«Τέταρτη εξουσία»... . | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Τέταρτη εξουσία»... .

...αλλά, για λογαριασμό ποιου;

Γεννηθήκαμε» μαζί με το κοιλοπόνημα της αστικής τάξης στην προοδευτική της φάση, όταν κινούσε προς τα μπρος τον τροχό της Ιστορίας και είχε ανάγκη να πληροφορείται, να μαθαίνει και να ελέγχει. Δίπλα στα προϊόντα της μανιφακτούρας που είχαν όνομα και υπογραφή, γεννήθηκε και η δική μας εργασία, που έφερε την υπογραφή του συνειδητού εκπροσώπου του νέου που γεννιόταν στην κοινωνία. Στο μπράτσο μας ήταν ευθύς εξ αρχής χαραγμένα τα σημάδια της ταξικής πάλης, μόνο που τότε ακόμα η εργασία μας δεν είχε βαφτιστεί «προϊόν», κάτι που συμβαίνει τώρα.

Στην πορεία της προς την εκπλήρωση των ιστορικών της καθηκόντων, η αστική τάξη, ταύτισε, αρχικά, τον εαυτό της με την κοινωνία. Από τις «περιφράξεις»¹ στην Αγγλία, ως την εποχή που το «Πνεύμα της Ιστορίας, καβάλα σ' ένα άλογο»² γκρέμιζε θρόνους και σιδερόφραχτες αυτοκρατορίες, ήμασταν εκεί. Το μέταλλο της πένας μας πυρακτώθηκε στο «Ελευθερία - Ισότητα -Αδελφότητα» και στα δικά μας χαρτιά κατεγράφη, βήμα το βήμα, η γέννηση της νέας ταξικής κυριαρχίας.

Ομως, από το δικό μας το «σινάφι» υπήρξαν και κάποιοι που στο πέρασμα του χρόνου αφουγκράστηκαν τα βήματα της νέας τάξης που γεννήθηκε μαζί με την αστική, της νέας τάξης που ιστορικό της πεπρωμένο είναι να θάψει το γεννήτορά της. Το δικό τους «ρεπορτάζ» έβλεπε τους κολασμένους της Γης, και γι' αυτούς έγραψαν. Στο δικό τους «αρχείο» ήταν καταγεγραμμένη η εμπειρία τού να είσαι η «φωνή» της αστικής τάξης, μόνο που αργότερα, γράφοντας για το προλεταριάτο προσπάθησαν κάτι άλλο: «δάνεισαν» σε αυτό τη δική τους φωνή, πίστεψαν στη δύναμή του, πίστεψαν στην εποχή που θα μπορεί να αντιπροσωπεύεται μόνο του, χωρίς διαμεσολαβήσεις. Το «ρεπορτάζ» τους ήταν αντικειμενικό, κατέγραφε με απίστευτη ακρίβεια τα γεγονότα και τα δεδομένα, αλλά επιπλέον ήταν και αληθινό. Είχε πάρει το μέρος του νέου που έμελλε να γεννηθεί μέσα στο αίμα και το μπαρούτι των οδοφραγμάτων.

Αν «χτες» το «όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια», ήταν το νέο που χαράχτηκε στο μεγάλο βιβλίο της Ιστορίας και με το μελάνι της πένας των δημοσιογράφων, «τώρα», το «προλετάριοι όλων των χωρών, που δεν έχετε να χάσετε παρά μόνο τις αλυσίδες σας, ενωθείτε» είναι το επίκαιρο, το ζητούμενο, το αναγκαίο.

Ημασταν η «τέταρτη εξουσία», η φωνή του ελέγχου που ασκούσε η κοινωνία «χτες», μόνο που το γκρέμισμα της Στήλης της Πλατείας Βαντόμ³ από πολύ νωρίς έδειξε πως η ενιαία, κάποτε, κοινωνία των αστών ήταν παρελθόν!

«Παιδιά» της πιο άγριας τάξης που γέννησε η Ιστορία καταγράψαμε την ιστορική της πορεία βουτώντας την πένα μας στο αίμα των εχθρών της και κάποιοι «αγιογράφησαν» τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας καθισμένοι στον καναπέ του γραφείου τους, με κλειστές πόρτες, για να μην ακούγεται ο ρυθμός του ανθρώπινου μόχθου που παράγει υπεραξία μαζί με την πένα που γράφουμε.

Μέσα στην «ησυχία» αυτού του «γραφείου», πολλοί έδωσαν και εξακολουθούν να δίνουν όρκους στον αστισμό, πιστεύοντας, όχι πάντα σκόπιμα, ότι θα είναι αιώνιος, παραβλέποντας ότι σε όλες τις εποχές της αστικής κυριαρχίας, οι κινήσεις και οι ανάγκες της αστικής τάξης ήταν το μέτρο για τα πάντα.

Στην αδηφάγο, λόγω της φύσης του, πορεία του ο καπιταλισμός, καθυπέταξε τα πάντα και μέσω ημών «ξαναβαφτίζει» τις λέξεις, καθιστώντας τες «ουδέτερες» για να κρύψει την οσμή του θανάτου που εξαπλώνεται πάνω από τον πλανήτη.

Τέταρτη εξουσία» και «φωνή της κοινωνίας», αλλά για λογαριασμό ποιου; Ας μην ξεχνάμε ότι για όλους μας η μεγαλύτερη διάκριση, ο μεγαλύτερος έπαινος ήταν να μας νιώθουν «δικούς τους» οι ταπεινοί, οι άσημοι και οι καταφρονεμένοι, οι «ανώνυμοι» αυτού του κόσμου.

Πολιτικό ήταν πάντα το πρόβλημα, ταξική ήταν πάντα, έτσι κι αλλιώς, η γραφή μας, ταξικά ήταν τα ζητήματα που αναδεικνύαμε ή δεν αναδεικνύαμε.

«Παιδιά» της συνειδητής γέννησης μιας τάξης είμαστε, και από τα παλιά μας ρούχα έχει μείνει η πνευματική ευθύνη της υπογραφής μας σε κάθε εποχή και η ατομική μας συνείδηση μπροστά στην Ιστορία, στην καταγραφή της οποίας πήραμε μέρος.

Τα υπόλοιπα είναι απλώς θέμα της Εφορίας.

Σημειώσεις:

1) Μεταβολές στον αγροτικό τομέα της Αγγλίας, που ώθησαν την ανάπτυξη της πρωταρχικής καπιταλιστικής συσσώρευσης.

2) Φράση που ανέφερε ο Χέγκελ όταν είδε τον Μέγα Ναπολέοντα να μπαίνει στην Ιένα, μετά τη νίκη του κατά των Αυστριακών.

3) Τεράστια μεταλλική στήλη που κατασκευάστηκε από το λιωμένο μέταλλο των κανονιών των αντιπάλων του Μεγάλου Ναπολέοντα, μετά τη νίκη του στο Αούστερλιτς.

Ενας δημοσιογράφος