«Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι το σοσιαλιστικό σύστημα και γι' αυτό ήρθαμε εδώ να καταγγείλουμε και να καταδικάσουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το διαβόητο Μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης, που στόχο έχει, με τον πιο χυδαίο τρόπο να συκοφαντήσει το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Να συκοφαντήσει την ίδια τη ζωή μας...». Να φωτίσει αυτό που πραγματικά έφερε ο υπαρκτός σοσιαλισμός στις ζωές των εργαζομένων επιδίωξε η εκδήλωση την οποία πραγματοποίησαν την περασμένη Κυριακή το Γυναικείο Τμήμα του Συλλόγου Πολιτικών Προσφύγων, η Ουκρανική κοινότητα «Γη του Πελαργού» και η κοινότητα «Καύκασος» από τη Γεωργία, στην αίθουσα του Συνδικάτου Οικοδόμων. Μια εκδήλωση που «έδωσε το λόγο» σε ανθρώπους που βίωσαν οι ίδιοι το σοσιαλισμό, παιδιά πολιτικών προσφύγων και οικονομικούς μετανάστες από πρώην σοσιαλιστικές χώρες, των οποίων - καθόλου τυχαία - οι μαρτυρίες «αποσιωπώνται», την ίδια ώρα που η αντικομμουνιστική προπαγάνδα των ιμπεριαλιστών δυναμώνει.

Σημειώνοντας τα παραπάνω η Βέρα Γιωτοπούλου, μιλώντας εκ μέρους του Γυναικείου Τμήματος του Συλλόγου Πολιτικών Προσφύγων πρόσθεσε: «Εμείς γνωρίσαμε ένα ανώτερο κοινωνικό σύστημα χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ένα σύστημα χωρίς πλούσιους και φτωχούς, που τελικός σκοπός του ήταν η ευημερία των εργαζομένων και όλου του λαού... Αγνωστες ήταν για μας οι λέξεις ανεργία, αβεβαιότητα, στρες, αφεντικά. Αντίθετα, γνωρίσαμε 6ωρο και 7ωρο στους χώρους δουλιάς, με ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Γνωρίσαμε την αγάπη και πραγματική φιλία των λαών», τόνισε. «Είναι πολύ δύσκολο να επιβάλλουν το μνημόνιο αυτό στη μνήμη των εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων που είναι ακόμα εν ζωή. Μετά από 15 χρόνια ανατροπής του σοσιαλισμού, έχουν μέτρο σύγκρισης των δύο κοινωνικών συστημάτων. Ωρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα, η σύγκριση αυτή ανεβαίνει ραγδαία υπέρ του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε...».

Ο Χ. Παπαμάργαρης, χαιρετίζοντας την εκδήλωση εκ μέρους της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης» υπογράμμισε ότι οι δημοκρατικές ελευθερίες κινδυνεύουν στο όνομα της Νέας Τάξης Πραγμάτων που στήνεται μετά το 1989, ενώ φαίνεται ότι οι εξελίξεις επιφυλάσσουν χειρότερες και όχι καλύτερες μέρες στην ανθρωπότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως αναφέρθηκε στην εκδήλωση, στη Ρωσία, τα άστεγα παιδιά (που επί σοσιαλισμού ήταν άγνωστο φαινόμενο) φτάνουν πλέον τα 4 εκατομμύρια, ενώ μόνο μέσα στο 2004 η κατάρρευση της δημόσιας εκπαίδευσης οδήγησε στο κλείσιμο 913 σχολείων...!

Πλούσιο ήταν το καλλιτεχνικό πρόγραμμα που επιμελήθηκαν οι διοργανωτές της εκδήλωσης, θέλοντας να αναδείξουν ότι ο πολιτισμός μπορεί να σφυρηλατήσει την αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς, να δυναμώσει τον κοινό τους αγώνα ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τον ιμπεριαλισμό.

Τα ποιήματα της Ελλης Λεοντίδου, παιδιού πρώην πολιτικών προσφύγων στο σοσιαλιστικό Ουζμπεκιστάν, «συναντήθηκαν» με παραδοσιακά ουκρανέζικα τραγούδια που ερμήνευσε η χορωδία της κοινότητας «Η Γη του πελαργού», της οποίας πολλά μέλη είναι απόφοιτοι ανώτερων καλλιτεχνικών σχολών. Αλλά και με τους έντονους ρυθμούς χωρών απ' τη Γεωργία που χόρεψαν νέοι και παιδιά, μετανάστες δεύτερης γενιάς, μέλη του συγκροτήματος «Διοσκουρία».

«Εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε απ' τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο», είπε στο χαιρετισμό της εκ μέρους της Γραμματείας Γυναικών του ΠΑΜΕ η Χρ. Λαμπούδη, δανειζόμενη τους στίχους του Γ. Ρίτσου. «Είμαστε όλοι κομμάτι της εργατικής τάξης», υπογράμμισε. «Το ΠΑΜΕ είναι πάντα στο πλευρό των μεταναστών αλλά αυτό δεν αρκεί, πρέπει όλοι μαζί ν' αγωνιστούμε... Είναι απαραίτητη η ενότητα της εργατικής τάξης, χρειάζεται να 'ρθετε κοντά στα σωματεία, θα πρέπει ν' αγωνιστούμε όλοι μαζί σα μια γροθιά», τόνισε απευθυνόμενη στους μετανάστες.