Μπροστά σ' ένα κρίσιμο δίλημμα βρίσκεται ο Ζ. Σιράκ, γράφουν οι περισσότερες εφημερίδες. Οι κατευθύνσεις της ΕΕ (βλέπε σύνοδος Λισαβόνας, κλπ.), όπως και τα συμφέροντα της γαλλικής πλουτοκρατίας, απαιτούν τη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, που εφαρμόζει μέχρι σήμερα. Το δυνατό «όχι» της περασμένης Κυριακής, όμως, αφορά πρώτα και κύρια σ' αυτή την πολιτική και η τυχόν συνέχισή της θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε όξυνση των κοινωνικών συγκρούσεων. Τι θα διαλέξει, λοιπόν, ο Σιράκ, αναρωτιούνται οι αρθρογράφοι...

Και δε λέμε, υπαρκτό είναι το προαναφερόμενο δίλημμα. Αλλωστε, μπροστά στο ίδιο ακριβώς πρόβλημα βρίσκονται οι κυβερνήσεις όλων των καπιταλιστικών χωρών, μαζί και της δικής μας. Απλώς, στη Γαλλία έγινε περισσότερο φανερό και έντονο, λόγω του αποτελέσματος της περασμένης Κυριακής. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι να αναρωτιούνται εάν ο Σιράκ θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Εκτός και υπάρχουν αφελείς, που πιστεύουν ότι η αλλαγή πρωθυπουργού και τα όποια, περισσότερα ή λιγότερα «φτιασίδια» και τρικ εξωραϊσμού, σημαίνουν άλλη πολιτική...