Ιδέες και «ευέλικτες προτάσεις», ώστε η επίσημη Ελλάδα να ανακτήσει το χαμένο έδαφος στο πλαίσιο της νέας τάξης μελετούν διάφορα εγχώρια ινστιτούτα και «θινκ τανκ». Ξεκινώντας από τη διαπίστωση ότι η Ελλάδα έχει χάσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της στα Βαλκάνια, ενώ έχει μειωθεί το «ειδικό βάρος» της στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αναζητούν «αναβάθμιση» του ρόλου της χώρας στο πλαίσιο της νέας τάξης, μέσα από την πιο ενεργό συμμετοχή και συνεισφορά στις ιμπεριαλιστικές αποστολές ανά τον κόσμο. Ορισμένες τέτοιες προτάσεις παραθέτει σε χτεσινό άρθρο του στο «Βήμα» ο Θ. Π. Ντόκος διευθυντής ερευνών του ΕΛΙΑΜΕΠ (Ελληνικό Ιδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής). Ιδού τι προτείνει, μεταξύ άλλων, ο «ενσωματωμένος» ερευνητής: -«Αξιοποίηση του Πολυεθνικού Κέντρου Υποστήριξης Ειρηνευτικών Επιχειρήσεων στο Κιλκίς για την εκπαίδευση των ιρακινών αξιωματικών»... Εμμεση προτροπή να αναλάβει η Ελλάδα (και) τη διοίκηση του αεροδρομίου της Καμπούλ και τη (ΝΑΤΟική) «Ομάδα Περιφερειακής Ανασυγκρότησης»... Αμεση δημιουργία και λειτουργία «Επιχειρησιακού Κέντρου Ναυτικής Απαγόρευσης» στη Σούδα, η οποία «υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να συμβάλει στην αύξηση της ελληνικής επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο»... Με άλλα λόγια, το «διεθνές κύρος» της χώρας περνά μέσα από την πρόθυμη συμμετοχή και προσφορά προς τα νεοταξικά αφεντικά. Η σύγχρονη εφαρμογή του ρεαλισμού της υποτέλειας.