Η Γαλλία «των από κάτω» νίκησε και μαζί της γιορτάζουν «οι από κάτω» σ' όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Νίκησε ενάντια σε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία τρομοκράτησης, εκφοβισμού και καταστροφολογίας. Νίκησε ενάντια σε μια τεράστια προπαγανδιστική μηχανή, στην οποία συμμετείχαν η γαλλική κυβέρνηση, τα κόμματα του «ναι», «δεξιοί» και «σοσιαλιστές», το σύνολο των μέσων ενημέρωσης, οι Βρυξέλλες και οι «εθελοντές» τύπου Κον Μπεντίτ, Σρέντερ, Μπερλουσκόνι, Γ. Παπανδρέου, Ντ. Μπακογιάννη κ.ά. Νίκησε κόντρα στους φόβους της, τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούσαν χρόνια τώρα τα «βαποράκια» του «μονόδρομου» της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το γαλλικό «όχι» στο λεγόμενο «ευρωσύνταγμα», υπό τις συνθήκες διεξαγωγής του προχτεσινού δημοψηφίσματος, αποτελεί μια πράξη ανυπακοής και απειθαρχίας στα κελεύσματα, τις ντιρεκτίβες και τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η απόδειξη γι' αυτό έρχεται από τις αντιδράσεις εκείνων που αισθάνονται να διακυβεύονται «τα ιερά και τα όσια» της ΕΕ των μονοπωλίων, των τραπεζιτών, των πολέμων, της καταστολής. Αντιδράσεις που έφτασαν στα όρια της υστερίας, σαν τη δήλωση του Γάλλου πρώην ευρωβουλευτή Ολιβιέ Ντιαμέλ, ο οποίος έντρομος διαπίστωσε ότι «η Γαλλία βρίσκεται στο δρόμο... μπολσεβίκικης οπισθοδρόμησης», σαν τις κυρίες της «καλής ρωσικής κοινωνίας», τον Οκτώβρη του 1917, που κλεισμένες στα ιδιαίτερα διαμερίσματά τους, τσίριζαν: «Ερχονται οι Μπολσεβίκοι...»!

Ο γαλλικός λαός έφτασε στο «όχι» ξεκινώντας όχι από μία, αλλά από πολλές, διαφορετικές αφετηρίες. Ωστόσο, η πρώτη σοβαρή μελέτη του αποτελέσματος αποδεικνύει, πέραν πάσης αμφισβήτησης, ότι πρόκειται για ένα «όχι» των λαϊκών στρωμάτων, των εργαζομένων, των αγροτών, των μικρομεσαίων, της νεολαίας. Αυτών δηλαδή που έπαθαν και έμαθαν. Και αυτή την αλήθεια δεν μπορεί να συγκαλύψει καμιά εκ του πονηρού «ανάλυση» που επιχειρεί να συμψηφίσει στο «όχι» τα ξενοφοβικά σύνδρομα ή τα εθνικιστικά ανακλαστικά. Είναι ένα «όχι» στην πολιτική της κυβέρνησης Σιράκ - Ραφαρέν, είναι ένα «όχι» στην πολιτική του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, είναι ένα «όχι» που αντανακλά μια συνεχώς διευρυνόμενη λαϊκή αντίσταση και ανυπακοή κατά της ίδιας της υπόστασης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το αποτέλεσμα του γαλλικού δημοψηφίσματος υπογραμμίζει τη σημασία της πάλης των εργαζομένων της πόλης και του χωριού, όλων των στρωμάτων που πλήττονται από τις πολιτικές της ΕΕ και των κυβερνήσεων σε εθνικό επίπεδο, αλλά και με συντονισμό σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εξάλλου, δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι την «επόμενη μέρα» το μεγάλο κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό θα επιχειρήσουν, ακόμη σκληρότερα (και δολιότερα) να επιβάλλουν τη θέληση και την πολιτική τους. Στο «οπλοστάσιό» τους έχουν όχι μία, αλλά πολλές ακόμη Συνθήκες για να κάνουν τη δουλιά τους. Η πάλη των λαών είναι αυτή που θα μετουσιώσει το γαλλικό «όχι» σε πραγματική δύναμη αντίστασης, ανυπακοής, ανατροπής και ρήξης με την ΕΕ. Για την Ευρώπη της ισότιμης συνεργασίας, της ειρήνης, της φιλίας, της κοινωνικής προόδου, του σοσιαλισμού.