«Οι αγώνες τού σήμερα θα γίνονται πιο ισχυροί όσο πιο πολύ ταρακουνούν τα βάθρα του συστήματος. Οι αγώνες τού αύριο δε θα έρθουν, αν δεν κυοφορούνται στο σήμερα».

Με αυτά τα λόγια η Ελένη Μηλιαρωνικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Παιδείας, έδωσε το στίγμα της αναγκαιότητας της έντασης του αγώνα και στο σήμερα και στο αύριο, στη διάρκεια της χτεσινής εκδήλωσης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκεί, νέες και νέοι, αυριανοί επιστήμονες, συζήτησαν τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 18ο Συνέδριο, σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Κομματική Οργάνωση Φιλοσοφικής του ΚΚΕ.

Η Ελ. Μηλιαρωνικολάκη, στην ομιλία παρουσίασης των Θέσεων, στάθηκε ιδιαίτερα στην ανάγκη διαρκούς ανόδου του ιδεολογικού και πολιτικού επιπέδου. Σημείωσε πως για τους κομμουνιστές, η σχέση με τη μόρφωση και τη γνώση, ήταν ένα από τα βασικά τους στοιχεία.

Στη συνέχεια, μίλησε για την καπιταλιστική κρίση, ξεκαθαρίζοντας πως δεν πρόκειται για «κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα» - όπως την παρουσιάζουν οι αστοί οικονομολόγοι - αλλά για κρίση του ίδιου του συστήματος που σαπίζει.

Ιδιαίτερα, όμως, στάθηκε στην απάντηση που πρέπει να δώσει ο λαός: «Το φάρμακο για ν' απαλλαγούμε από τις κρίσεις και από αυτές τις ερήμους της φτώχειας και της πείνας που δημιουργεί ο καπιταλισμός, είναι να καταργήσουμε την αναρχία και τον ανταγωνισμό της αγοράς. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να περάσουμε σε κοινωνικοποίηση των βασικών, καταρχήν, μέσων παραγωγής, ούτως ώστε να μπορεί να γίνεται κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας. Με άλλα λόγια, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να έρθει η λαϊκή εξουσία, η λαϊκή οικονομία».

Η συζήτηση που πραγματοποιήθηκε χτες κάλυψε μια σειρά από ζητήματα, από τις γενικές πολιτικές εξελίξεις, θέματα του εργατικού κινήματος και από την πολιτική συμμαχιών του Κόμματος, μέχρι την περιβόητη «σκανδαλολογία».

Χαρακτηριστική είναι η ερώτηση ενός φοιτητή, για το λεγόμενο «τρίτο δρόμο», αλλά και για τα όσα λέγονται περί «αυτοϊκανοποίησης των ΚΚ από την κρίση». «Ο τρίτος δρόμος είναι μια ουτοπία», ξεκαθάρισε η Ελ. Μηλιαρωνικολάκη. Και συμπλήρωσε: «Μόνο όταν ο λαός αμφισβητεί την εξουσία έχει αποτελέσματα ο αγώνας». Αναφορικά δε, με τα περί αυτοϊκανοποίησης, τόνισε πως δεν υπάρχει κανένα τέτοιο θέμα. Οι κρίσεις στον καπιταλισμό αποτελούν νομοτέλεια.

«Πώς θα μπορέσει το εργατικό κίνημα, που είναι διασπασμένο, να πολεμήσει το ενωμένο κεφάλαιο», ρώτησε ένας άλλος φοιτητής. Εδωσε, με αυτό τον τρόπο τη δυνατότητα στην ομιλήτρια να αναπτύξει τις δύο γραμμές μέσα στο εργατικό κίνημα. «Μόνο αν δυναμώσει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, μπορεί ν' αποδυναμωθεί το ενωμένο κεφάλαιο», τόνισε.

Με ποιο τρόπο το μεγάλο κεφάλαιο και τα αστικά κόμματα μπορούν να αξιοποιήσουν τα διάφορα σκάνδαλα και ενόψει των ευρωεκλογών, ήταν άλλη ερώτηση. Το σύστημα θα επιχειρήσει να πείσει τα λαϊκά στρώματα πως όλα αυτά τα σκάνδαλα είναι «κοινωνικά φαινόμενα» καλλιεργώντας συμβιβασμό και παράλληλα θα προωθήσει τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων μέσω των δικομματικών καβγάδων. «Δεν είναι κοινωνικά φαινόμενα», τόνισε. «Φταίει το ίδιο το σύστημα που σαπίζει».

Για ποιο λόγο τα μικρά και μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου θα πρέπει να στηρίξουν το Κόμμα, ρώτησε μια φοιτήτρια. «Εχουν συμφέρον να ενισχύσουν το ΚΚΕ», επισήμανε η ομιλήτρια και έφερε το παράδειγμα της συρρίκνωσης του αγροτικού πληθυσμού και τη συγκέντρωση γης σε λίγα χέρια. Αντίστοιχα, συμφέρον έχουν και οι μικροί επαγγελματίες της πόλης.