Οι θέσεις του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ έχει ξεκάθαρη άποψη και θέση για το χαρακτήρα και τους στόχους της ΕΕ. Ο χαρακτήρας αυτός διαπερνάει όλες τις φάσεις εξέλιξης της ΕΕ και όλες τις επιμέρους πολιτικές της, ΚΑΠ, ΟΝΕ, "Ατζέντα 2000", "Λευκή Βίβλος" κ.ά. Οι στόχοι της ΕΕ παραμένουν σταθεροί και οι συνολικές ή επιμέρους αλλαγές που γίνονται στην ΕΕ αποσκοπούν στην καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών, σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων και των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού. Γι' αυτό η θέση του ΚΚΕ απέναντι στην ΕΕ είναι θέση ρήξης και σύγκρουσης και όχι θέση επιδιόρθωσης και εξωραϊσμού.

Το ΚΚΕ πιστεύει ότι η φθίνουσα πορεία της γεωργίας δεν μπορεί να ανατραπεί στα πλαίσια της ΕΕ και της Συμφωνίας της ΓΚΑΤΤ. Δεν μπορεί να αναπτυχθεί η γεωργία με ημίμετρα και μεταρρυθμίσεις στα πλαίσια της ΚΑΠ. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να αναπτυχθεί η κτηνοτροφία, που αποτελεί βασική ανάγκη της γεωργίας, με αύξηση της ποσόστωσης στο αγελαδινό γάλα κατά 70.000 τόνους, γιατί οι παραγωγικές δυνατότητες και οι ανάγκες της χώρας είναι πολύ μεγαλύτερες. Δεν μπορεί να αναπτυχθεί η γεωργία με την περιφερειοποίηση των ποσοστώσεων, όταν οι ποσοστώσεις αυτές είναι πολύ χαμηλότερες από τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας. Δεν μπορεί, επίσης, να αναπτυχθεί η γεωργία με δικαίωμα φύτευσης 11.000 στρεμμάτων νέων αμπελώνων, όταν οι εκριζώσεις με κοινοτικά κίνητρα ξεπέρασαν τις 250.000 στρέμματα.

Το ΚΚΕ πιστεύει ότι για να αντιστραφεί αυτή η αρνητική πορεία, για να προστατευτεί η αγροτική παραγωγή, για να εξασφαλιστεί το εισόδημα και η επιβίωση των μικρομεσαίων αγροτών, χρειάζεται ρήξη και σύγκρουση με την ΕΕ και απαραίτητη προϋπόθεση για τη σύγκρουση αυτή είναι η δημιουργία του δημοκρατικού αντιμονοπωλιακού - αντιιμπεριαλιστικού μετώπου.

Το ΚΚΕ, σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα που θεωρούν μονόδρομους την ΕΕ και τη Συμφωνία της ΓΚΑΤΤ και αποδέχονται τη συρρίκνωση της γεωργίας στα πλαίσια του ευρωπαϊκού καταμερισμού εργασίας, πιστεύει ότι η γεωργία μπορεί να αναπτυχθεί. Και αυτό, γιατί η γεωργία εξασφαλίζει τη διατροφή του λαού μας, σε μια περίοδο που τα διατροφικά προϊόντα χρησιμοποιούνται σαν μέσα πολλαπλών εκβιασμών από τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες σε βάρος των λαών και των μικρότερων χωρών. Συμβάλλει στην απασχόληση και στην παραμονή του πληθυσμού στην ύπαιθρο, σε μια περίοδο που η ανεργία έχει προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις και οι παρενέργειές της αποτελούν κοινωνική μάστιγα. Μπορεί να στηρίξει τη μεταποιητική βιομηχανία, γιατί εξασφαλίζει την πρώτη ύλη. Μπορεί, επίσης, να συμβάλει με ορισμένες προϋποθέσεις και στην προστασία του περιβάλλοντος.

Για να ανταποκρίνεται σ' αυτούς τους στόχους, η ανάπτυξη της γεωργίας θα πρέπει να έχει σαν πυρήνα της τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, που δεν έχουν καμία σχέση με το υδροκέφαλο, χρεοκοπημένο και περιθωριοποιημένο συνεταιριστικό κίνημα, που λειτουργεί τις περισσότερες φορές σαν εργαλείο συγκάλυψης και εφαρμογής της κυβερνητικής και κοινοτικής αντιαγροτικής πολιτικής και σαν μεσάζοντας ανάμεσα στους αγρότες και στους εμποροβιομηχάνους.

Οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί, εκτός από τη συσκευασία, μεταποίηση και εμπορία των αγροτικών προϊόντων, θα ασχολούνται πρώτα και κύρια με την παραγωγή σε συλλογική βάση των ίδιων των αγροτικών προϊόντων, ξεκινώντας από τις απλές μορφές, δηλαδή την κοινή χρήση των μηχανημάτων και φθάνοντας στη συλλογική καλλιέργεια.

Γιατί η συλλογική καλλιέργεια, συνδυασμένη με την καθετοποίηση της παραγωγής, μπορεί να εξουδετερώσει τα μειονεκτήματα του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου, να αποτρέψει το ξεκλήρισμα του μικρομεσαίου αγρότη, να αξιοποιήσει τις νέες τεχνικές και τεχνολογίες, να μειώσει σημαντικά το κόστος παραγωγής και να αυξήσει την παραγωγικότητα της εργασίας.

Αποτελούν, δηλαδή, οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί την πραγματική εναλλακτική πρόταση στην πολιτική της ΕΕ, της κυβέρνησης και των κομμάτων, που θεωρούν μονόδρομο την ΕΕ και επιδιώκουν να εξουδετερώσουν τα διαρθρωτικά μειονεκτήματα της γεωργίας με το μαζικό ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγους μεγαλοαγρότες.

Η ανάπτυξη της γεωργίας, μέσα από τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, θα εξοικονομήσει σημαντικά ποσά συναλλάγματος (μερικές εκατοντάδες δισ. δραχμές), γιατί θα μετατρέψει από ελλειμματικό σε πλεονασματικό το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο της χώρας και θα μειώσει δραστικά τις χρηματοδοτικές ανάγκες της γεωργίας, γιατί οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί θα αυξήσουν την παραγωγικότητα της γεωργίας. Ετσι, τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν από το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο της χώρας θα διατεθούν για χρηματοδότηση της γεωργίας σε έργα υποδομής και δημιουργίας πάγιου γεωργικού κεφαλαίου, θα είναι ασύγκριτα πιο αποτελεσματικά από τα κοινοτικά κονδύλια, τα οποία αποδείχτηκαν αναποτελεσματικά, επειδή είχαν σαν στόχο τους την αποδιάρθρωση της γεωργίας, η οποία εκφράστηκε με την κατακόρυφη πτώση των ρυθμών αύξησης της παραγωγικότητας.

Η εναλλακτική πρόταση ανάπτυξης της γεωργίας μέσα από τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς δίνει απάντηση στο ερώτημα, από πού θα χρηματοδοτηθεί η γεωργία αν η χώρα μας συγκρουστεί με την ΕΕ και καταργηθούν οι κοινοτικές επιδοτήσεις.

Οι παραγωγικοί όμως συνεταιρισμοί δεν μπορούν να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν στα πλαίσια της ΚΑΠ και της ΟΝΕ, στα πλαίσια της γενικότερης φιλομονοπωλιακής πολιτικής. Μπορούν να αναπτυχθούν μόνο στα πλαίσια μιας γενικότερης αντιμονοπωλιακής πολιτικής που στη γεωργία εκφράζεται με:

- Ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής με βάση τις ανάγκες της διεθνούς αγοράς και αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής, με αύξηση της ζωικής παραγωγής, αλλά και της φυτικής που στηρίζει τη ζωική παραγωγή (ζωοτροφές). Αυτή η ανάπτυξη είναι αντίθετη με τις ποσοστώσεις, τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, τις αγραναπαύσεις, τις εκριζώσεις και τα κίνητρα

• εκτακτικοποίησης
• της ΕΕ.

- Σύστημα τιμών και επιδοτήσεων που θα εξασφαλίζει βιώσιμο εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και θα ευνοεί την αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής. Αυτό το σύστημα τιμών και επιδοτήσεων είναι αντίθετο με το υπάρχον της ΕΕ, που ευνοεί τους μεγαλοαγρότες καπιταλιστές, οι οποίοι καρπώνονται τη συντριπτική πλειοψηφία των κοινοτικών επιδοτήσεων (το 20% των μεγάλων καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων, παίρνει το 80% των κοινοτικών επιδοτήσεων), που εμποδίζει την αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής και αυξάνει την κερδοσκοπία των εμποροβιομηχάνων και πολυεθνικών που αγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές τα αγροτικά προϊόντα.

- Σημαντική αύξηση των κονδυλίων για αγροτικά έργα υποδομής και αντιμονοπωλιακό έλεγχο στις τιμές των γεωργικών εφοδίων και μηχανημάτων για να μειωθεί το κόστος παραγωγής.

- Αναβάθμιση των κρατικών οργανισμών και των ιδρυμάτων έρευνας, με στόχους την επιστημονοτεχνική στήριξη του αγρότη, την ανάπτυξη της εγχώριας γεωργικής έρευνας και τεχνολογίας και την εκπαίδευση των αγροτών στη σωστή χρήση των προϊόντων της έρευνας και τεχνολογίας για να προστατεύεται το περιβάλλον και η υγεία των καταναλωτών.

- Κρατική Αγροτική Τράπεζα με κοινωνικό και αναπτυξιακό προσανατολισμό, η οποία με την κάλυψη του προϋπολογισμού θα επιδοτεί τις επιλέξιμες γεωργικές δραστηριότητες.

- Ουσιαστικά και αποτελεσματικά κίνητρα στους νέους αγρότες για να ανανεωθεί ο γηρασμένος αγροτικός πληθυσμός και ιδιαίτερα κίνητρα παραμονής νέων αγροτών στις ορεινές και νησιωτικές περιοχές για να αποφευχθεί η ερήμωση της υπαίθρου.

- Μέτρα διάθεσης της αγροτικής παραγωγής, με εξαγωγικές επιδοτήσεις αλλά και προστασία της από αθρόες εισαγωγές.

- Ανάπτυξη ισότιμων εμπορικών σχέσεων με όλες τις χώρες του κόσμου.

Η εναλλακτική πρόταση του ΚΚΕ για τη γεωργία είναι ρεαλιστική γιατί εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας και της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Γι' αυτό η μικρομεσαία αγροτιά έχει συμφέρον να παλέψει μαζί με τα άλλα λαϊκά στρώματα για τη δημιουργία του αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού δημοκρατικού μετώπου. Εχει συμφέρον να αλλάξει το συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων της χώρας μας και να ενισχύσει το ΚΚΕ που αντιστέκεται και συγκρούεται με την ΚΑΠ και την ΕΕ.