Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα «ΝΕΑ»

Οχι πως δεν είναι σοβαρά τα πίτουρα και οι κότες. Ειδικά όταν ήδη είσαι τυλιγμένος σε ένα... κομμάτι τηλεφωνικό σύρμα.

Αλλά, λέμε τώρα, έχει κάτσει κάποιος να υπολογίσει τι σημαίνει για την κερδοφορία του κεφαλαίου η ανατροπή που επιχειρείται με την οδηγία Μπολκεστάιν; Και τι αντίστοιχα σημαίνει σε αύξηση της δυστυχίας για την εργατική τάξη;

Βάση πάντων, διακηρύσσουν, η «ανταγωνιστικότητα». Και σ' αυτή τη βάση ενώνουν τις δυνάμεις τους σοσιαλδημοκράτες και λαϊκοί. Κεντρικά ψηφίζουν την οδηγία και περιφερειακά ορισμένοι παριστάνουν τους καμπόσους. Προτείνουν, λέει, οι «αριστεροί», μια εύκαμπτη εργασία, απέναντι στην ανάλγητη «δεξιά». Περιέργως πώς, για νέες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο μιλάνε και για εργάτες λάστιχο. Οσο για επενδύσεις, μια ματιά στην πρόταση, δείχνει πως άμα δεν ανοίξει το κρατικό ταμείο, επενδύσεις δεν υπάρχουν. Κατά τ' άλλα, αφού αναγορεύσεις το κεφάλαιο σε δύναμη προόδου, έρχεσαι μετά να διαπιστώσεις ότι επικρατούν στην κοινωνία συντηρητικές αντιλήψεις.

Κεντρικά ή τοπικά οι παλικαρισμοί αφορούν σε κάθε περίπτωση το «φαίνεσθαι» και οι πραγματικές συμμαχίες των πολύχρωμων πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου διαμορφώνονται με ένα και μόνο κριτήριο: Πώς θα κρατηθούν όσο το δυνατόν μεγαλύτερες μάζες εργαζόμενων εγκλωβισμένες σε μια πολιτική που σωρεύει όλο και περισσότερα δεινά. Τέτοιου τύπου και η απόχη περί μη κεντρικής συμφωνίας με το ΠΑΣΟΚ, την ώρα που περιφερειακά οι συμφωνίες έχουν ήδη κλειστεί. Ας προσέχουν όσοι δε διδάχτηκαν τίποτα από τη μέχρι τώρα συμπόρευση.

Ολο το πακέτο χρεώνει καθήκοντα, όχι μόνο στους κομμουνιστές, αλλά σε κάθε αγωνιστή που κατανοεί ότι υπάρχει ένα ως εδώ και μη παρέκει, κι ακόμα καλύτερα σε όλους όσοι κατανοούν ότι η εργατική τάξη δεν έχει τίποτα πλέον να περιμένει από όποια μορφή διαχείρισης, όπου κι αν εκφράζεται, κεντρικά ή τοπικά. Εχει δικό της δρόμο να τραβήξει, στα δικά της πλάνα δε χωράει το ιδιωτικό κεφάλαιο, δε χωράνε και οι πολύχρωμοι εκφραστές του.

Κατά τ' άλλα, τώρα, δηλαδή, μετά το διάγγελμα, μιλάτε ελεύθερα στα κινητά; Σαν κι αυτούς που πιστεύουν πως επειδή το πρωτοσέλιδο μιλάει για «άτοκα» δάνεια θα χάσουν οι τράπεζες. Οτι πρόκειται για χρήμα εργατών που αντί να γίνει δωρεάν εργατική κατοικία, δίνεται ως επιδότηση επιτοκίου για να αυξηθούν οι πελάτες των τραπεζών, μην το πείτε πουθενά, είναι μυστικό.

Οτι δεν έχει τέλος η κοροϊδία με τις παρακολουθήσεις είναι ένα το κρατούμενο. Οτι θα χειροκροτάμε κιόλας γιατί η παρακολούθηση θα γίνεται με φερετζέ «ανεξάρτητης αρχής», είναι κάτι για το οποίο ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του...

Το άλλο ωραίο είναι πως ανακάλυψαν τον κίνδυνο στα αλάνια. Εχουν κάνει τη διατροφική αλυσίδα σουρωτήρι με τις παρεμβάσεις των εταιριών στο γενετικό υλικό και τώρα φταίνε οι αλανιάρες κότες. Κατανοητό ότι πρέπει να προστατευτεί η παραγωγή, αλλά μη ξεχνάμε ότι και το «Ταμιφλού» μονοπωλιακό προϊόν είναι που για να πουληθεί πρέπει να υπάρχει και απειλή επιδημίας...

Πολλά τα λεφτά για να εμποδίζεται η κερδοφορία από ένα άρθρο του Συντάγματος.