Λέγαμε και άλλα. Ακόμα και για τη λαίδη Μπερντ, τη γυναίκα του λέγαμε. Μερικοί το τραβούσαν πιο μακριά και την έλεγαν λαίδη Μακμπέθ.

Ηταν τα χρόνια του πολέμου στο Βιετνάμ, της ανάμειξης των ΗΠΑ στην Ασία, των δικτατοριών στις λατινοαμερικανικές χώρες και στην Ελλάδα.

Τώρα, με την ευκαιρία μιας βιογραφίας του, 754 σελίδων, με τίτλο "Ελαττωματικός Γίγαντας" από τον συγγραφέα ιστορικό Ρόμπερτ Ντάλεκ, ο Πρόεδρος Τζόνσον αποκαλύπτεται στις μικρές και τις μεγάλες του στιγμές, που δεν είναι απλά ιδιωτικές, αλλά συμπαρασύρουν μια ιστορική εποχή σε πολύ κρίσιμες καταστάσεις.

Λειψό ή μη, το γεγονός είναι ότι σε μια εκπομπή της "Κάντιτ Κάμερα", με το ερώτημα "Ποιος είναι ο L. B. J.;", οι απαντήσεις ήταν εντελώς απρόσμενες.

"Δεν τον ξέρω", είπε κάποιος. "Εγώ είμαι από άλλη πολιτεία", απάντησε ένας άλλος και κάποιος, πιο πρακτικός, συμβούλεψε αυτόν που τον ρωτούσε, ν' ανοίξει τον τηλεφωνικό κατάλογο.

Αυτή είναι η τύχη του άλλοτε αντιπροέδρου του Προέδρου της Αμερικής J. F. K., που έγινε ο διάδοχος πρόεδρός του.

Και αυτή δεν είναι η πρώτη βιογραφία που γράφτηκε για τον Πρόεδρο Τζόνσον, που είκοσι πέντε χρόνια μετά το θάνατό του εξακολουθεί να παραμένει ένας αντιφατικός άνθρωπος.

Για τον πόλεμο του Βιετνάμ, για παράδειγμα, έλεγε: "Δε νομίζω πως αξίζει αυτός ο πόλεμος, και δε νομίζω ότι μπορούμε ν' αποχωρήσουμε".

Κι όταν ρωτήθηκε γιατί δεν μπορούσε να φύγει από το Βιετνάμ, ο Τζόνσον απάντησε: "Δεν πρόκειται να γίνω ο πρώτος Αμερικανός Πρόεδρος που θα χάσει έναν πόλεμο".

Αλλά κυρίως το ερώτημα παραμένει: Γιατί ξεχάστηκε τόσο γρήγορα τ' όνομα ενός Αμερικανού Προέδρου;

Μήπως η μνήμη του δεν είναι οικονομικά ανταποδοτική;

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ