Εντός των πλαισίων της εφαρμοζόμενης κυβερνητικής πολιτικής και των διεθνών δεσμεύσεων της χώρας κινήθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος, μιλώντας χτες στη Βουλή κατά τη σχετική προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση. Επιχειρώντας να ικανοποιήσει τις αντιπολιτευτικές ανάγκες του κόμματός του ανάλωσε το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του, σκιαγραφώντας με τα μελανότερα χρώματα τη σημερινή κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας. Ερχόμενος όμως στο διά ταύτα, στις αιτίες που δημιουργούν το πρόβλημα και στο τι πρέπει να γίνει, ήταν εντελώς άχρωμος, προτείνοντας "λύσεις" μακριά από τις αναγκαίες ρήξεις που απαιτούνται.

Ο Ν. Κωνσταντόπουλος θύμισε σε αρκετά σημεία της ομιλίας του παλιότερες τοποθετήσεις του σημερινού πρωθυπουργού για την παιδεία και επιβεβαίωσε το ήδη γνωστό, ότι δηλαδή οι δαπάνες μειώνονται σταθερά, ότι μεγάλο κόστος της εκπαίδευσης το φορτώνονται οι οικογένειες των μαθητών και φοιτητών, ότι απαξιώνεται ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του εκπαιδευτικού συστήματος, ότι χάνονται χιλιάδες διδακτικές ώρες λόγω των ελλείψεων σε εκπαιδευτικό προσωπικό, ότι εν τέλει οι εκπαιδευτικοί καλούνται σήμερα να πληρώσουν όλες τις αδυναμίες, τις ανεπάρκειες και τις αστοχίες που υπάρχουν στο χώρο που υπηρετούν. "Υπάρχει τραγικό πρόβλημα παιδείας στον τόπο - είπε ο πρόεδρος του ΣΥΝ - κι αυτό αποτελεί δημοκρατικό έλλειμμα".

Σχετικά με το τι πρέπει να γίνει, ο ομιλητής σημείωσε ότι η κυβέρνηση πρέπει να συνεννοηθεί με τους απεργούς εκπαιδευτικούς και να βρει μαζί τους λύση στα αιτήματα που προβάλλουν. Τόνισε μάλιστα ότι χρήματα μπορούν να βρεθούν και ως πρώτη πηγή ανεύρεσης πόρων ανέφερε τα κοινοτικά κονδύλια που δεν έχουν αξιοποιηθεί. Τόση μάλιστα σημασία έδωσε σ' αυτά τα κονδύλια, που με έμφαση υπογράμμισε ότι αν είχαν αξιοποιηθεί, θα είχαν οδηγήσει σε δράσεις που θα διαμόρφωναν νέες συνθήκες στο χώρο της παιδείας και θα ενίσχυαν το έργο των εκπαιδευτικών. Κατά τ' άλλα ο πρόεδρος του ΣΥΝ κατέδειξε την αδυναμία και την έλλειψη θέλησης του κόμματός του να δει τα προβλήματα της παιδείας ενταγμένα στην κοινωνία που ζούμε, στις προοπτικές που έχει, στα μοντέλα ανάπτυξης που ακολουθεί. Κι αυτό ήταν φυσικό, αφού διαφωνία στρατηγικής για τη χώρα δεν έχει με το κυβερνητικό κόμμα.