Αντιστρόφως ανάλογες με την αποκάλυψη της αλήθειας γύρω από την υπόθεση των υποκλοπών ήταν οι χτεσινές μεγαλόστομες διακηρύξεις και «διαβεβαιώσεις» του Κ. Καραμανλή. Τα παχιά λόγια φούσκωσαν ακόμα περισσότερο ακριβώς για να συγκαλύψουν ότι ο πρωθυπουργός δεν ήθελε να προσθέσει τίποτα που να ρίξει κάποια αχτίδα φωτός στη σκοτεινή υπόθεση. Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού επιβεβαίωσαν περίτρανα ότι η κυβέρνηση είναι μπλεγμένη στο «σκάνδαλο» των γενικευμένων παρακολουθήσεων, που πρώτο στόχο έχουν βέβαια το λαϊκό κίνημα.

Ο πρωθυπουργός δήλωσε πομπωδώς ότι «διερευνώνται τα πάντα και σε κάθε κατεύθυνση», αλλά η πραγματικότητα και τα «έργα» της κυβέρνησής του τον διαψεύδουν. Ακριβώς γιατί η κυβέρνηση έχει φροντίσει εξ αρχής να «εξαιρέσει» από τις έρευνες την αμερικανική πρεσβεία και τις ξένες μυστικές υπηρεσίες, τον κρατικό μηχανισμό και την ΕΥΠ, τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας και τη Vodafone. Με άλλα λόγια, ευθύς εξαρχής η κυβέρνηση «αθώωσε» και προστάτευσε τους μηχανισμούς (ξένους και ντόπιους) που στήνουν τις γενικευμένες παρακολουθήσεις. Πολύ πριν τους αθωώσει στα λόγια το είχε κάνει στην πράξη, αφού στη διάρκεια των εντεκάμηνων ερευνών που προηγήθηκαν στηρίχτηκε σε αυτούς συνεχίζοντας τις παρακολουθήσεις, ενώ νομιμοποίησε τη δράση τους, εκτός των άλλων, καθορίζοντας τις «προϋποθέσεις» για την «άρση του απορρήτου»... Κυρίως, όμως, η κυβέρνηση Καραμανλή, όπως εξάλλου και η προκάτοχός της κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπερασπίστηκε και προσάρμοσε στα «ελληνικά δεδομένα» τις τρομο-συμφωνίες των ΕΕ και ΗΠΑ, θωρακίζοντας στην πραγματικότητα το καθεστώς των παρακολουθήσεων και υποκλοπών. Δε διαφεύγει της προσοχής ότι η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν που προσυπέγραψε την πρόσφατη απόφαση της Κομισιόν για τη γενικευμένη παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και του Ιντερνετ στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, παρόλο που η ίδια είχε πέσει λίγους μήνες νωρίτερα «θύμα» υπερεθνικών μηχανισμών παρακολούθησης...

Οι τελευταίες κινήσεις της κυβέρνησης δείχνουν καθαρά ότι παραμένει στην «εποχή της συγκάλυψης», παρά τις περί του αντιθέτου πρωθυπουργικές «διαβεβαιώσεις». Η ανάθεση της υπόθεσης στη Δικαιοσύνη και η επιστράτευση των διαφόρων «αρχών» προδικάζουν ότι η υπόθεση θα παραμένει στο σκοτάδι. Η Δικαιοσύνη και οι δήθεν ανεξάρτητες αρχές θα «φωτίσουν» μια υπόθεση όπου υπάρχει εμπλοκή ξένων και ντόπιων μυστικών υπηρεσιών, μονοπωλιακών επιχειρήσεων, κυβερνήσεων, κρατών, κλπ.; Αυταπατάται η κυβέρνηση αν πιστεύει ότι με τη μετακύληση της υπόθεσης στους «θεσμούς» θα απαλλαγεί η ίδια από τις βαρύτατες πολιτικές ευθύνες που έχει για την υπόθεση των υποκλοπών. Δεν μπορεί να εμφανίζεται «θύμα» και να προσποιείται την «αθώα», ακριβώς γιατί είναι μέσα στο σύστημα που έχει ανάγκη πρώτα και κύρια από την παρακολούθηση του λαϊκού κινήματος.

Δεν υπάρχει περιθώριο, λοιπόν, για ψευδαισθήσεις. Οι πολυπλόκαμοι μηχανισμοί παρακολούθησης και οι αντιδραστικές συμφωνίες που τους «καλύπτουν», δεν πρόκειται να καταργηθούν χωρίς πολιτικό αγώνα για την κατάργησή τους, αγώνας που πρέπει να έχει στόχο την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε βάρος των κομμάτων του συστήματος, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική.