«Η προσπάθεια να ξαναγραφεί η Ιστορία κάτω από τις επιταγές της "νέας τάξης", βρίσκει πρόθυμους υπηρέτες σε κάθε επίπεδο της κοινωνίας μας» καταγγέλλουν οι ΚΟ Νέας Σμύρνης του ΚΚΕ με αφορμή δημοσίευμα στην τοπική αθλητική εφημερίδα «Τα επίκαιρα» όπου κάποιος κ. Παπαδάκος υπογράφει ένα κείμενο που αναφέρεται σε διενέξεις στο εσωτερικό της ομάδας του Πανιωνίου, συμπεραίνοντας: «έχει κι ο Πανιώνιος τα Δεκεμβριανά του» και θεωρώντας σκόπιμο να ενημερώσει τους αναγνώστες του για το τι ήταν τα Δεκεμβριανά ή καλύτερα τι πιστεύει εκείνος ότι ήταν.

Σε τρεις αράδες, λοιπόν, αποφαίνεται ότι ήταν σύγκρουση των «Ελλήνων δημοκρατών» και των κομμουνιστών! Ασυγχώρητη παράλειψή του η αναφορά στους «δημοκράτες» Αγγλους, υπό την κατοχή των οποίων τελούσε η χώρα και οι οποίοι προστάτευσαν τους χωροφύλακες όταν άνοιγαν πυρ εναντίον άοπλων διαδηλωτών, μεταξύ τους γυναίκες και παιδιά, αιματοκυλώντας τη διαδήλωση εκείνων που αγωνίστηκαν για να αποτινάξουν το φασιστικό ζυγό. Οι «δημοκράτες» δολοφόνησαν στις 3/12/1944 28 και τραυμάτισαν 140. Την επόμενη οι «δημοκράτες» άνοιξαν πυρ εναντίον όσων συμμετείχαν στην κηδεία των θυμάτων της προηγούμενης. Δολοφόνησαν 40 και τραυμάτισαν πάνω από 70. Στη συνέχεια, ο Βρετανός στρατηγός Σκόμπι θα θέσει την πρωτεύουσα υπό το καθεστώς στρατιωτικού νόμου.

Οι ΚΟ Νέας Σμύρνης στην ανακοίνωσή τους καταγγέλλουν τη «συνειδητή διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων και την πολιτική που εκφράζει η παραχάραξή τους» σημειώνοντας ότι «είναι και προσβολή προς τους χιλιάδες, κομμουνιστές και μη, πατριώτες που έχυσαν το αίμα τους πολεμώντας τους φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους, την Εθνική Αντίσταση, εμπνευστής και αιμοδότης της οποίας υπήρξε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας». Αυτά την ώρα που οι «δημοκράτες» κατά τον κ. Παπαδάκο είτε λάκιζαν στο εξωτερικό, είτε έμεναν για να κατακτήσουν τον τίτλο του δοσίλογου, του καταδότη, του μαυραγορίτη.

«Ο λαός μας - καταλήγει η ανακοίνωση - έχει συσσωρευμένη εμπειρία από τους επιγόνους των συνεργατών των εκάστοτε κατακτητών της πατρίδας μας. Μονόδρομος είναι, η καταδίκη των πολιτικών απογόνων τους και της πολιτικής τους υποτέλειας στο κεφάλαιο. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά μόνο η πάλη για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Καθείς όπου ετάχθη: με την πλουτοκρατία ή με το λαό!».