- Σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα η "Ολυμπιακή Αεροπορία", μετά την ψήφιση του νέου νόμου και για ποιο λόγο "χοντραίνουν" αυτή την περίοδο τα παιχνίδια ιδιωτικοποίησης;

- Σήμερα υλοποιείται η δεύτερη φάση της κυβερνητικής πολιτικής για το ξεπούλημα του εθνικού αερομεταφορέα. Η πρώτη έκλεισε με την ψήφιση του επαίσχυντου νόμου, ο οποίος έφερε τις εργασιακές σχέσεις στο Μεσαίωνα και, ουσιαστικά, άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στους ιδιώτες. Τώρα, η κυβέρνηση, σε συνεργασία με τη διοίκηση και δυστυχώς και με μέρος των συνδικαλιστικών ηγεσιών, εφαρμόζει τη δεύτερη φάση του σχεδίου της, που έχει ως στόχο την απαξίωση της εταιρίας, ώστε στην τρίτη και τελική φάση, που είναι το ξεπούλημα, το οικονομικό τίμημα να είναι το χαμηλότερο δυνατό. Στο παιχνίδι της απαξίωσης, έχουν μπει και οι ενώσεις των ιπτάμενων, που το τελευταίο διάστημα διαπραγματεύονται (σ.σ. πιλότοι) με επενδυτικές εταιρίες την πώληση της "Ολυμπιακής". Είναι αναγκαίο να επισημανθεί εδώ ότι τις διαπραγματεύσεις αυτές του προεδρείου των πιλότων επιχειρεί να εκμεταλλευτεί η ΠΑΣΚΕ, στην προσπάθειά της να αποενοχοποιηθεί απέναντι στους εργαζόμενους για τη στάση που τήρησε στους πρόσφατους αγώνες ενάντια στην ψήφιση του νόμου και, ταυτόχρονα, να τους αποπροσανατολίσει για την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Για το λόγο αυτό, με αλλεπάλληλα δελτία Τύπου, επιχειρεί να φορτώσει το ξεπούλημα της ΟΑ στην ένωση των πιλότων (ΕΧΠΑ).

- Με όλα αυτά, ποιο είναι το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στους εργαζόμενους;

- Σίγουρα δεν πρόκειται για θετικό κλίμα. Υπάρχουν εργαζόμενοι που διατυπώνουν λογικές αμφιβολίες για το "αύριο" της ΟΑ και το εργασιακό τους μέλλον, εκφράζοντας, παράλληλα, πικρία, αλλά και αγανάκτηση, για τη στάση που τήρησαν οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες. Με απλά λόγια, δηλαδή, νιώθουν ότι τους ξεπούλησαν. Από την άλλη, υπάρχουν εργαζόμενοι, που εκφράζουν τη σταθερή και αταλάντευτη διάθεσή τους να αγωνιστούν, ξεπερνώντας τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, με στόχο τη σωτηρία του εθνικού αερομεταφορέα και τη διασφάλιση τους εργασιακού τους μέλλοντος. Αυτή την αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ επιχειρούν επιμελώς και με κάθε τρόπο να αποκρύψουν, προβάλλοντας το γνωστό ...τροπάριο "δεν τραβάει ο κόσμος".

- Τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα; Ποια είναι η θέση της ΕΣΚ;

- Εξετάσαμε με μεγάλη προσοχή τις τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις και βγάλαμε τα εξής συμπεράσματα: Πρώτο και κύριο ότι τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο, όπως αποδείχτηκε περίτρανα και με το περίφημο πλέον αποτέλεσμα του πρόσφατου έκτακτου συνεδρίου της ΟΣΠΑ, όπου, με 60 ψήφους έναντι 39, ανατράπηκε η πλειοψηφία της ΠΑΣΚΕ. Δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι, όταν οι εργαζόμενοι νιώσουν πως υπάρχουν δυνάμεις που μπορούν να σταθούν μπροστά στον αγώνα χωρίς να τους πουλήσουν, τότε είναι έτοιμοι να ξεπεράσουν τις συμβιβασμένες ηγεσίες, να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να οργανωθούν, προκειμένου ν' αντιμετωπίσουν οι ίδιοι τα προβλήματά τους. Η ΕΣΚ λοιπόν, έχοντας κατά νου αυτά τα δύο βασικά συμπεράσματα, θα επιδιώξει να συντονίσει την αντίσταση των εργαζομένων από τη βάση, με τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα σε κάθε χώρο δουλιάς. Παράλληλα, θα αναλάβει πρωτοβουλίες για το συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων της ΟΑ, που συμφωνούν με την προοπτική αγωνιστικής δράσης, καθώς και το συντονισμό με εργαζόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά και με κοινωνικούς φορείς, κοινωνικές ομάδες και, γενικά, όσους πλήττονται απ' αυτήν τη βαθιά αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, ανοίγοντας έτσι ένα ευρύτερο μέτωπο πάλης, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.

Ν. Κ.