Το κτίριο που δώρισε στο ΚΚΕ η σ. Bailly Louise Αντωνακοπούλου στη μνήμη του συζύγου της σ. Αντώνη Αντωνακόπουλου, για να αξιοποιηθεί από την ΝΕ Ηλείας του ΚΚΕ ως «ορμητήριο αγώνων», ετοιμάζεται να δοθεί προς χρήση. Ηδη, ξεκίνησαν οι εργασίες επισκευής του κτιρίου και αναμένεται σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα να έχουν ολοκληρωθεί. Επιπρόσθετα, χαρίζει την άριστα οργανωμένη βιβλιοθήκη του Αντ. Αντωνακόπουλου, της οποίας την ταξινόμηση επιμελήθηκε η ίδια, και αποτελείται από 500 βιβλία και συγγράμματα.

Αυτό κάνει γνωστό η ΝΕ Ηλείας του ΚΚΕ με ανακοίνωσή της και παράλληλα ευχαριστεί - όπως και οι φίλοι και οι οπαδοί του ΚΚΕ στο Νομό - την σ. Bailly Louise «για τη μεγάλη της προσφορά και υπόσχονται να συνεχίσουν να αγωνίζονται για τους στόχους του ΚΚΕ, έτσι όπως εκφράστηκαν και μέσα από το 17ο Συνέδριο του Κόμματος, για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Καλούμε την εργατική τάξη, το λαό και κάθε φίλο να ενισχύσει αυτή μας την προσπάθεια και γι' αυτό το λόγο έχει ανοιχτεί λογαριασμός στην Αγροτική Τράπεζα. Ο αριθμός λογαριασμού είναι: 3220101924241».

Στη συνέχεια, η ΝΕ Ηλείας αναφέρει ορισμένα στοιχεία από το βιογραφικό του Αντώνη Αντωνακόπουλου: «Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας τον Απρίλη του 1921. Εζησε σε μια προοδευτική μεσοαστική οικογένεια του Πύργου με μακρά παράδοση στο εμπόριο των εδωδίμων και αποικιακών προϊόντων. Αγάπησε από πολύ νωρίς τα γράμματα και στράφηκε στις κλασικές σπουδές από τα μαθητικά του χρόνια. Κατά την περίοδο της ιταλικής κατοχής (1940-1941) ήρθε η οικονομική καταστροφή της οικογένειας. Γράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών αμέσως μετά το Γυμνάσιο και εντάσσεται από πολύ νωρίς στις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Μέσα στην περίοδο της Κατοχής στέλνεται από την καθοδήγηση του Κόμματος στην Πάτρα για να βοηθήσει στην οργάνωση της αντίστασης στην Πελοπόννησο. Συλλαμβάνεται από τα Τάγματα Ασφαλείας, βασανίζεται σκληρά και καταδικάζεται σε θάνατο. Αρχίζει για τον Α. Αντωνακόπουλο μια μακροχρόνια περίοδος φυλάκισης. Σώζεται από το θάνατο μετά από παρέμβαση της μητέρας του προς τις αρχές, και παραμένει φυλακισμένος μέχρι το 1957. Μετά την αποφυλάκισή του επιστρέφει στη Νομική Σχολή απ' όπου αποφοιτά το 1960. Εργάζεται σαν δικηγόρος στην Αθήνα.

Το 1967 - με το πραξικόπημα των συνταγματαρχών - παίρνει το δρόμο της αυτοεξορίας. Φτάνει στο Παρίσι όπου τον υποδέχεται η ελληνική κοινότητα εκεί, και με τη βοήθεια του δικτύου φιλελληνικών και διεθνών οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα συνεχίζει τις σπουδές του στη Σορβόνη, εργάζεται στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (c.n.r.s.) της Γαλλίας, εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή πάνω στην "Πολιτική ανάπτυξη της Χιλής", συγγράφει βιβλία, εκπονεί μελέτες, και καταξιώνεται με εργασίες, όπως "Η έννοια του Δικαίου στον Αριστοτέλη". Το 1980 εκλέγεται καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και επιστρέφει στην Ελλάδα. Εξακολουθεί να ασχολείται με την έρευνα των Πολιτικών Επιστημών και να συγγράφει έως τη συνταξιοδότησή του.

Το Νοέμβρη του 1993, χτυπημένος ήδη από την επάρατο νόσο, αφήνει την τελευταία του πνοή. Η επιθυμία του να βοηθήσει με κάθε τρόπο το κόμμα της εργατικής τάξης εκφράστηκε μέσα από τη χειρονομία της αγαπημένης του συντρόφου Louise Bailly - Γαλλίδας ελληνίστριας και αγωνίστριας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία του πνεύματος, ακόμη και σήμερα, στελέχους στρατευμένου του γαλλικού φεμινιστικού κινήματος - η οποία χαρίζει εν ζωή το νεοκλασικό οικοδόμημα που αποτελούσε το πατρικό σπίτι του Αντώνη Αντωνακόπουλου στον Πύργο της Ηλείας για να χρησιμοποιηθεί για τους σκοπούς του Κομμουνιστικού Κόμματος, που ο σ. Αντώνης ποτέ δεν έπαψε να στηρίζει και να υπολογίζει ως τη μόνη δύναμη που μπορεί να αντισταθεί στον καπιταλισμό».