Τι γίνεται με το πετρέλαιο;

Μια ασφαλής πρώτη απάντηση προκύπτει από μια ματιά στα οικονομικά αποτελέσματα των πολυεθνικών του πετρελαίου.

Μέσα στο 2007, η «Exxon Mobil» σημείωσε συνολικά κέρδη ύψους άνω των 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Τα καθαρά της κέρδη ήταν μέσα στην προηγούμενη χρονιά 11,7 δισ. δολάρια. Τι έχει συμβεί από την τρελή κούρσα των τιμών από τον περασμένο Δεκέμβρη μέχρι σήμερα: Μόνο μέσα στο πρώτο τετράμηνο του 2008, η ίδια εταιρεία παρουσιάζει κερδοφορία της τάξης των 11 δισ. δολαρίων, δηλαδή ίση με την κερδοφορία ολόκληρου του περσινού χρόνου! Ηδη, δηλαδή, ο τζίρος της εταιρείας πλησιάζει να ξεπεράσει (μέσα σε ένα τετράμηνο) κατά δυο φορές το ΑΕΠ μιας ολόκληρης χώρας, της Ελλάδας.

Ανάλογη η εικόνα και των υπόλοιπων μεγάλων «αδελφών» του πετρελαίου. Η «Σέβρον», για παράδειγμα, είχε μέσα στο 2007 καθαρά κέρδη ύψους 4,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Από τα στοιχεία που έχουν κατατεθεί στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, από το 2001 μέχρι και το 2007, πέντε όλες κι όλες εταιρείες («Exoon», «BP», «Shell», «ConocoPhillips», «Σέβρον») έχουν αποκομίσει κέρδη πάνω από 550 δισεκατομμύρια δολάρια! Αντιλαμβάνεται κανείς τι κέρδη σημαίνει για τις παραπάνω πολυεθνικές το ότι αυτή τη στιγμή το πετρέλαιο κινείται πάνω από 130 δολάρια το βαρέλι, όταν το 2001 ήταν γύρω στα 20 δολάρια...

*

Ο ένας παράγοντας, λοιπόν, που εκτοξεύει τις τιμές είναι ο μονοπωλιακός έλεγχος της αγοράς από μια συμμορία πολυεθνικών. Εδώ έρχεται τώρα να προστεθεί το «τζογάρισμα» των χρηματιστικών αγορών, δηλαδή η άνευ προηγουμένου χρηματιστική κερδοσκοπία. Ενα και μόνο στοιχείο είναι ενδεικτικό: Αυτή τη στιγμή, στη χρηματιστική αγορά, οι διαπραγματεύσεις αφορούν σε πετρέλαιο που η ποσότητά του είναι 15πλάσια από την πραγματική κατανάλωση πετρελαίου στον πλανήτη! Με άλλα λόγια, έχει διαμορφωθεί μια εικονική πραγματικότητα «ζήτησης», η οποία αποτελεί μια κατασκευασμένη χρηματιστηριακή «φούσκα», η οποία εκτινάσσει τις τιμές. Οσο για τις γηραλέες θεωρίες περί «προσφοράς και ζήτησης», που καθορίζουν, τάχα μου, τις τιμές στον δήθεν «ελεύθερο ανταγωνισμό», οι απολογητές της «ελεύθερης οικονομίας» θα πρέπει να εξηγήσουν: Πώς γίνεται την τελευταία πενταετία η πραγματική ζήτηση πετρελαίου να έχει αυξηθεί μόλις κατά 2%, αλλά το ίδιο διάστημα η τιμή του βαρελιού να έχει εξαπλασιαστεί;..

Και τι άλλη απόδειξη χρειάζεται για το ότι όσο η ανθρωπότητα δεν έχει απαντήσει με θετικό τρόπο στο δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», όσο ο σχεδιασμός του κεφαλαίου προς όφελος των πολυεθνικών και της χρηματιστικής ολιγαρχίας δεν αντικατασταθεί από τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας προς όφελος της κοινωνίας, τότε η περίφημη παγκοσμιοποίηση θα αναγάγει σε παγκόσμιο δόγμα το «ο θάνατός σου η ζωή μου»;