Ούτε μία, ούτε δύο αλλά πολύ περισσότερες ήταν οι ερμηνείες της ετυμηγορίας του γαλλικού λαού στο δημοψήφισμα για την έγκριση ή την απόρριψη του «ευρωσυντάγματος». Ενα μεγάλο φάσμα κινήτρων που περιελάμβανε από την ξενοφοβία και το ρατσισμό έως τις ...νοητικές ικανότητες των Γάλλων ψηφοφόρων, επιστρατεύτηκε, ώστε το «ΟΧΙ» του 55% να απονευρωθεί και να ευτελιστεί στα μάτια της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, μηδέ της ελληνικής εξαιρουμένης. Και προφανώς, κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι ότι στην Ελλάδα, ανάμεσα σε όσους έσπευσαν να αποδώσουν στο «ΟΧΙ» ένα περιεχόμενο καταφανώς διαφορετικό από το πραγματικό, στοιχήθηκε και η ηγεσία του ΣΥΝ.

Την επομένη του γαλλικού δημοψηφίσματος, ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος παραχώρησε συνέντευξη Τύπου, κακοποιώντας μέχρις παραμορφώσεως την απόφαση του γαλλικού λαού, ώστε να τη φέρει στα μέτρα της απύθμενης ευρω-λαγνείας του κόμματός του. Αγνωστο από πού ο Αλ. Αλαβάνος συνήγαγε το συμπέρασμα πως αυτό το «ΟΧΙ» ήταν στην πραγματικότητα «ΝΑΙ» σε μια άλλη συνταγματική συνθήκη που θα εγγυάται το κοινωνικό πρόσωπο της ΕΕ! Προσδιορίζοντας πιο συγκεκριμένα και περισσότερο αυθαίρετα το «ΟΧΙ», ο Αλ. Αλαβάνος ισχυρίστηκε πως αυτό σε καμία περίπτωση δε στρέφεται εναντίον της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, ούτε την αμφισβητεί, απεναντίας σηματοδοτεί την απόφαση των λαών να σφραγίσουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση!

Η μισή αλήθεια ισοδυναμεί με ένα ψέμα, λέει ο λαός. Και η ηγεσία του ΣΥΝ συλλαμβάνεται να ψεύδεται ασυστόλως. Γιατί ναι μεν οι Γάλλοι ψηφοφόροι διαμαρτυρήθηκαν για τις ακολουθούμενες πολιτικές, ναι μεν αυτές μπορούν να χαρακτηριστούν νεοφιλελεύθερες, όμως ούτε προσωρινές είναι ούτε σκιάζουν το φιλολαϊκό πρόσωπο της ΕΕ. Η πολιτική μπορεί να διατηρεί μια σχετική αυτονομία, αλλά δεν αποτελεί παρά έκφραση και αντανάκλαση οικονομικών σχέσεων, σχέσεων παραγωγής. Οποιος τις αποκόπτει, απλά συσκοτίζει την πραγματικότητα, εν προκειμένω μιας ιμπεριαλιστικής ένωσης κρατών, ταγμένης στη διασφάλιση με κάθε τρόπο και διεύρυνση της εξουσίας των ευρωπαϊκών, καταρχήν, μονοπωλίων.

Οποιος θέλει και ζητά από τους λαούς της Ευρώπης να εστιάσουν τα βέλη της πάλης τους στον εκάστοτε διαχειριστή της πολιτικής εξουσίας, αφήνοντας στο απυρόβλητο την πηγή απ' όπου αυτή απορρέει, τους προσφέρει υπηρεσίες χειρίστου είδους. Οποιος ρετουσάρει το πρόσωπο της ΕΕ και το εμφανίζει ωραιοποιημένο στους λαούς και τα κινήματά τους, στην πράξη απλά υπονομεύει την ανάπτυξη και αποτελεσματικότητα της πάλης τους. Και τι άλλο απ' αυτό έκανε ο Αλ. Αλαβάνος, ισχυριζόμενος ότι η ΕΕ αποτελεί «εγχείρημα της ένωσης των λαών της Ευρώπης» και κανείς δε ζητά «τη διάλυση και τη φυγή» απ' αυτό; Τι άλλο παρά «βόμβα στα θεμέλια» των λαϊκών κινημάτων αποτελούν - εάν και εφόσον εισακούονταν - απόψεις όπως αυτή του προέδρου του ΣΥΝ πως το νέο στοιχείο που ανέδειξε το δημοψήφισμα είναι «ότι ενεργητικά πλέον εισβάλλουν οι λαοί στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης»! Και τι άλλο παρά διαπιστευτήρια στις Βρυξέλλες αποτελούν εγγυήσεις πως οι «δυνάμεις της αριστεράς θα πρωτοστατήσουν» στο αποκοίμισμα των λαών της Ευρώπης, μουρμουρίζοντας νανουρίσματα όπως αυτό που μας σιγοτραγούδησε την περασμένη Δευτέρα ο Αλ. Αλαβάνος;