"Υγιεινή και Ασφάλεια στην Εργασία". Για το θέμα αυτό έχουν σπαταληθεί τόνοι... φαιάς ουσίας. Μελέτες, άρθρα και εισηγήσεις έχουν γραφτεί και είναι πλέον κοινή ομολογία ότι οι επαγγελματικές ασθένειες θερίζουν και ότι τα μέτρα για την υγιεινή κι ασφάλεια στους χώρους δουλιάς είναι από ελλιπή έως ανύπαρκτα. Ωστόσο, δεν έχει γίνει κανένα βήμα στην κατεύθυνση εφαρμογής στοιχειωδών μέτρων για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων.

Αυτό, εξάλλου, ομολογούσε και ο Διοικητής του ΙΚΑ Γ. Σολωμός σε επιστολή του πριν τέσσερα χρόνια προς τον τότε υπουργό Υγείας: "Δεν έχει γίνει τίποτα στον τομέα των επαγγελματικών παθήσεων. Μια προσπάθεια που έγινε πριν από χρόνια με την ίδρυση του Κέντρου Διάγνωσης και Ιατρικής της Εργασίας του ΙΚΑ, εγκαταλείφθηκε και σήμερα βρισκόμαστε σε κατάσταση ντροπής για τη χώρα μας". Και καταλήγει στην επιστολή του τονίζοντας: "Πρέπει κάτι να γίνει".

Τι γίνεται, όμως, σε χώρους που εργάζονται κατά πλειοψηφία γυναίκες, μια και αυτές παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες σε σχέση με τους άντρες, εξαιτίας της φυσιολογίας τους (εγκυμοσύνες, πιο ευαίσθητοι οργανισμοί κλπ.); Ο Χρ. Χατζής γιατρός εργασίας, μιλάει σχετικά στο "Ρ": "Επικρατεί η ίδια κατάσταση, ούτε ένας γιατρός εργασίας σε χώρους, όπως τα νοσοκομεία για παράδειγμα, όπου η πλειοψηφία των εργαζόμενων είναι γυναίκες και αντιμετωπίζουν εναλλασσόμενες βάρδιες, νυχτερινά ωράρια, νέες τεχνολογίες, ορθοστασία, σήκωμα βαρών κ.ά. Αυτές οι εργαζόμενες πολύ συχνά αντιμετωπίζουν μυοσκελετικές διαταραχές, διατρέχουν κινδύνους να προσβληθούν από ηπατίτιδα Β, από άλλα μικρόβια, ιώσεις κλπ. Ενα παράδειγμα για να γίνουμε πιο κατανοητοί. Μια εργαζόμενη σε νοσοκομείο, η οποία είναι έγκυος και δεν το ξέρει ή το ξέρει, αλλά πρέπει να έρθει σε επαφή με κάποιον που πάσχει από ερυθρά, διατρέχει σοβαρότατο κίνδυνο να κολλήσει την αρρώστια που είναι τρομερά επικίνδυνη για τις έγκυες. Δεν είναι δυνατόν οι έγκυες να δουλεύουν με εναλλασσόμενα ωράρια, νύχτα, ή να έρχονται σε επαφή με βιολογικούς παράγοντες ασύμβατους με την ολοκλήρωση της εγκυμοσύνης τους. Επίσης, το στρες και η υπερκόπωση που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες μια και είναι αυτές που πρέπει να νοιαστούν και για το σπίτι και για τα παιδιά, δημιουργούν διαταραχές στον ύπνο, νευροψυχικές διαταραχές, κατάθλιψη, ενώ συμβάλλουν και στην αύξηση του κινδύνου καρδιαγγειακών παθήσεων και κυρίως υπέρταση".

Ο Χρ. Χατζής καταλήγει προτείνοντας για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης: "Να αναπτυχθούν υποδομές στα πλαίσια του δημόσιου υγειονομικού συστήματος, για την κάλυψη των αναγκών που έχουν να κάνουν με την υγεία των εργαζομένων. Συγκεκριμένα, όλοι συμφωνούν ότι στο νοσοκομείο του Θριάσιου θα πρέπει να δημιουργηθεί τομέας ιατρικής της εργασίας, για να λειτουργεί και ως σημείο αναφοράς. Να στελεχωθούν τα Κέντρα Υγείας τουλάχιστον στις βιομηχανικές περιοχές, όπως προβλέπει και ο νόμος, με γιατρούς εργασίας. Να ενεργοποιηθούν άρθρα σε κανονισμούς νοσοκομείων για ανάπτυξη τμημάτων επαγγελματικών παθήσεων, τέτοιο άρθρο υπάρχει στον κανονισμό του νοσοκομείου "Σωτηρία" και δεν έχει ενεργοποιηθεί. Δημιουργία επιστημονικού προσωπικού. Σήμερα να σημειώσουμε ότι σε καμία ιατρική σχολή στη χώρα μας δεν υπάρχει ούτε μια θέση λέκτορα σε γιατρό εργασίας. Το συνδικαλιστικό κίνημα, με τη συμμετοχή των γυναικών, να διεκδικήσει εφαρμογή στην πράξη των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η πολιτεία. Δεν πρέπει να ανέχεται να παραμένει αυτή η κατάσταση, η υποβάθμιση που αγγίζει τη ζωή των εργαζόμενων".