Ανοίγοντας τη συνέντευξη Τύπου η Αλέκα Παπαρήγα,τόνισε τα παρακάτω:

"Βεβαίως έχουμε υπόψη μας ότι η κυρίαρχη συζήτηση αυτών των ημερών, λόγω και των κινητοποιήσεων, ήταν κυρίως, έξω από την αγροτική γη, το ζήτημα "βοηθάνε ή δε βοηθάνε οι αγώνες;", "φέρνουν ή δε φέρνουν αποτελέσματα;", "χρειάζονται ή δε χρειάζονται οι αγώνες;". Λες και τα προβλήματα της αγροτιάς οφείλονται στο ότι γίνονται οι αγώνες. Είναι ενδιαφέρουσα συζήτηση. Αλλά, κατά τη γνώμη μας, η αφετηρία της συζήτησης είναι ποια είναι τα προβλήματα της αγροτιάς και τι λύσεις χρειάζονται σήμερα.

Εμείς βεβαίως ευχαρίστως να συζητήσουμε με όλους εκείνους που ενδιαφέρονται να στηρίξουν τους αγροτικούς αγώνες και τους γενικότερους, με όλους εκείνους που προβληματίζονται πώς οι αγροτικοί αγώνες και οι άλλοι αγώνες θα γίνουν πιο αποτελεσματικοί, θα ανοίξουν το δρόμο της επίλυσης του αγροτικού προβλήματος. Με τους μόνους που δε συζητάμε - γιατί είναι χαμένος χρόνος - είναι με εκείνους που νιώθουν απέχθεια και αλλεργία για τους αγώνες, με εκείνους που θέλουν, είναι επιλογή τους, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και της αγροτιάς, της νεολαίας να αισθάνεται κοινωνικά και πολιτικά ανύπαρκτη. Κάτι βεβαίως που δε θα γίνει, αλλά τέτοιες προθέσεις υπάρχουν.

Εμείς θεωρούμε σημαντικό ότι στην πορεία των αγροτικών κινητοποιήσεων, μέσα από όποιες συζητήσεις έγιναν και με το όποιο κλίμα έγιναν, ανατράπηκαν και γελοιοποιήθηκαν ορισμένοι κυβερνητικοί ισχυρισμοί, ότι το κόστος των αγροτικών αιτημάτων είναι μεγάλο, τα περί εθνικοποίησης και επανεθνικοποίησης της αγροτικής πολιτικής, τα περί κινδύνου εθνικής απομόνωσης της αγροτικής οικονομίας και ολόκληρης της Ελλάδας. Πραγματικά γελοιοποιήθηκαν.

Οταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι, τότε ο υπουργός Γεωργίας είπε κάτι πολύ σωστό και θετικό. Οτι τελικά το πρόβλημα είναι οι διαφορές σε ζητήματα στρατηγικής. Αυτή είναι μια ειλικρινής τοποθέτηση του προβλήματος.

Αντί να συζητάμε "ανοιχτοί - κλειστοί δρόμοι", "η άλφα ή η βήτα μορφής πάλη", καλύτερα είναι η κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα (τα οποία μάλιστα κόπτονται για το διάλογο και για τα Συμβούλια Αγροτικής Πολιτικής και για τις διακομματικές επιτροπές) να τοποθετηθούν καθαρά, πραγματικά πάνω στη διαφορά της στρατηγικής. Εκεί είναι το ζήτημα. Πιστεύω ότι και εσείς οι δημοσιογράφοι έχετε την ευκαιρία να το διαπιστώσετε αυτό.

Εμείς ξεκινάμε από την παραδοχή ότι υπάρχουν δύο δυνατές λύσεις του αγροτικού προβλήματος της χώρας. Η μία είναι αυτή που προβάλλει η κυβέρνηση και λίγο - πολύ αυτή συζητιέται στο Συμβούλιο Αγροτικής Πολιτικής και κατά πλειοψηφία στη διακομματική επιτροπή. Αυτή καρκινοβατεί, όλο συζητήσεις είναι και τίποτε άλλο ή μάλλον μη συζητήσεις.

Ποια είναι αυτή η λύση; Να συγκεντρωθεί η γη στα χέρια μιας μειοψηφίας επιχειρηματιών γαιοκτημόνων, επιχειρηματιών που κάνουν τώρα επενδύσεις στην αγροτική παραγωγή και άλλες επενδύσεις, στον τομέα του τουρισμού, στον τομέα των κατασκευών. Αυτοί να οργανώσουν την αγροτική παραγωγή σε πολύ μεγάλες καλλιέργειες, σύγχρονες, αποδοτικές. Δόξα τω Θεώ, η γνώση διαχέεται παντού, υπάρχει συσσωρευμένη γνώση και πείρα στην Ελλάδα.

Είναι κι αυτός ένας δρόμος αναμφισβήτητα. Τι συνέπειες θα έχει; Μέσα σε 2-3 χρόνια τα μισά τουλάχιστον μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά θα διαλυθούν και τα επόμενα 2-3, να μην πω όλα, η μεγάλη πλειοψηφία όσων έχουν απομείνει. Το αποτέλεσμα θα είναι εκρηκτικό. Μαζική ανεργία, φτώχεια, περιπλάνηση από πόλη σε πόλη, στις πόλεις της ανεργίας, θα συσσωρευτούν τεράστια κοινωνικά προβλήματα. Τώρα ο δρόμος της μετανάστευσης δεν υπάρχει, ο δρόμος της δουλιάς, έστω της φτηνής εργατικής δουλιάς, στα μεγάλα αστικά κέντρα δεν υπάρχει. Νομίζω η ερήμωση της υπαίθρου θα είναι μια πραγματικότητα, ακόμα πιο σκληρή απ' ό,τι είναι σήμερα. Είναι αυτός ένας δρόμος.

Εμείς τον απορρίπτουμε. Είναι σύγχρονος, αλλά δε μας ενδιαφέρει αυτό. Κάθε τι σύγχρονο δεν είναι και καλό για τη μεγάλη πλειοψηφία της αγροτιάς. Υπάρχει και μια άλλη λύση, την οποία εμείς δεν την προτείνουμε τώρα, την έχουμε υποστηρίξει, με βάση τις μεταβαλλόμενες συνθήκες τη δουλεύουμε, την αναδιαμορφώνουμε, αλλά έχει μια βασική και αναλλοίωτη λογική.

Ποια είναι η λύση; Οι συνεταιρισμένοι αγρότες στα πλαίσια συνεταιριστικοποίησης της γης, με επίκεντρο και μοχλό της αγροτικής ανάπτυξης ένα σύγχρονο παραγωγικό συνεταιρισμό. Δεν έχει καμία σχέση με τους γνωστούς μας συνεταιρισμούς και βεβαίως βρίσκεται και στον αντίποδα των "Ομάδων Παραγωγών", που προτείνει η κυβέρνηση. Αυτές είναι επιχειρήσεις για τους λίγους.Βεβαίως θα μου πείτε, αυτή η λύση προϋποθέτει οπωσδήποτε και διαφορετική γενικότερη πολιτική. Προϋποθέτει να αντιμετωπιστεί υπέρ της αγροτιάς, της μεγάλης πλειοψηφίας, το πρόβλημα της ιδιοκτησίας γης, προϋποθέτει ότι παίρνονται μέτρα να μη γίνεται αρπαγή της γης και εξαγορά. Βεβαίως.

Αλλά αυτός ο δρόμος διασφαλίζει τα συμφέροντα της μικρής και μεσαίας αγροτιάς, αντιμετωπίζει την κατακερματισμένη και αναποτελεσματική μικρή παραγωγή, οδηγεί οπωσδήποτε σε παραγωγή μεγάλης κλίμακας, που δε σβήνει όμως το μικρό και μεσαίο αγρότη και την αγρότισσα. Ενας τέτοιος δρόμος προϋποθέτει σύγχρονη τεχνολογική υποδομή, καλή οικονομία και διαχείριση των μέσων και εφοδίων, δημιουργεί προϋποθέσεις σύγχρονων προϊόντων με χαμηλό γενικά κόστος για το λαό.

Αναμφισβήτητα υπάρχει και το διεθνές περιβάλλον που μπορεί να μειώνει λιγοστεύει στην πορεία ή να αυξάνει τις δυνατότητες αυτής της ελληνικής αγροτικής οικονομίας. Αλλά όσον αφορά το εσωτερικό, αυτός είναι ο μόνος δυνατός δρόμος.

Αυτός είναι ο δρόμος αναζωογόνησης της υπαίθρου. Οχι μόνο θα έχουμε συγκράτηση, αλλά εμείς είμαστε βέβαιοι ότι θα έχουμε επιστροφή, επανεγκατάσταση, μετακίνηση νέων ανθρώπων από τις πόλεις, από αυτές τις ασφυκτικές πόλεις, που κι αυτές έχουν οξυμένα προβλήματα. Ξαναλέω, αυτή η λύση βεβαίως προϋποθέτει γενικότερες πολιτικές αλλαγές και άλλες επιλογές.

Δεύτερο ζήτημα: Στο επίκεντρο ήταν το σύστημα τιμών και επιδοτήσεων που χρησιμοποιήθηκε έως τώρα. Η κυβέρνηση το ξόρκιζε, λέει να το πετάξουμε στην άκρη και να βρούμε ένα καινούριο σύστημα τιμών και επιδοτήσεων. Εμείς ποτέ δεν υπήρξαμε υπερασπιστές αυτού του συστήματος τιμών και επιδοτήσεων. Στην πολιτική της κυβέρνησης, στην πολιτική των κυβερνήσεων που ακολουθήθηκε τόσα χρόνια, στην ευρωπαϊκή πολιτική έκανε καλό αυτό το σύστημα τιμών και επιδοτήσεων, τους χρησίμευσε. Και ας μην το ξορκίζουν τώρα. Δίχως αυτό, δε θα είχαν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις να ξεκληρίζεται σήμερα η αγροτιά. Γιατί τι έκαναν π. χ.; Πουλούσαν ακριβά μηχανήματα, γεωργικά εφόδια, καλλιεργητικά μέσα στην αγροτιά, συγκρατούσαν τις τιμές ούτως ώστε ο έμπορος, ο επιχειρηματίας να βγάζει κέρδος και με μπαλώματα μείωναν τις αρνητικές συνέπειες στην αγροτιά, για να κερδίσουν χρόνο και να πείσουν την αγροτιά στην πορεία να δεχτεί αυτή την πολιτική της.

Την πολιτική των επιδοτήσεων δεν την πλήρωναν οι πλουτοκράτες, δεν έβγαλαν από τα ταμεία τους οι πλουτοκράτες για τις επιδοτήσεις. Τις έβαζε η κυβέρνηση κάθε φορά στον κρατικό προϋπολογισμό, τις έριχνε στις πλάτες ολόκληρου του ελληνικού λαού με τις φορολογίες και τα άλλα γνωστά μέσα.Κι εδώ να μην πούμε ότι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι πλήρωναν τις επιδοτήσεις στην αγροτιά, γιατί η αγροτιά κατ' αρχήν πλήρωνε πανάκριβα τα μηχανήματα και τα καλλιεργητικά εφόδια και η ίδια η αγροτιά αγόραζε ακριβά τα αγροτικά προϊόντα, η ίδια όμως είναι και καταναλωτής των προϊόντων που παράγει.

Αναμφισβήτητα αυτό το σύστημα τιμών και επιδοτήσεων απορρίπτεται. Βεβαίως, εμείς δε συμφωνούμε με την ύπουλη θέση που κρατάει η κυβέρνηση, ότι γενικά οι επιδοτήσεις πρέπει να καταργηθούν.

Πρώτα - πρώτα δεν υπάρχει χώρα σήμερα στον κόσμο με όμοιο κοινωνικό σύστημα και με την όμοια πολιτική και διαχείριση που ακολουθείται στη χώρα μας, που έχει καταργήσει γενικά και ριζικά τις επιδοτήσεις. Μου έλεγαν ότι ακόμα και στο Πακιστάν δίνονται επιδοτήσεις, αλλά και στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Δεν μπορείς να πεις διαγράφω τις επιδοτήσεις, διότι υπάρχουν μια σειρά παράγοντες, π. χ. η διεθνής συγκυρία, που μπορεί να χρειαστεί κάποια προϊόντα σε κάποια φάση να επιδοτούνται. Οχι με τη λογική που γίνεται βεβαίως έως τώρα, μπορεί να χρειαστεί να επιδοτούνται. Π. χ. για να έχουμε φτηνό προϊόν για όλο το λαό.

Εμείς, όμως, βασική θέση έχουμε τη μείωση του κόστους παραγωγής και εδώ υπάρχουν δύο λύσεις. Να γίνει μείωση του κόστους παραγωγής και να πέσει στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων και να γίνει μείωση του κόστους παραγωγής και να πέσει στις πλάτες των μονοπωλιακών επιχειρήσεων, των πολυεθνικών, των επιχειρηματιών. Εμείς υποστηρίζουμε το δεύτερο. Και δεν εννοούμε απλώς να υπάρξει φορολόγηση στον πλούτο. Αυτή ποτέ δεν πρόκειται να είναι ειλικρινής, γνήσια και δημοκρατική μέσα σ' αυτές τις συνθήκες.

Μιλάμε για μέτρα που περιορίζουν την ασυδοσία, τα υπερκέρδη, βεβαίως μέσα σε μια πορεία αναμέτρησης με αυτά τα συμφέροντα και από μια κυβέρνηση η οποία έχει διάθεση να πάρει τέτοια μέτρα και δεν είναι εκπρόσωπος αυτών των συμφερόντων. Δίχως πάντως αντιμονοπωλιακά μέτρα δε μειώνεται το κόστος των αγροτικών προϊόντων. Ολα τα άλλα είναι ψέματα. Θα μειώνεται το εισόδημα των αγροτών και ολόκληρου του λαού.

Το τρίτο ζήτημα που θέλουμε να φέρουμε είναι αυτό το περίφημο ζήτημα των αναδιαρθρώσεων. Οχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά και τα άλλα κόμματα (που με το ένα χέρι υποστήριζαν τους αγρότες και με το άλλο έδιναν επιχειρήματα στην κυβέρνηση να χτυπάει το αγροτικό κίνημα, η ΝΔ κατά πρώτο λόγο, αλλά και ο Συνασπισμός καθόλου δεν υπολείπεται), τι είπαν; Να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις. Εγκαλούν την κυβέρνηση γιατί δεν τις προχωρεί.

Κατ' αρχήν δεν είναι τυχαίο ότι και η κυβέρνηση και τα κόμματα δε μας δίνουν έναν κατάλογο ή ένα πλαίσιο προϊόντων. Δηλαδή τι εννοούν αναδιαρθρώσεις; Δεν πρόκειται να δώσουν. Και ξέρετε γιατί; Γιατί το θέμα δεν είναι οι αναδιαρθρώσεις. Προωθούν τη συνολική συρρίκνωση όλων των αγροτικών προϊόντων. Δεν είναι ότι προτείνουν την εναλλαγή ενός προϊόντος με ένα άλλο, να μειωθεί ένα, να αυξηθεί ένα άλλο.

Ολα τα αγροτικά προϊόντα, κτηνοτροφικά, γεωργικά, η αλιεία, τα πάντα συρρικνώνονται. Γι' αυτό δεν προβάλλουν προϊόντα, γιατί θα βρεθούν εκτεθειμένοι, όπως έκαναν τα προηγούμενα χρόνια.Θυμάστε τα προηγούμενα χρόνια, "βάλτε ακτινίδια", έβαλε ο κόσμος ακτινίδια, "βάλτε καρπούζια" έβαζαν καρπούζια, "κάντε οικολογικές καλλιέργειες" έκαναν ορισμένοι οικολογικές καλλιέργειες, "κάντε θερμοκήπια" τώρα θερμοκήπια δεν μπορεί να κάνει όλη η αγροτιά. Κι άμα γεμίσει η Ελλάδα θερμοκήπια, πάλι θα υπάρχει πρόβλημα πλεονάσματος.

Επιδότησαν τα ξηραντήρια καπνού για να καλλιεργηθεί ο καπνός ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ και ύστερα από δύο χρόνια έδιναν επιδοτήσεις για να καταστραφούν τα ξηραντήρια. Διότι όταν υπάρχει μια πολιτική συρρίκνωσης όλων των καλλιεργειών στην Ελλάδα και όλων των προϊόντων (αυτή βεβαίως είναι επιλογή της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης), τότε δεν μπορεί να προτείνουν αναδιαρθρώσεις.

Εμείς π. χ. έχουμε υιοθετήσει μια βασική αναδιάρθρωση, την αντιστροφή της σχέσης ανάμεσα στη ζωική και φυτική παραγωγή, που οπωσδήποτε πρέπει να γείρει αποφασιστικά υπέρ της ζωικής παραγωγής. Αλλά πού να κάνουν τέτοιες αναδιαρθρώσεις; Για τα αιγοπρόβατα υπάρχει απαγόρευση, μείωση όλων των ζώων που έχουν σχέση με την κτηνοτροφία.

Αμα πουν "αυξήστε τη ζωική παραγωγή", πρέπει να πουν ότι πρέπει να αυξηθεί και το καλαμπόκι και τα άλλα είδη σχετικά με την κτηνοτροφία. Αυτή είναι η υπόθεση.

Η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που μιλάνε για αναδιαρθρώσεις, κοροϊδεύουν τους αγρότες, προσπαθώντας να τους πείσουν ότι τους δίνουν λύση. Κυρίως θέλουν να κερδίσουν χρόνο, διότι σε 3-4 χρόνια θα έχει τελειώσει η μεγάλη πλειοψηφία της αγροτιάς. Μ' αυτή την έννοια εμείς θεωρούμε ότι δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια αναμονής.

Εάν η κατάσταση λιμνάσει, που δε θα λιμνάσει, θα πάει ακόμα χειρότερα, τότε ύστερα από 4-5 χρόνια θα έρθουν οι διάφοροι (οι οποίοι αισθάνονται αλληλεγγύη για τους αγώνες και οι οποίοι προβληματίζονται περί των μέσων και των μορφών πάλης), και θα πουν "κοιτάξτε ο γέγονε, γέγονε", τώρα τελειώσαμε, τώρα να δούμε από εδώ και μπρος τι γίνεται.

Ετσι θα πάνε τα πράγματα; Εδώ δεν πρόκειται για χαμένη δεκαετία που λέμε, εδώ μιλάμε για δύο - τρία χρόνια, τα οποία κρίνουν την υπόθεση της αγροτικής οικονομίας και τη ζωή της μικρομεσαίας αγροτιάς. Σ' αυτά τα ζητήματα εμείς προκαλούμε όχι να ανοίξει η συζήτηση ανάμεσα στα κόμματα (αυτή η συζήτηση να σας πω την αλήθεια και από την πείρα μας, γίνεται και εμείς θα συμβάλουμε) δεν έχει καμία αξία, είναι προδιαγεγραμμένη η πορεία της, χαμένος χρόνος.

Εδώ πρέπει να προβληματιστεί και να ενεργοποιηθεί ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Τότε θα βρεθούν και οι καλύτεροι τρόποι και μέθοδοι, οι αγώνες να φέρνουν αποτελέσματα, χώρια του ότι και μέχρι τώρα έχουν φέρει. Δεν ξέρω αν θα υπήρχε αγροτιά σήμερα στην Ελλάδα, εάν δεν υπήρχαν οι αγώνες των τελευταίων χρόνων και όχι μόνο στην ύπαιθρο, αλλά και στα άλλα αστικά κέντρα.

Αυτή είναι η θέση μας για συζήτηση και ευχαρίστως να απαντήσουμε σε ερωτήσεις. Είναι φανερό ότι έχουμε μια ολοκληρωμένη επεξεργασία για τα αγροτικά προβλήματα κατά προϊόν, κατά περιοχή και η κυβέρνηση μας δίνει τις δυνατότητες να την επεξεργαζόμαστε συνεχώς.