Η φιλολογία που έχει ξεκινήσει γύρω από το εκλογικό σύστημα, με πρωταγωνιστές στελέχη και εκπροσώπους τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο και από το ΠΑΣΟΚ, αποτελεί ευθεία αντανάκλαση μιας ανησυχίας που επικρατεί στους κόλπους της άρχουσας τάξης σε σχέση με την καλή λειτουργία του σημερινού δικομματικού συστήματος διακυβέρνησης. Την ανησυχία αυτή πυροδότησε και το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, με τη μείωση της δύναμης των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και την παράλληλη ενίσχυση του ΚΚΕ, αλλά και εντείνονται τα μηνύματα που έρχονται από τις διάφορες μετρήσεις της κοινής γνώμης, που πραγματοποιούνται τελευταία.

Μέσα από τη συζήτηση που γίνεται, καταγράφονται οι αναζητήσεις για εναλλακτικές μορφές διακυβέρνησης, πάντα με κοινό παρονομαστή και κυρίαρχο στόχο τον εγκλωβισμό και τη χειραγώγηση των λαϊκών μαζών. Ετσι την ίδια ώρα στελέχη του ΠΑΣΟΚ κάνουν λόγο για την αναγκαιότητα αντικατάστασης του δικομματισμού από το διπολισμό και την προοπτική κυβερνήσεων συνεργασίας. Φαίνεται πως οι δυσκολίες που εμφανίστηκαν ως καταγραφή του εκλογικού αποτελέσματος έχουν βάλει σε σκέψεις τα επιτελεία του κατεστημένου και σε αναζητήσεις για αστικό πολιτικό σύστημα που να χειραγωγεί λαϊκές μάζες, αφού σ' αυτό δυσκολεύονται.

Ετσι στο επίκεντρο βρίσκονται τόσο τα διάφορα σενάρια εκλογικού συστήματος, με βασικό ζήτημα - στο οποίο συμφωνούν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - την ακόμη μεγαλύτερη και πιο γενναία πριμοδότηση του πρώτου κόμματος, ώστε ακόμη και με χαμηλά ποσοστά να πριμοδοτείται με έδρες που να σχηματίζει «ισχυρή ή σταθερή κυβέρνηση», όσο και η προοπτική κυβερνήσεων συνεργασίας. Αναζητήσεις που η εφαρμογή τους θα παρέχει τη δυνατότητα στο πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας να προχωρά και να εφαρμόζει ανεμπόδιστα τις κάθε είδους αντιλαϊκές πολιτικές, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα ή ποια κόμματα είναι στην κυβέρνηση.

Οι διεργασίες που έχουν ξεκινήσει στο πολιτικό σκηνικό της χώρας συνδέονται άμεσα με τις στρατηγικές στοχεύσεις της άρχουσας τάξης, που ωστόσο είναι αντικείμενο διεργασιών, που σε μεγάλο βαθμό γίνονται υπόγεια και μόνο κάποιες πτυχές τους βγαίνουν στην επιφάνεια. Σταθερός και αταλάντευτος στόχος τους είναι η διασφάλιση και η διεύρυνση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, με παράλληλη ενίσχυση της πολιτικής του εξουσίας, για την αποτροπή οποιασδήποτε αμφισβήτησης αυτής της «τάξης» από το λαό και το οργανωμένο ταξικό εργατικό και ευρύτερο λαϊκό κίνημα.

Η εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα, τίποτα το καλό απ' αυτές τις διεργασίες δεν μπορούν να περιμένουν. Η απάντηση που μπορεί να δοθεί, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, απέναντι σε αυτά τα σχέδια και στα αναχώματα που ετοιμάζουν, είναι η ένταση της λαϊκής πάλης για περιφρούρηση και διεύρυνση των λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Δεν μπορεί να υπάρχουν αυταπάτες ότι η όποια αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, χωρίς αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού, στη ρότα του αγώνα για τη λαϊκή εξουσία, θα σημάνει κάτι θετικό για τα λαϊκά συμφέροντα. Η ένταση του αγώνα για την Υγεία, την Παιδεία, το Ασφαλιστικό, την προστασία του λαϊκού εισοδήματος, τα δικαιώματα της νεολαίας, είναι αυτό που θα δίνει τον τόνο της ανόθευτης έκφρασης της λαϊκής βούλησης, για θετικές πολιτικές εξελίξεις.