Στη δίνη των αδιεξόδων της έχει πέσει, με αφορμή τη νέα της ήττα στις εκλογές της 22ης Σεπτέμβρη, η ΝΔ, αδιέξοδα που οι διαδικασίες εκλογής του προέδρου της δείχνουν ότι θα συνεχιστούν.

Θα συνεχιστούν και ίσως οδηγήσουν σε εκρηκτικές καταστάσεις τον εκτός κυβέρνησης πυλώνα του δικομματισμού, επειδή ακριβώς τα αδιέξοδα δεν έχουν να κάνουν με το ένα ή το άλλο πρόσωπο που βρίσκεται στην ηγεσία του, αλλά με το ιδεολογικό (και συνακόλουθα πολιτικό) αδιέξοδο που σήμερα το αντιμετωπίζει η ΝΔ.

Εχει γίνει πλέον κοινοτοπία και για στελέχη του κόμματος της ΝΔ, η αναφορά σε αυτό το αδιέξοδο που οφείλεται στο ότι το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ως ο πιο αξιόπιστος διαχειριστής του σημερινού συστήματος, με πρωτοφανή στήριξη από τα ντόπια και τα ξένα ισχυρά συμφέροντα. Αυτή η πολιτική του ΠΑΣΟΚ που μέσα στην προεκλογική του απόγνωση ο ίδιος ο Μ. Εβερτ την ονόμασε σωστά "νεοφιλελεύθερη", έχει στερήσει από τη ΝΔ "ζωτικό πολιτικό χώρο" και όπως φάνηκε και από τις πρόσφατες εκλογές, της στερεί τη δυνατότητα να καρπώνεται τη φθορά του ΠΑΣΟΚ, αλλά και παραδοσιακούς ψηφοφόρους που ιστορικά εμπιστεύονταν τη ΝΔ. "Το ΠΑΣΟΚ λεηλατεί την ιδεολογία μας και τους ψηφοφόρους μας", είναι η κουβέντα που όλο και πιο συχνά ακούγεται από στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η αναζήτηση διεξόδου από τη σημερινή κατάσταση δε γίνεται κατά τα φαινόμενα κυρίως με ιδεολογικούς όρους - με εξαίρεση την προχτεσινή κίνηση Ανδριανόπουλου, που επιδιώκει να "αποκαθάρει" ιδεολογικά τη ΝΔ - αλλά εμπλέκονται σε αυτήν και οι παραδοσιακές για το χώρο φιλοδοξίες των διάφορων "βαρόνων" που θέλουν να έχουν το πάνω χέρι στον έλεγχο του κόμματος.

Αυτή ακριβώς η αντιπαράθεση, που ενδέχεται να προκαλέσει και ανεξέλεγκτες καταστάσεις, έχει προκαλέσει όπως είναι φυσικό το έντονο ενδιαφέρον της άρχουσας τάξης, που ενδιαφέρεται για την ομαλή εναλλαγή των δικών της κομμάτων στην εξουσία, προκειμένου να συνεχιστεί απαρέγκλιτα η κυριαρχία της. Επιδιώκει να υπάρχει συνοχή και στον εκτός κυβέρνησης πόλο του δικομματισμού για να λειτουργεί ομαλά το πολιτικό σύστημα. Αυτή η επιδίωξη είναι ιδιαίτερα επίκαιρη σήμερα, καθώς ο σκληρός πυρήνας της άρχουσας τάξης γνωρίζει ότι η πορεία προς την "Ευρωπαϊκή Ενοποίηση" με το πρόγραμμα "σύγκλισης" θα είναι αρκούντως σκληρή και ανάλγητη, με αποτέλεσμα να μεγαλώνουν οι κίνδυνοι, ευρύτερα λαϊκά στρώματα να απεμπλακούν από τα κόμματα του δικομματισμού.

Γι' αυτό, πρωτίστως, ενδιαφέρεται να διατηρήσει την ενότητά της η ΝΔ και σε αυτήν την κατεύθυνση ήδη έχουν πάρει θέση και ισχυρά εκδοτικά συγκροτήματα, αλλά και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, που "ζωηρά" ενδιαφέρεται για την ενότητα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ξέρει, αλλά και φοβάται το ΠΑΣΟΚ, ότι μία ενδεχόμενη μακροχρόνια κρίση στο άλλο κόμμα θα του στερήσει το άλλοθι της "Δεξιάς" και θα αποκαλύψει πιο εύκολα την αντιλαϊκή του πολιτική που τώρα προσπαθεί να την καμουφλάρει με "αριστερό" προσωπείο.

Ομως και στην περίπτωση που η ενότητα στη ΝΔ δε διατηρηθεί, υπάρχουν και τα εναλλακτικά σενάρια. Ηδη η αναγγελία της ίδρυσης κόμματος από τον Α. Ανδριανόπουλο μπορεί να προκαλέσει μία διάσπαση στη ΝΔ και πολιτική, αλλά και οργανωτική. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο θεωρητικός του νεοφιλελευθερισμού ήταν για χρόνια ένα κορυφαίο στέλεχος της παράταξης και έχει ακόμα προσβάσεις στο χώρο και άσχετα εάν τον ακολουθήσει ή όχι ο Στ. Μάνος, είναι σίγουρο ότι έχουν ταυτότητα αντιλήψεων και κάλλιστα μπορούν να συνυπάρξουν στον ίδιο πολιτικό φορέα.

Παράλληλα έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν και τα σενάρια "εξευρωπαϊσμού της συντηρητικής παράταξης". Αυτά προβλέπουν την ύπαρξη ενός κόμματος της "λαϊκής Δεξιάς", όπως είναι τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη, που θα απευθύνεται στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα και ενός αμιγώς "φιλελεύθερου" κόμματος, που θα απευθύνεται στα "ανώτερα στρώματα", τα οποία στις εκλογές που έγιναν προτίμησαν το ΠΑΣΟΚ.

Σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρον των κάθε είδους "ισχυρών" στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, για τις εξελίξεις στη ΝΔ, θα είναι έντονο και μπαίνει σε πρώτη προτεραιότητα, μετά και τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών.

Η εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ, σε συνδυασμό με τη μείωση των ποσοστών που τα κόμματα του δικομματισμού συγκέντρωσαν στις προηγούμενες εκλογές έχουν δημιουργήσει κλίμα ανησυχίας στα κλιμάκια της άρχουσας τάξης, που ενδιαφέρονται για την απρόσκοπτη πορεία της Ελλάδας προς την "Ευρωπαϊκή Ενοποίηση". Την ανησυχία αυτή την εξέφρασε, έστω και για τους δικούς του λόγους, ο Α. Ανδριανόπουλους, που πέρα από τα όσα λέει, διατηρεί δεσμούς με ισχυρά τμήματα της άρχουσας τάξης και μπορεί να γνωρίζει ή να εξωτερικεύει τους προβληματισμούς τους. Είπε, λοιπόν, ο θεωρητικός του "νεοφιλελευθερισμού" ότι απαιτείται η "ανασύνταξη του χώρου της ΝΔ", επειδή φοβάται πως η "επόμενη ήττα του ΠΑΣΟΚ θα προέλθει από την Αριστερά". Η κρίση που προκλήθηκε, σε συνδυασμό με τις θετικές διεργασίες στη συνείδηση τμημάτων του λαού μπορεί να δημιουργεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Αυτός ακριβώς είναι ο φόβος τους και για την αποτροπή αυτού του "κινδύνου", γίνονται όλες οι κινήσεις. Φοβούνται μην και επεκταθούν τα ρήγματα στη συνείδηση των ψηφοφόρων, που σήμερα είναι εγκλωβισμένοι στο δικομματισμό. Το φοβούνται βάσιμα- επειδή ακριβώς οι ίδιοι τα σχεδιάζουν - γιατί γνωρίζουν ότι η πολιτική του Μάαστριχτ θα είναι ένας πραγματικός οδοστρωτήρας, που θα περάσει πάνω από τις λαϊκές κατακτήσεις, συνθλίβοντας χιλιάδες εργαζόμενους. Διαισθάνονται μία αγωνιστική αντίσταση, που θα περιλαμβάνει και εργαζόμενους οι οποίοι σήμερα ακολουθούν τη ΝΔ και γι' αυτό θέλουν να "στεγανοποιήσουν" το χώρο και να προσπαθήσουν να του δώσουν "μία νέα ορμή".

Στο χέρι του λαϊκού κινήματος είναι να χαλάσει τα σχέδιά τους, να αποκαλύψει την ουσία της συντηρητικής πολιτικής και να δρομολογήσει τις κατευθύνσεις σε εντελώς αντίθετο δρόμο από αυτόν που χαράσσουν τα εγχώρια αλλά και τα ξένα επιτελεία. Η προοπτική συγκρότησης του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου θα συμβάλει σ' αυτές τις διεργασίες.