Κυριακή 21 Μάη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Στο έδαφος ποιών αγώνων;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε κάθε μικρή ή μεγάλη κοινωνική και πολιτική αναμέτρηση, αυτό που σαν αποτέλεσμα είναι το κύριο σε τελευταία ανάλυση, είναι ο βαθμός συγκέντρωσης των λαϊκών δυνάμεων που ωριμάζουν για τη σύγκρουση και ρήξη με το καθεστώς των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού στη χώρα. Που με τη σειρά του σημαίνει οργάνωση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, ενότητα δράσης της εργατικής τάξης, προώθηση των κοινωνικοπολιτικών συμμαχιών, ανέβασμα του βαθμού πολιτικής συνειδητοποίησης για τη διέξοδο και τη λαϊκή εξουσία. Σημαίνει επίσης διαπαιδαγώγηση στην ταξική πάλη που χρειάζεται βεβαίως θυσίες. Ολ' αυτά βεβαίως που αποτελούν δείχτες αποτελεσματικότητας στη δράση των κομμουνιστών, συμπυκνώνονται στα πολιτικά καθήκοντα τα αλληλένδετα μεταξύ τους, την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ και τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού -αντιμονοπωλιακού - δημοκρατικού μετώπου πάλης.

Ετσι για παράδειγμα, η πάλη ενάντια στην ανεργία, ως στόχος μπορεί να προβάλλει σαν περιεχόμενο την ανάγκη δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, κλπ. Αλλά η αποτελεσματικότητα αυτής της πάλης δεν μπορεί να μετριέται με κριτήριο τη σχετική εξασφάλιση κάποιων από τα παραπάνω ζητήματα. Γιατί δεν μπορούμε να αγνοούμε το κύριο, ότι η ανεργία είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Επομένως η πάλη κατά της ανεργίας συνδέεται και πρέπει να συνδέεται με την πάλη για τη λαϊκή εξουσία.

Η πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, περιλαμβάνει την πάλη ενάντια στη ΝΑΤΟική δράση, ενάντια στις βάσεις, ενάντια στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων του λαού και της χώρας, ενάντια στον πόλεμο. Αλλά συνδέεται άμεσα με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, του χρηματιστικού κεφαλαίου, η δράση του οποίου, στα πλαίσια του ανταγωνισμού, που γίνεται ολοένα και πιο οξύς, οδηγεί και στον πόλεμο που επίσης χρειάζεται στρατιωτικοπολιτικούς συνασπισμούς σαν το ΝΑΤΟ και μέσα όπως οι βάσεις, τα πυρηνικά όπλα, η ένταση της στρατιωτικοποίησης, οι επιθετικοί προσανατολισμοί του στρατού, η επαγγελματοποίησή του.

Η μελέτη της πείρας των αγροτικών αγώνων, αναδεικνύει οτι η πάλη για τις τιμές και τις ποσοστώσεις, για τη μείωση του κόστους της παραγωγής, ο απεγκλωβισμός από την τοκογλυφική πολιτική των τραπεζών, συνδέεται με την εναντίωση στη διείσδυση του μονοπωλιακού κεφαλαίου στην αγροτική παραγωγή. Αλλά αυτό, βεβαίως, σημαίνει και άλλη πολιτική στήριξης του παραγωγικού συνεταιρισμού, που μόνο μιά λαϊκή εξουσία μπορεί να εφαρμόσει.

Το ίδιο ισχύει και με τις διαβόητες αναδιαρθρώσεις από τις ιδιωτικοποιήσεις, ως τις εργασιακές σχέσεις την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια. Δημόσια δωρεάν παιδεία, υγεία, πρόνοια, δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς δημόσιες επιχειρήσεις, με στρατηγική σημασία για την οικονομία. Εργασιακές σχέσεις με σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, πλήρης κοινωνικοασφαλιστική κάλυψη, μισθούς που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, δεν μπορούν να υπάρξουν με εφαρμογή πολιτικής, που επιβάλλει την αύξηση των κερδών, την ένταση της εκμετάλλευσης, διευκολύνει τη συσσώρευση του κεφαλαίου. Αλλά και αντίθετη απ' αυτήν πολιτική δεν μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς άλλη εξουσία.

Αν αναφερόμαστε σ' αυτά τα ζητήματα είναι γιατί o αγώνας στα μέτωπα πάλης για τα λαϊκά προβλήματα, οι στόχοι και οι διεκδικήσεις, συνδέονται άμεσα με την αναγκαιότητα της άλλης πολιτικής, του άλλου δρόμου εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, του αντιιμπεριαλιστικού -αντιμονοπωλιακού-δημοκρατικού μετώπου πάλης, συνδέονται με τη λαϊκή εξουσία. Αυτό, βεβαίως, δε σημαίνει ότι δεν μπορούν κάτω από ορισμένες συνθήκες να υπάρχουν λαϊκές κατακτήσεις, σ' αυτό το σύστημα. Αλλά, ακόμη και η παραμικρή μεταρρύθμιση προς όφελος του λαού, η ελάχιστη κατάκτηση, απαιτεί σκληρούς κοινωνικοπολιτικούς αγώνες, ρήξη με την πολιτική των ισχυρών επιχειρηματιών για να κατακτηθεί. Δεν αρκούν οι διεκδικητικοί αγώνες για επιμέρους ζητήματα, ώστε να υπάρχει ορατό αποτέλεσμα προς όφελος του λαού. Πολύ περισσότερο που απαιτείται αλλαγή συσχετισμού μέσα στο ίδιο το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στα άλλα κοινωνικά κινήματα, η οποία συνδέεται με την αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού προς όφελος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, αλλά ταυτόχρονα συμβάλλει σ' αυτήν. Αυτή η πορεία θα συμβάλει και στην ενότητα δράσης της εργατικής τάξης, και στην προώθηση συμμαχιών. Αλλά θα συντελείται στο έδαφος του αγώνα για τα λαϊκά προβλήματα και τις αναγκαίες προς όφελος του λαού λύσεις.

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η συνειδητοποίηση αυτής της ανάγκης, της πολιτικής πάλης. Που απαιτεί την ανάπτυξη παλλαϊκού αγώνα, κοινής πάλης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, σε κάθε μέτωπο, που θα συνδέει τη διεκδίκηση λύσεων στα προβλήματα με την εφαρμογή πολιτικής προς όφελός τους, σε σύνδεση με την αναγκαιότητα, αλλά και την προοπτική της λαϊκής εξουσίας.

Τέτοιοι αγώνες θα ωριμάζουν την πολιτική συνείδηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της όχι μόνο ως προς την πολιτική διέξοδο, αλλά και ως προς το δρόμο της σύγκρουσης, ο οποίος ήδη επιβάλλεται από την κυρίαρχη τάξη, από τον ιμπεριαλισμό. Αυτός θα 'ναι και ο δρόμος κατάκτησης της λαϊκής εξουσίας, αλλά θα συνειδητοποιείται μέσα σε τέτοιους αγώνες. Το Μέτωπο επίσης, μόνο μέσα από τέτοιους αγώνες μπορεί να χτίζεται, για να ανοίξει το δρόμο σ' αυτήν την προοπτική.


Σ.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Γιατί επιβάλλουν τα άγρια μέτρα;(2012-10-06 00:00:00.0)
ΜΑΖΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ εργατών αυτοαπασχολούμενων φτωχών αγροτών(2009-01-18 00:00:00.0)
ΑΤΙΤΛΟ(2004-12-15 00:00:00.0)
Η ιστορική μνήμη ΑΠΟΚΤΑ ΑΞΙΑ όταν συνδέεται με τον αγώνα των λαών σήμερα(2003-10-28 00:00:00.0)
Για τα 63 χρόνια από το «ΟΧΙ» του 1940(2003-10-28 00:00:00.0)
Η διέξοδος για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα(1999-08-22 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ