«Το κράτος δεν πρέπει να 'χει καμιά δουλιά με τη θρησκεία, οι θρησκευτικοί σύλλογοι δεν πρέπει να συνδέονται με την κρατική εξουσία. Ο καθένας πρέπει να είναι ολότελα ελεύθερος να πρεσβεύει όποια θρησκεία θέλει ή να μην παραδέχεται καμία θρησκεία, δηλαδή να είναι άθεος (...). Πρέπει να καταργηθεί απόλυτα ακόμα και κάθε υπόμνηση στα επίσημα έγγραφα σχετικά με το άλφα ή βήτα θρήσκευμα των πολιτών. Δεν πρέπει να δίνεται καμία επιχορήγηση στην επίσημη εκκλησία του κράτους, καμία επιχορήγηση από τα χρήματα του δημοσίου στις εκκλησιαστικές και θρησκευτικές ενώσεις, που πρέπει να γίνουν ενώσεις πολιτών - ομοϊδεατών ολότελα ελεύθερες, ανεξάρτητες από την κρατική εξουσία (...). Ολοκληρωτικός χωρισμός της εκκλησίας από το κράτος και το σχολείο. Πλήρη και χωρίς όρους ανακήρυξη της θρησκείας σε ατομική υπόθεση. Αυτή τη διεκδίκηση προβάλλει το σοσιαλιστικό προλεταριάτο στο σημερινό κράτος και στη σημερινή εκκλησία».

Μη νομίσει κανείς ότι η παραπάνω τοποθέτηση είναι διατυπωμένη σε χρόνο κατοπινό της σοσιαλιστικής επανάστασης του 1917. Ισα ίσα. Το αίτημα για την «αποκρατικοποίηση» της θρησκείας και της συνακόλουθης «αποθεοποίησης» του κράτους, είναι υπερώριμο ήδη από την εποχή του τσάρου. Τα λόγια του Λένιν ειπώθηκαν το 1905, μέσα στο καθεστώς δηλαδή της μισοφεουδαρχικής - μισοκαπιταλιστικής Ρωσίας των αρχών του αιώνα. Αλλά απ' ό,τι φαίνεται, αυτό που αποτελούσε στοιχειώδες μέτρο αστικοδημοκρατικού «εκσυγχρονισμού», από την εποχή του τσάρου ακόμα, στην Ελλάδα του ΠΑΣΟΚικού «εκσυγχρονισμού» αποτελεί «βλασφημία»... Απ' ό,τι φαίνεται, στην Ελλάδα, εν έτει 2000, ο «τσαρισμός» ζει και βασιλεύει!