Το Πέραμα γεννήθηκε και αναπτύχθηκε, απόλυτα δεμένο με τη θάλασσα, σε μια στενή λωρίδα γης, στην παραλία. Ο οικισμός άρχισε να αναπτύσσεται από το 1924,οπότε μεταφέρθηκαν τα καρνάγια από την περιοχή του Αγίου Διονυσίου και οι πρώτοι κάτοικοι, Μανιάτες και Νησιώτες,ναυπηγοξυλουργοί, εγκαταστάθηκαν μεταξύ των σημερινών λεωφόρων Δημοκρατίας και Ειρήνης.

Ακολούθησαν το 1928 οι δύο προσφυγικοί συνοικισμοί στο Δυτικό Ακρο και στο Νέο Ικόνιο.

Το 1932 εγκαθίσταται η πρώτη εταιρία, που "ανοίγει το δρόμο", με την έλευση των υπολοίπων, για την αποκοπή του οικισμού του Περάματος από τον Πειραιά.

Εφτά χρόνια αργότερα παρεμβαίνει το κράτος, απαλλοτριώνοντας τμήμα της παραλίας, με στόχο την τουριστική αξιοποίηση της περιοχής. Το Πέραμα είναι εξοχή με πεύκα που κατεβαίνουν μέχρι την παραλία και με καταπληκτική αμμουδιά!

Τη δεκαετία του '40, η εκκλησία, ως φερόμενος ιδιοκτήτης, αρχίζει να πουλάει οικόπεδα στους οικιστές. Το 1945 το Πέραμα μεγαλώνει εντυπωσιακά από τη μεγάλη εσωτερική μετανάστευση. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού της υπαίθρου φτάνει κυνηγημένο από κακουχίες και διωγμούς, παρακινημένο από την αναζήτηση εργασίας. Εκδηλώνονται οι πρώτες μαζικές καταπατήσεις.

Φυσική συνέπεια της έλλειψης χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού του ελληνικού χώρου και μιας κάποιας στεγαστικής πολιτικής, μόλις για να ικανοποιήσει τις άμεσες στεγαστικές ανάγκες.

Το Πέραμα έχει μετατραπεί σε κλασική εργατούπολη της περιφέρειας για την εξυπηρέτηση της βιομηχανικής ζωής του Πειραιά.

Το 1951 μπαίνει στο Σχέδιο Πόλης το Ν. Ικόνιο, ενώ το 1960 μπαίνουν στο Σχέδιο 1.300 στρέμματα του κυρίως Περάματος. Το υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών είχε αγοράσει 1.000 στρέμματα από τον ΟΔΔΕΠ και τα διαθέτει στους άστεγους με αδιαφανείς διαδικασίες. Στενοί δρόμοι, ανύπαρκτες πλατείες και και κάτι ...περισσότερο από μηδενικός κοινωνικός εξοπλισμός.

Διασώζεται ο χώρος του Σταδίου, της Πρόνοιας και μερικά ακόμη τμήματα, αλλά μόνο γιατί ο ΟΛΠ ετοιμάζει άλλα σχέδια για την παραλία. Το 1965 έχει πλέον περιφράξει τα 4,5 χιλιόμετρα παραλίας της πόλης, αποκόπτοντάς την τελείως από τη θάλασσα. Μέχρι και το γήπεδο καταβροχθίζει. Τα υπόλοιπα 4 χιλιόμετρα είχε ήδη καταλάβει το Πολεμικό Ναυτικό.

Νέοι οικιστές εγκαθίστανται μετά τη μεταπολίτευση με τις ίδιες πάντα συνθήκες. Τα 350 αδιάθετα οικόπεδα στο Σχέδιο Πόλης, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν "τράπεζα γης" και ανάπλασης απ' το δήμο, παραχωρούνται απ' το υπουργείο χωρίς έλεγχο και με αδιαφανείς πάντα διαδικασίες.

Το 1983 ο οικιστικός νόμος αφήνει έξω όλη την εκτός Σχεδίου Περιοχή, που εκτείνεται πάνω απ' την Κολοκοτρώνη, απ' τα Ικαριώτικα μέχρι την Πλακούδα. Το 1986 γίνονται εντάξεις στο Σχέδιο, με τα γνωστά χαρακτηριστικά. Μικρά οικόπεδα, στενοί δρόμοι, χαμηλός συντελεστής και ανύπαρκτος κοινωνικός εξοπλισμός.

Ο ΟΛΠ, που κρατάει χρόνια την περιοχή εκτός Σχεδίου για αποθήκευση, βρίσκει και νέους χώρους με ανεξέλεγκτο μπάζωμα της θάλασσας. Επιχωματώσεις 800 στρεμμάτων και άλλες σχεδιασμένες για 1.500 στρέμματα ακόμα, που αλλάζουν τελείως τη μορφή της παραλίας, δημιουργώντας τεράστιο οικολογικό πρόβλημα.