«Για όσους στέκονται σήμερα αμήχανα μπροστά στα όσα συμβαίνουν στα πανεπιστήμια (στην Ελλάδα, αλλά και στη Γαλλία, όπου από ό,τι φαίνεται δε διαδηλώνουν μόνο οι "μειοψηφίες") υπάρχει μια φράση που ίσως τα εξηγεί όλα: "Αν τα πανεπιστήμια δεν προσαρμοστούν, θα προχωρήσουμε δίχως αυτά". Είναι η φράση που συμπυκνώνει το πνεύμα της διακήρυξης της Μπολόνιας, την οποία υπέγραψαν οι υπουργοί Παιδείας 29 ευρωπαϊκών κρατών το 1999».

«Το πνεύμα της Μπολόνιας λέει, με δυο λόγια, πως οι πανεπιστημιακοί καλά θα κάνουν να λάβουν σοβαρά υπόψη πως οι καιροί έχουν αλλάξει και πως "πρέπει να αναζητήσουμε μια καλύτερη ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού συστήματος Ανώτατης Εκπαίδευσης". Η μικρή φρασούλα που προέβλεπε αυτές τις εξελίξεις εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1991, σε ένα κείμενο του σερ Ντάγκλας Χέιγκ ("Πέρα από τα πανεπιστήμια: Μια νέα δημοκρατία του πνεύματος") το οποίο έγινε το ευαγγέλιο εκείνων που ονειρεύονται να δημιουργήσουν "επιχειρηματικά πανεπιστήμια"».

«Γιατί επιχειρηματικά; Επειδή, στη σύλληψή τους και την οργάνωσή τους θα είναι σαν ιδιωτικές επιχειρήσεις που θα παράγουν και θα πουλούν τη γνώση μέσα στο πλαίσιο μιας "παγκοσμιοποιημένης οικονομίας της γνώσης". Οπως παρατηρεί ο Υβ Βενκέν στο περιοδικό "Σύγχρονος άνθρωπος" δεν υπάρχει σήμερα σύνοδος του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης που να μη συζητάει αυτή την ιδέα για τη "διαχείριση της γνώσης"».

«Ενα σύνθημα σε έναν τοίχο του Πανεπιστημίου της Γενεύης έγραφε: "Να γκρεμίσουμε την Μπολόνια". Δε μάθαμε ποτέ αν ο ταραξίας που το έγραψε ανήκε σε μια μειονότητα ή στην πλειονότητα της πανεπιστημιακής κοινότητας. Ξέρουμε όμως πως η πλειονότητα των Ευρωπαίων πολιτικών έχει δεχτεί την επιφοίτηση του πνεύματος της Μπολόνιας και προχωρεί στην υλοποίησή του».

(Τα αποσπάσματα είναι από άρθρο του Ρ. Βρανά / ΤΑ ΝΕΑ)