τάξη, η νεολαία έχουν ένα σοβαρό όπλο στα χέρια τους. Την τεράστια ιστορική προσφορά του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα, που αποτελεί κληρονομιά, παρακαταθήκη, τεράστια πείρα για το σύγχρονο επαναστατικό κίνημα, τις νέες γενιές επαναστατών για τη νίκη.

Γι' αυτό μελετάμε, υπερασπιζόμαστε χωρίς να εξωραΐζουμε, χωρίς να κρύβουμε αδυναμίες και λάθη που οδήγησαν στην ανατροπή, το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε.

Η νικηφόρα έκβαση της Οχτωβριανής Επανάστασης σήμανε το άνοιγμα του δρόμου για το πέρασμα της ανθρωπότητας από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας.

Οι επαναστατημένοι εργάτες της Ρωσίας μαζί με τους φτωχούς αγρότες, με την πρωτοπόρα θεωρία, δράση και καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος των μπολσεβίκων άνοιξαν το δρόμο για το πέρασμα από τον καπιταλισμό σε ένα νέο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Ανοιξε ο δρόμος για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης της εργατικής τάξης, των λαών από την αστική τάξη, τον καπιταλισμό. Για τη σοσιαλιστική επανάσταση του Οχτώβρη ας αναφέρουμε ορισμένα συμπεράσματα».

Ακολούθως ο Δ. Αρβανιτάκης αναφέρθηκε εκτενώς στα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής επανάστασης, που εγκαινίασε μια νέα εποχή, καθώς η επαναστατική εξουσία οδήγησε την εργατική τάξη, όλους τους καταπιεσμένους στην απολύτρωση από το ζυγό του κεφαλαίου, στην εξάλειψη των τάξεων, στην κατάργηση της εκμετάλλευσης, αλλά και σε κατακτήσεις που «αποτελούν άπιαστο όνειρο για την εργατική τάξη μέσα στον καπιταλισμό».

Ιδιαίτερη αναφορά ο ομιλητής έκανε στις αντεπαναστατικές προσπάθειες, αλλά και στην τεράστια καθοριστική συνεισφορά της Σοβιετικής Ενωσης στην Αντιφασιστική Νίκη, όπως και στην ευεργετική επίδραση που άσκησε και στη βοήθεια που προσέφερε η νεαρή σοβιετική εξουσία σε άλλους λαούς, σε απελευθερωτικά κινήματα, υπέρ της ειρήνης κ.ά.

Ο Δ. Αρβανιτάκης κατηγορηματικά υπογράμμισε ότι «η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού πηγάζουν από τις αντιφάσεις, τις αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος» (...) «Είμαστε σίγουροι ότι εάν ενισχυθεί, κερδίσει έδαφος στην εργατική τάξη η στρατηγική για το σοσιαλισμό θα αποδειχτεί στην πράξη ότι ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητοι».

Ως κορυφαίο καθήκον ανέδειξε τη δουλιά, ώστε «να αποκατασταθεί η αλήθεια για το σοσιαλισμό του 20ού αιώνα και την Οχτωβριανή Επανάσταση, ιδιαίτερα στη νεολαία», καθώς, όπως τόνισε, «επιδιώκουν να χτυπήσουν, να αμαυρώσουν τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής και την επαναστατική εξουσία, που καθιέρωσε η Οχτωβριανή, που απελευθέρωσε την εργατική τάξη από τα δεσμά της εκμετάλλευσης (... ). Οι αρνητές του σοσιαλισμού, αυτοί που χειροκρότησαν την ανατροπή του, όπως ο ΣΥΝ, σε εκδηλώσεις που οργανώνουν για την Οχτωβριανή Επανάσταση καταγγέλλουν το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε».

Ο ομιλητής αναφέρθηκε εκτενώς στην επιβεβαίωση των θέσεων του επιστημονικού κομμουνισμού για τον ιστορικό ρόλο της εργατικής τάξης και του κόμματός της. «Επιβεβαιώθηκε - τόνισε - και ισχύει η οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική αυτοτέλεια του κομμουνιστικού κόμματος. Η λενινιστική πείρα και η πείρα μας αποδεικνύουν ότι αυτή η θέση δεν αποκλείει τις συμμαχίες. Αντίθετα, αυτή η αρχή βοηθάει τις συμμαχίες, τον απεγκλωβισμό δυνάμεων από τα κόμματα του κεφαλαίου».

«Οι θεωρίες - υπογράμμισε - για δημιουργία νέων οργανωτικών υποκειμένων τύπου φόρουμ που μιλούν για κανόνες ρύθμισης και εξανθρωπισμού της "παγκοσμιοποίησης" υπέρ των φτωχών αποσκοπούν να αποτρέψουν αυτό που αντικειμενικά ισχύει και σήμερα. Οτι η ταξική πάλη, η πάλη ενάντια στα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό έχει στην πράξη αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα οδηγεί στο σοσιαλισμό, στη σοσιαλιστική επανάσταση. Δεν υπάρχει κανένα ενδιάμεσο κοινωνικό σύστημα και εξουσία, κανένας τρίτος δρόμος μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού». «Η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική», σημείωσε.

Ακολούθως, αναφέρθηκε στις αιτίες της ανατροπής και επισήμανε την ανάγκη παραπέρα μελέτης τους. Κλείνοντας την ομιλία του, ο Δ. Αρβανιτάκης αναφερόμενος στη θυελλώδη 90χρονη πορεία του ΚΚΕ υπογράμμισε ότι η αντοχή του «οφείλεται στο ακράδαντο δίκιο, στην πίστη στην ιδεολογία μας, το μαρξισμό - λενινισμό, στην εμπιστοσύνη μας στις εργατικές μάζες, στη φτωχολογιά» και συμπλήρωσε «με μεγαλύτερο πείσμα, αντοχή, αποφασιστικότητα μπορούμε να δώσουμε τη μάχη. Υποστηρίζουμε το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε, την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού».

«Θα συνεχίσουμε - κατέληξε - πιο μαχητικά, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ να γινόμαστε οργανωτές, εμψυχωτές, εμπνευστές της πάλης των εργατών, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας. Για τον απεγκλωβισμό των μαζών από τα κόμματα του κεφαλαίου. Για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Για το κτίσιμο γερών κομματικών οργανώσεων στους τόπους δουλιάς και κατοικίας της εργατικής τάξης».