ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΑΛΙΑΤΣΑΤΟΣ (Λαέρτης) (1923 - 1998). Από μικρός μπήκες, αδελφέ μου, στον αγώνα. Παιδί 14χρονο, μαθητής της Εμπορικής Σχολής, έγινες μέλος της ΟΚΝΕ και πάλευες για τη μόρφωση και τη γνώση μέσα στη μεταξική δικτατορία. Ποτέ δε σήκωσες το χέρι για φασιστικό χαιρετισμό και δε φόρεσες τη στολή της ΕΟΝ (φασιστικής οργάνωσης νεολαίας). Δεκαεφτάχρονο σε βρήκε ο πόλεμος. Οι νίκες των παιδιών του λαού στα χιονισμένα αλβανικά βουνά σημειώνονται με μικρές ελληνικές σημαιούλες, φτιαγμένες από τα χέρια σου, στο χάρτη που είχες κρεμάσει στον τοίχο του δωματίου σου. Πίστευες στην ήττα των Ιταλών φασιστών.

Οταν το μέτωπο κατέρρευσε και οι Ιταλοί έφθασαν στο νησί, ορκίστηκες να αγωνιστείς για να γίνει ελεύθερο. Αντάλλαξες τη μαθητική πένα με την αξίνα και μαζί με τον πατέρα και τον αδελφό μας ΤΑΣΟ οργώνατε και σπέρνατε στάρι για να μη στερηθεί η φαμίλια μας το ψωμί. Δεκαεννιάχρονος αγωνίζεσαι μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ Νέων ενάντια των Ιταλών και των ντόπιων συνεργατών τους. Ενα χρόνο μετά την ίδρυση της θρυλικής ΕΠΟΝ, γίνεσαι γραμματέας της ΕΠΟΝ Κεφαλονιάς - Ιθάκης με το ψευδώνυμο "Λαέρτης". Οργώνεις κυριολεκτικά απ' άκρου σ' άκρο τα δυο νησιά μας και οργανώνεις τα νιάτα στην ΕΠΟΝ στον ηρωικό τους αγώνα, με όπλο την πίστη σου στο Κόμμα (ραχοκοκαλιά του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ) και τη θέρμη των λόγων σου. Στο υπόγειο του σπιτιού μας, το κρυμμένο στη στέρνα ραδιόφωνο λέει καθημερινά τις ειδήσεις και στο φτιαγμένο με τα χέρια σου πολύγραφο, στο φως της λάμπας, τυπώνονται τα δελτία ειδήσεων και οι προκηρύξεις που καλούν το λαό σε αγώνα. Με όπλο το θάρρος και τη λεβεντιά της νιότης, αψηφώντας την απαγόρευση της κυκλοφορίας των κατακτητών, μαζί με άλλους ΕΠΟΝίτες, κρατώντας τα πινέλα και τα δοχεία με το χρώμα, γλιστρούσατε στο σκοτάδι της νύχτας και γράφατε συνθήματα, σκορπούσατε προκηρύξεις και από τις χαραμάδες ρίχνατε μέσα στα σπίτια τα δελτία ειδήσεων. Οι Ιταλοί αναζητούν τους ενόχους, μάταια. Η συνθηκολόγηση των Ιταλών θα δημιουργήσει στα νησιά μας την ιταλογερμανική σύρραξη. Καλείτε με προκηρύξεις τους αντιφασίστες Ιταλούς σε αντίσταση. Το νησί ποτίζεται με το αίμα των Ιταλών αντιφασιστών και αρκετών ΕΑΜιτών, που πολέμησαν μαζί τους ναζί. Οι ομαδικές εκτελέσεις, ο αφανισμός της Μεραρχίας Ακουϊ από τους Γερμανούς δεν ανακόπτουν τον αγώνα, αντίθετα, ατσαλώνουν τα νιάτα. ΕΠΟΝίτες φεύγουν από τα νησιά στη δυτική Ελλάδα, για να λάβουν μέρος στον ένοπλο αγώνα, ενώ στα νησιά μας δημιουργούνται ομάδες εφεδρικού ΕΛΑΣ από ανταρτοεπονίτες.

Το ναζιστικό θεριό ψυχορραγεί από τα κονταροχτυπήματα του ηρωικού Κόκκινου Στρατού. Οι ντόπιοι συνεργάτες τους απαιτούν την εκκαθάριση των δύο νησιών από τους συμμορίτες - όπως σας αποκαλούν - πριν από την αποχώρησή τους. Οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις αρχίζουν. Γνωρίζετε ότι το νησί είναι απομονωμένο, μα δεν το εγκαταλείπετε. Αποκλεισμένοι από τους Γερμανούς και τους ντόπιους συνεργάτες τους (Ποκίτες), δεν παραδίνεστε κι όταν ο κλοιός στένεψε επιχειρείτε την ηρωική έξοδο. Γλιτώνοντας σαν από θαύμα, φθάνεις σε ερημική ακτή και με καϊκι φεύγεις με λίγους συντρόφους σου στη δυτική Ελλάδα, για συνέχιση του αγώνα.

Οι Γερμανοί ηττημένοι φεύγουν. Γυρνάς στο νησί μαζί με τον ελευθερωτή ΕΛΑΣ να γιορτάσεις τη λευτεριά που κερδήθηκε με θυσία χιλιάδων ηρώων και με τη ζωή του εκτελεσμένου από τους Γερμανούς 23χρονου αδελφού μας Τάσου. Καπνίζουν ακόμη τα ερείπια και το αίμα δεν έχει στεγνώσει ακόμα στη ματοβαμμένη γη και ο βρετανικός ιμπεριαλισμός καραδοκεί. Ξεσπούν τα Δεκεμβριανά. Η ελληνική κυβέρνηση βαφτίζει πατριώτες τους δοσίλογους και τους συνεργάτες των κατακτητών και εξαπολύει ανελέητο διωγμό κατά των ηρώων της ΕΑΜικής Αντίστασης. Σε καταδικάζουν πέντε φορές σε θάνατο και σε αναζητούν παντού. Ξεφεύγεις από τα νύχια τους στο εξωτερικό για να συνεχίσεις τον αγώνα. Ρίχνεσαι στη θάλασσα να παλέψεις, με μετερίζι σου το καράβι. Μέλος της ΟΕΝΟ καθοδηγείς τα πληρώματα των καραβιών που κυβερνάς σαν καπετάνιος σε διεκδικήσεις ανθρωπινότερων συνθηκών ζωής. Τριπλός ο αγώνας σου, αγώνας με τα μανιασμένα κύματα, αγώνας ενάντια των αφεντικών (εφοπλιστών), αγώνας για τη στήριξη της πατρικής μας οικογένειας και για τη ζωή και τη μόρφωση των τεσσάρων παιδιών σου. Στα 52 χρόνια σου, γύρισες στην πατρίδα για να συνεχίσεις τον αγώνα μέσα από το Κόμμα. Πρόεδρος του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ Αργοστολίου, πάλευες για τα δίκαια αιτήματα των αντιστασιακών και την καταξίωση των ηρωικών τους αγώνων.

Χτυπημένος από την καταραμένη αρρώστια δε λύγισες. Εμεινες πιστός, αγνός, αταλάντευτος ιδεολόγος κομμουνιστής, στο κόμμα που πίστεψες, στο ΚΚΕ, που μέσα στα τρία κόκκινα γράμματά του κλείνει το άλικο αίμα του αδελφού μας Τάσου.

Σου έκλεισα τα μάτια, όταν το δρεπάνι του χάρου έκοψε το νήμα της αγωνιστικής σου ζωής, μα είμαι βέβαιη ότι έμειναν ορθάνοιχτα, ατενίζοντας το όραμά μας πως "θα ανατείλει κάποια μέρα οι λαοί να κυβερνούν".

Στη μνήμη σου και στη μνήμη των ΕΠΟΝιτών των δυο νησιών μας, που σφράγισαν με το αίμα τους τον απελευθερωτικό αγώνα και προς τιμήν των 80 χρόνων του ΚΚΕ προσφέρω, μέσω ΚΟΒ Αργοστολίου, 100.000 δρχ.

Η αδελφή σου Μαριάνθη Γαλιατσάτου - Αννίνου

Ευχαριστούμε ολόθερμα τους συναγωνιστές, συντρόφους, φίλους, γνωστούς και συγγενείς, που συμμερίστηκαν τον πόνο της ψυχής και οδύνης μας για το χαμό του πολυαγαπημένου μας πατέρα και αδελφού Γεράσιμου Γαλιατσάτου (Λαέρτη) και ένωσαν τα βήματά τους μαζί μας στο κατευόδιο του τελευταίου ταξιδιού του.

Τα παιδιά του Αδαμαντία, Αναστασία, Τζώση, Γιάννης

Η αδελφή του Μαριάνθη

* * *

Συμπληρώνονται 2 χρόνια από το θάνατο του ΑΝΤΩΝΗ ΝΤΟΛΟΜΑ.

Στη μνήμη του, η σύζυγός του Βασιλική πρόσφερε, μέσω ΚΟ Μαγνησίας, 10.000 δρχ. στο ΚΚΕ προς τιμήν των 80 χρόνων του.