ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ θα αποδώσει ευθύνες για τις υποκλοπές, δήλωσε χτες ο πρωθυπουργός κι αναρωτιόμαστε αν κάποιοι στις ΗΠΑ, στο Λονδίνο, την έδρα του ΝΑΤΟ, ή, τέλος πάντων, εδώ, στη χώρα μας, έχουν αρχίσει να νιώθουν άβολα στις καρέκλες τους...

Σίγουρα, οι επικεφαλής τέτοιου είδους μηχανισμών και παραμηχανισμών θα νιώθουν τώρα στο λαιμό τους την «καυτή ανάσα» των ...ελληνικών ανεξάρτητων αρχών για το απόρρητο των επικοινωνιών, η οποία θα έχει σαν όπλο τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, που θα «θωρακίσουν» τις ατομικές μας ελευθερίες.

Αν αναρωτιέστε, τώρα, πώς συμβιβάζονται τα παραπάνω με την υπεράσπιση και διατήρηση σε πλήρη ισχύ και λειτουργία των δεκάδων νόμων και συμφωνιών, που έχουν νομιμοποιήσει τις κάθε λογής υποκλοπές και παρακολουθήσεις - μαζί με τους ανάλογους μηχανισμούς - η απάντηση είναι απλή: Αλλο τα λόγια κι άλλο τα έργα...

ΤΑ ΠΕΡΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, απόδοσης ευθυνών και διασφάλισης της ασφάλειας του πολίτη, αποτέλεσαν τις χτεσινές υποσχέσεις του πρωθυπουργού. Είναι λόγια. Οσον αφορά τις πράξεις, τα πράγματα ...αλλάζουν. Γιατί τα λόγια, βλέπετε, είναι τσάμπα και τα παίρνει ο αέρας... Τις δεσμεύσεις όμως ποτέ, π.χ., απέναντι στο ΝΑΤΟ.

Ετσι, η κυβέρνηση προχώρησε χτες στη Βουλή στην κύρωση μιας ακόμη συμφωνίας με το ΝΑΤΟ, με βάση την οποία οι δυνάμεις της συμμαχίας μπορούν να μπαινοβγαίνουν όποτε και όπως θέλουν στην Ελλάδα. Οπως λέμε, σαν στο σπίτι τους...

Επίσης ο διοικητής τους, σε περιπτώσεις «διεθνών κρίσεων» (όπως εννοούν τις τελευταίες οι Αμερικανοί, φυσικά), έχει λίγο μικρότερες δυνατότητες εξουσίας από τον ...πρωθυπουργό της χώρας.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε μερικά σημεία οι αρμοδιότητές του είναι και ...μεγαλύτερες. Βλέπετε, ο πρωθυπουργός, αν εισηγηθεί μέσω των υπουργών του ένα νόμο, μπορεί κάποιος έστω να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Στην περίπτωση του διοικητή του ΝΑΤΟ, δεν μπορείς να προσφύγεις πουθενά...