Συνέρχεται σήμερα η Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης, που βεβαίως δεν μπορεί σ' αυτό το σύστημα να είναι «Εθνική», δηλαδή και των εργοδοτών και των εργατών, και όπως φαίνεται και από τις πρώτες δηλώσεις των «κοινωνικών εταίρων», πολύ περισσότερο, δεν είναι επιτροπή «Απασχόλησης». Το αντίθετο. Οι μέχρι τώρα ακριτομυθίες εκπροσώπων της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΕΒ, των μεγαλεμπόρων αλλά και της ΓΣΕΕ μαρτυρούν ότι πρόκειται για ένα όργανο που κανοναρχεί ενάντια στο δικαίωμα στην εργασία, ενάντια σε κάθε εργατικό δικαίωμα.

Ηδη οι εργοδοτικές οργανώσεις, προεξάρχοντος του ΣΕΒ, διακηρύττουν σε όλους τους τόνους ότι αυτό που λείπει σήμερα από την αγορά εργασίας είναι η «ευελιξία». Ως εκ τούτου, αξιώνουν διευθέτηση του χρόνου εργασίας, δηλαδή κατάργηση ουσιαστικά του οχτάωρου και εκεί που ακόμη δεν έχει καταργηθεί, μείωση του κόστους των υπερωριών και συνάρτηση του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας με τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Επιπλέον, επαναφέρουν στο προσκήνιο το πάγιο αίτημά τους για μείωση του «μη μισθολογικού κόστους», με μείωση των εισφορών, ειδικότερα των ασφαλιστικών εισφορών, μέχρι και κατάργησή τους για τα πρώτα τρία χρόνια των νεοεισερχόμενων εργαζομένων στην αγορά εργασίας. Επαναλαμβάνουν δηλαδή - για να μην ξεχνιόμαστε - την «πρωτότυπη» ιδέα του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, την οποία είχε ρίξει πριν έναν περίπου χρόνο στο Λαύριο.

Μπροστά σε αυτή την πρόκληση η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ όχι μόνο συμμετέχει σε αυτή την «Εθνική» συμπαιγνία, όχι μόνο επιχειρεί να παγιδεύσει τους εργαζόμενους με θολές τοποθετήσεις περί «συμψηφισμού» στις ανατροπές, αλλά ήδη έχει αναγνωρίσει με την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας την ανάγκη για μείωση του κόστους των υπερωριών.

Τα παραπάνω, στο φως των τελευταίων συστάσεων του ΔΝΤ, των αποφάσεων και των οδηγιών της ΕΕ, μπροστά και στην αναθεώρηση της Στρατηγικής της Λισαβόνας τον επόμενο Μάρτη, επιβεβαιώνουν ότι η επίθεση αυτή έχει αντικειμενική βάση. Οτι αυτές οι αναδιαρθρώσεις τις οποίες σπρώχνουν οι κοινωνικοί εταίροι «έχουν αντικειμενική αιτία». Δικαιώνουν, δηλαδή, την εκτίμηση - που διατυπώθηκε στην εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ προς το Συνέδριο - ότι τα μέτρα αυτά προωθούνται σε παγκόσμιο επίπεδο, σε όλες τις χώρες, ανεξάρτητα από το αν κυβερνούν φιλελεύθερες ή σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, και αυτό γιατί «υπαγορεύονται από εσωτερικές ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος. Στις αναδιαρθρώσεις αποτυπώνονται νομοτέλειες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής με βάση το σημερινό συσχετισμό δύναμης».

Η κατανόηση αυτής της αλήθειας από τους εργαζόμενους αποτελεί σήμερα σοβαρό όπλο στην πάλη των εργαζομένων. Μπορεί να προφυλάξει από απλουστεύσεις και υποκειμενισμούς, από παγίδες, του τύπου ότι «ένα άλλο μείγμα διαχείρισης» μπορεί να δώσει λύσεις. Εχει σημασία να ξεκαθαριστεί ότι η επίθεση αυτή θα έχει βάθος και πλάτος και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Δεν είναι «μπόρα που θα περάσει». Γι' αυτό και αντίστοιχη πρέπει να είναι η απάντηση των εργαζομένων. Και εννοείται ότι η καταδίκη του έργου που βάζει μπροστά η Επιτροπή Απασχόλησης είναι εκ των ων ουκ άνευ.