«Για όνομα του θεού! Μην επιμένετε, δεν υπάρχουν χρήματα για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους, για την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον. Δεν αντέχει ο προϋπολογισμός!». Το σπαραξικάρδιο, αν και απωθητικό και χιλιοειπωμένο, αυτό παραμύθι ακούγεται ξανά τελευταία σε υψηλούς τόνους από τους κυβερνώντες, που δε διστάζουν να καταφύγουν σε διάφορες αλχημείες για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Γ. Αλογοσκούφη, που δε δίστασε να καταφύγει στην κινδυνολογία: «Δεν έχουμε την πολυτέλεια να απομακρυνθούμε από τη δημοσιονομική πειθαρχία και να οδηγήσουμε τη χώρα σε περιπέτειες», αποφάνθηκε από τις Βρυξέλλες, θέλοντας να κόψει μαχαίρι την «παραφιλολογία», έτσι την αποκάλεσε, περί γενναίων παροχών μετά τη δήθεν «χαλάρωση» του Συμφώνου Σταθερότητας. Η ειρωνεία είναι ότι οι «γενναίες παροχές» δεν ξεπερνούν σε καμία περίπτωση το 0,5% του ΑΕΠ, περίπου 1,2 δισ. ευρώ, αν υποτεθεί ότι θα πάνε όλα στους «οικονομικά ασθενέστερους». Κι όμως την ίδια στιγμή η κυβέρνηση μπορεί να δεσμεύσει κονδύλια ύψους 28 δισ. ευρώ ή 11,4% του ΑΕΠ για να στηρίξει την κερδοφορία των τραπεζών. Για το τραπεζικό κεφάλαιο δεν υπάρχουν δημοσιονομική πειθαρχία, ελλείμματα, δημόσιο χρέος κ.ο.κ. Ομως οι επισημάνσεις και οι διαπιστώσεις δεν αλλάζουν τα πράγματα. Μόνο η λαϊκή πάλη με στόχο τη λαϊκή εξουσία.