Αμέσως μετά την εισηγητική παρουσίαση των θέσεων του ΚΚΕ, η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος Αλέκα Παπαρήγα,απάντησε σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων.

- Γ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ (ΣΚΑΪ): Δύο ερωτήσεις αν μου επιτρέπετε. Πρώτον, μιλήσατε ότι κάποιοι έχουν απέχθεια και αλλεργία για τους αγώνες. Θα ήθελα να ονομάσετε ποιοι είναι αυτοί ξεκάθαρα. Και δεύτερον, ότι από χτες άρχισαν να αποχωρούν οι αγρότες από τα μπλόκα. Υπέστη ήττα το αγροτικό κίνημα. Πώς κρίνετε αυτή την απόφαση και τι συνέπειες θα έχει;

- Αλ. Π.: Νομίζω ότι ποιοι αισθάνονται απέχθεια και αλλεργία για τους αγώνες είναι γνωστοί. Κατ' αρχήν η κυβέρνηση. Κοιτάξτε να δείτε και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ας πάρουμε τη Νέα Δημοκρατία, η οποία βγαίνει και λέει στηρίζουμε τους αγώνες της αγροτιάς, το ίδιο και ο Συνασπισμός.

Οταν φτάσει η κρίσιμη ώρα που χρειάζεται η πολιτική στήριξη των αγώνων, τότε εφευρίσκουμε ότι οι μορφές πάλης δε μας εκφράζουν και τότε δειλά λένε δε μας εκφράζουν και τα αιτήματα. Να σας πω κάτι; Η Νέα Δημοκρατία έχει πολύ μεγάλη ευθύνη, διότι θα μπορούσε την Κυριακή και τη Δευτέρα να συμβάλλει, σαν κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να γίνει αυτή η συνάντηση των κομμάτων.

Δε θα έλυνε τα αγροτικά προβλήματα, αλλά θα μετρούσαμε τι θα κάνει η κυβέρνηση με την άσκηση της μεγαλύτερης πολιτικής πίεσης από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Η Νέα Δημοκρατία είπε όχι. Σας λέω, δεν έχουμε αυταπάτες ότι αν θα μαζευόμασταν τα κόμματα θα λύναμε τα αγροτικά προβλήματα.

Ομως όταν ένας αγώνας είναι σε εξέλιξη και όταν βγαίνουν τα κόμματα και τον χαιρετίζουν και λένε η αγροτιά έχει δίκιο και εγκαλούν την κυβέρνηση, τότε στη συγκεκριμένη περίπτωση τέρμα στις φιλολογίες περί μορφών πάλης. Εδώ, κύριε πρωθυπουργέ, πες τι δίνεις.

Δεύτερον. Η τρομοκρατία που ασκήθηκε σε βάρος της αγροτιάς, δεν αποτέλεσε αντικείμενο κριτικής απ' την πλευρά των άλλων κομμάτων. Κοιτάξτε, είναι άλλο πράγμα ότι και η αγροτιά και οι εργάτες και οι μικρομεσαίοι δείχνουν δείγματα ότι αψηφούν την τρομοκρατία - και αύριο θα υπάρχουν αποδείξεις ότι η τρομοκρατία δεν περνάει - είναι άλλο πράγμα, όμως, πώς τοποθετείται κανείς πάνω στο πρόβλημα.

Υποτίθεται ότι έχουν μιλήσει προηγούμενα για τις δίκες. Τα ΜΑΤ έζωσαν τη Λάρισα με τα νοσοκομειακά και τους γερανούς. Σπίτι - σπίτι, τρομοκρατία ασκήθηκε στις γυναίκες των αγροτών, εκτός εάν μόνο εμείς βλέπουμε και ακούμε... Δε το νομίζω... Είτε με την προσωπική απειλή για τα χρέη στην Αγροτική Τράπεζα, είτε με την απειλή ότι θα καταστραφεί το τρακτέρ. Οι πιέσεις που δέχτηκε ένα σημαντικό τμήμα της διανόησης, με ανώνυμα τηλέφωνα "μας είπαν ότι θα πάτε", "ποιος σας πληρώνει;", "με ποιους άλλους καλλιτέχνες θα πάτε"; Ανώνυμα. Καταλαβαίνετε, ο καθένας έβλεπε τον κλοιό να σφίγγει.

Η διανόηση τι θα κάνει γι' αυτό το ζήτημα της τρομοκρατίας, ανοιχτής και καλυμμένης. Κυρίως απευθυνόμαστε σ' αυτή τη διανόηση που ξέρουμε ότι είναι ευαίσθητη. Δεν αρκεί να μιλάμε για τα δικαιώματα του λαού των Κούρδων, του Παλαιστινιακού λαού. Βεβαίως πρέπει. Υπάρχει και ο ελληνικός λαός, εδώ κρίνεται η ευαισθησία του καθενός. Είναι δηλαδή τέτοια ζητήματα τα οποία μας προβληματίζουν.

Τώρα, κοιτάξτε να δείτε, τα τρακτέρ αποσύρθηκαν. Δεν αποσύρθηκε ο αγώνας. Εμείς συμφωνούμε με τις ανακοινώσεις που δίνουν οι Επιτροπές Αγροτών, οι Οργανώσεις Αγροτών και με το πνεύμα που μεταφέρθηκε και στα Μέσα Ενημέρωσης από τους απλούς αγρότες. Είπαν "Φεύγουμε με το κεφάλι ψηλά", "οι αγώνες συνεχίζονται". Είναι πολύ φυσικό, οι μορφές θα εναλλάσσονται. Αλίμονο. Και ο αγώνας δεν κρίνεται από τη μια ή την άλλη μορφή. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που εμφανίζονται στους αγώνες είναι πολύ πιο ουσιαστικά και αν θέλετε το μεγαλύτερο ποιοτικό χαρακτηριστικό, εκδηλώνεται στην πείρα που αποκτούν οι αγωνιζόμενοι, στην οργάνωση, στο περιεχόμενο των αγώνων, στις συμμαχίες τους.Το μόνο με την αγροτιά είναι ότι δεν έχει πολύ χρόνο μπροστά της, γι' αυτό πρέπει η πίεση να είναι γενικότερη και η αλληλεγγύη πανελλαδική.

- Γ. ΣΙΔΕΡΗΣ (ΕΡΑ): Κυρία Παπαρήγα είπατε ότι βασική θέση του ΚΚΕ είναι οι συνεταιρισμένοι αγρότες. Θέλω να μου πείτε πώς κρίνετε το επίπεδο της ωρίμανσης αυτή τη στιγμή να συμμετάσχουν, δεδομένου ότι οι συνεταιρισμοί της δεκαετίας του '80 δεν απέτυχαν μόνο από κακή κρατική διαχείριση και διάθεση, αλλά και από το επίπεδο ωρίμανσης των αγροτών. Εφτασαν στο σημείο να καταχρεωθούν και να αποτύχουν παταγωδώς. Δε θα γίνει κάτι τέτοιο τώρα;

- Αλ. Π.: Δε θα συμφωνήσω για τους λόγους που οι αγροτικοί συνεταιρισμοί απέτυχαν. Πρώτα πρώτα οι αγροτικοί συνεταιρισμοί στην ουσία δε στηρίχτηκαν. Οταν π.χ. απ' τη μια μεριά υπήρχαν οι αγροτικοί συνεταιρισμοί και από την άλλη έλειπαν όλα εκείνα τα αντιμονοπωλιακά μέτρα, τα οποία βοηθούσαν να μειωθεί το κόστος παραγωγής, όταν δε γινόταν η πολιτική διάθεσης των αγροτικών προϊόντων. Αμυντικοί οργανισμοί, στην καλύτερη περίπτωση, ήταν. Μπαλώματα. Πέρα βεβαίως το τι έχει γίνει, τι είδους διαχείριση, τι ρουσφετολογία - αυτά όλα είναι γνωστά, είναι βαρετό να τα λέει κανείς, είναι πασίγνωστα. Οι συνεταιρισμοί ήταν ο φτωχός συγγενής στην αγροτική οικονομία.

Και να σας πω γιατί τους ήθελαν τους συνεταιρισμούς; Ενας από τους λόγους; Δε γίνονταν τότε επενδύσεις επιχειρηματιών στην αγροτική οικονομία και για να αντλήσουν κέρδη οι πολυεθνικές και οι επιχειρηματίες από την αγροτική οικονομία δε θα μπορούσαν να τα αντλήσουν από τον ατομικό και ξεμοναχιασμένο αγρότη. Αυτό θα ήταν αδύνατον. Ακριβώς απομύζησαν τους συνεταιρισμούς.

Η αγροτιά μας δεν είναι καθυστερημένη, όπως επανειλημμένα λέει ο πρωθυπουργός και ο κος Τζουμάκας. Εχει όλες τις προϋποθέσεις, εάν εξασφαλιστεί το πλαίσιο, να αποδώσει. Και να σας πω κάτι; Βλέπετε ότι έχει κακή απόδοση η αγροτική οικονομία όταν αναπτύσσεται σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Αλλά δε μιλάμε γι' αυτούς τους συνεταιρισμούς - καρικατούρα.

- Κ. ΜΑΝΗ (FLASH): Μιλήσατε και σήμερα και τους προηγούμενους μήνες και από το καλοκαίρι, αν θυμάμαι καλά, αναλυτικά για την τρομοκρατία, για τα αγροτοδικεία, για το φόβο, τον εύλογο φόβο που αυτές οι δίκες προκάλεσαν σε ένα μεγάλο τμήμα των αγροτών για νέες κινητοποιήσεις. Πέρα απ' αυτό όμως, η εικόνα που μεταφέρθηκε απ' αυτές τις κινητοποιήσεις, από τους συναδέλφους τουλάχιστον που παρακολουθούσαν όλο αυτό το διάστημα, ήταν ότι υπήρχε μια σημαντική ψαλίδα ανάμεσα στη συμμετοχή των αγροτών της Λάρισας και εκείνων της Καρδίτσας, των Φαρσάλων, που δεν έχει να κάνει σε άμεση σχέση βέβαια με τις δίκες, γιατί οι δίκες αφορούσαν όλους τους αγρότες που κινητοποιήθηκαν. Εκτιμάτε ότι έπαιξαν και άλλοι παράγοντες ρόλο; Ας πούμε κάποιες επιδοτήσεις που "έπεσαν" κάπου εκεί στο Δεκέμβρη στους αγρότες της Λάρισας;

- Α. Π.: Κοιτάχτε. Τώρα αυτά καλύτερα μπορεί να τα απαντήσει η Πανθεσσαλική Επιτροπή. Εγώ ούτε γνωρίζω, ούτε θέλω να γνωρίζω τέτοιες επιμέρους λεπτομέρειες. Γι' αυτά η Πανθεσσαλική Επιτροπή υποθέτω μπορεί να δώσει καλύτερες απαντήσεις. Θέλω όμως να επανέλθω στο θέμα της τρομοκρατίας.

Είπε ο πρωθυπουργός σε μια ερώτηση που κάναμε στη Βουλή, "πού είδατε την τρομοκρατία, εδώ στους δρόμους έκαναν μέχρι και γάμους". Μου είπε ότι γίνονταν γάμοι και πανηγύρια. Η τρομοκρατία όμως έγινε σπίτι - σπίτι και με τις δίκες. Δεν αφορά μόνο τους αγρότες το πρόβλημα. Είναι γενικότερο. Εδώ έχουμε τρομοκρατία, χειραγώγηση, εξαγορά, όλα τα μέσα είναι στο τραπέζι. Μιλάμε πια για την αποθέωση αυτού του συστήματος, το οποίο υπήρχε πάντα. Παίρνουν στο τηλέφωνο καλλιτέχνες και διανοούμενους, τους λένε: μάθαμε ότι θα πάτε στα Μάλγαρα ή μάθαμε ότι θα πάτε στα Τέμπη και πότε θα πάτε και ποιος σας κάλεσε και ποιος θα σας πληρώσει; Σε άλλες περιπτώσεις εμφανίστηκαν απευθείας και έλεγαν: ελάτε στην Ολυμπιάδα του Πολιτισμού να σας δώσουμε δουλιά, θα αρχίσουν από τώρα και ως το 2004 κλπ.

- Κ. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ ("902"): Κυρία Παπαρήγα οι κινητοποιήσεις των αγροτών έχουν μία συνέχεια κάποιων χρόνων. Ακούστηκε η άποψη ότι υπάρχει μια υποτονικότητα τον τελευταίο καιρό και θα ήθελα αυτό να το σχολιάσετε και να μας πείτε και την κρίση που έχει το Κόμμα σας, σε συνδυασμό με τα λεγόμενα περί επαναστατικής γυμναστικής.

- Αλ. Π.: Δε χρειάζεται νομίζω να απαντήσω ούτε στα περί υποτονικότητας των αγώνων και περί της επαναστατικής γυμναστικής. Κατ' αρχήν τους αγώνες τους κινούν τα προβλήματα και τους αποφασίζουν οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι. Δεν είναι τι θέλει το ΚΚΕ ή τι δε θέλει. Είμαστε μάρτυρες όλοι τα τελευταία χρόνια ή να πω από το '97 και μετά και τμήματα των εργαζομένων και του πληθυσμού, που πολλά χρόνια είχαν να κινηθούν σε μια αγωνιστική διαδικασία, μπαίνουν στους αγώνες.

Οι αγώνες θα φουντώσουν. Θα πολλαπλασιαστούν. Δηλαδή σε αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Αυτό που μας απασχολεί εμάς δεν είναι αυτό καθ' αυτό το ζήτημα εάν θα γίνουν ή όχι αγώνες. Αυτοί θα γίνονται. Αυτό που μας απασχολεί ακριβώς είναι η μεγάλη κοινωνική συσπείρωση και η συμμαχία, που θα βοηθήσει, οι αγώνες αυτοί να γίνουν πιο αποτελεσματικοί. Γιατί, το ξαναλέω, δεν υπάρχει χρόνος. Εμείς οι κομμουνιστές, δε βιαζόμαστε. Είμαστε πολύ ψημένοι σε τέτοια πράγματα.

Αλλά το θέμα είναι ότι τα μέτρα που παίρνονται τώρα σε όλους τους τομείς είναι ταχύτατα. Χτες διάβαζα σε μια εφημερίδα, μέχρι και ο νόμος για το συνδικαλισμό θα καταργηθεί. "Τσάκα - τσάκα" μείωσαν τις συντάξεις αναπηρίας. Δηλαδή μιλάμε για μέτρα τα οποία παίρνονται και τα οποία τα μαθαίνει ο καθένας όταν ήδη τα ζει στην πλάτη του. Ο διάλογος χρησιμοποιείται για να σταματάνε τους αγώνες. Γι' αυτό σας λέω. Το θέμα είναι ακριβώς πώς θα αναχαιτιστεί αυτή η κατάσταση. Γιατί δεν πάει άλλο. Η αναμονή σημαίνει θάνατος, να το πω έτσι χοντρά.