«Αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό»!

Αυτά τα πρόσωπα που από νωρίς χτες το πρωί άρχισαν να συρρέουν από κάθε γωνιά της χώρας, στο κτίριο της ΚΕ του ΚΚΕ για να πάρουν μέρος στο 17ο Συνέδριο του Κόμματος.

Λίγα λεπτά μετά τις 10 το πρωί όλοι ήταν στις θέσεις τους. Και στη γιγαντοοθόνη της αίθουσας των συνεδρίων αρχίζουν να «πέφτουν» καταιγιστικά ένα προς ένα τα πλάνα από την ιστορία της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, τους ματωμένους αγώνες των εργατών, ώσπου αρχίζει να γίνεται συνείδηση το «δεν είμαι γω σπορά της τύχης». Στην οθόνη η μορφή του Μαρξ, ο Οχτώβρης, ο Λένιν στη διαδήλωση, η επικράτηση της Επανάστασης, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Κι εκεί ανάμεσα, το πλάνο από την αίθουσα στον Πειραιά όπου ιδρύθηκε το ΚΚΕ.

«Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα» το τραγούδι, ο Μάης του '36, το κάλεσμα του ΚΚΕ στον αντιφασιστικό αγώνα, το ΕΑΜ, η απελευθέρωση και ξανά οι ξένοι, ο ματωμένος Δεκέμβρης, οι Αγγλοι, «ήρθαν ντυμένοι φίλοι οι εχθροί μου». Ξανά στα όπλα, η εποποιία του ΔΣΕ, οι ταξιαρχίες του, ο Μπελογιάννης, «η χαρά είναι κόκκινο γαρίφαλο, να το θυμάσαι». Το σκοτείνιασμα της Ακρόπολης καθώς σκεπάζεται ο ουρανός από τα αεροπλάνα που σχηματίζουν το σήμα του ΝΑΤΟ. Οι φυλακές και οι εξορίες, αλλά και οι χιλιάδες ξανά στους δρόμους για να γίνουνε τα σκοτάδια φως. Η δικτατορία, αλλά κι ο αγώνας στην παρανομία, η Νομική και το Πολυτεχνείο. Και ξανά στους δρόμους. Για Παιδεία, ενάντια στις απολύσεις, για αυξήσεις στους μισθούς, «ετούτα τα παιδιά που τραβάν πολύ μακριά», η Σωτηρία. Κι ύστερα πάλι «το παλιό να έρχεται σα νέο»: Η ΕΟΚ και η επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία.

Ομως, «αυτό που οι εκμεταλλευτές ονομάζουν έγκλημα, είναι το τέλος του εγκλήματος». Ο δρόμος πλημμυρίζει και πάλι. Το Ναύπλιο, η Θεσσαλονίκη, η Ακρόπολη να λάμπει πάλι ντυμένη στα συνθήματα της αντίστασης. Και ο σύντροφος Χαρίλαος με τη δήλωση «ο κόσμος που ζούμε μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει! Είμαστε σίγουροι γι' αυτό!».

«Δικό μας είναι το κόκκινο», τα τρία γράμματα στις λεωφόρους του μέλλοντος. ΚΚΕ.

Οι εργάτες, η διαδήλωση, το ΠΑΜΕ και μια κόκκινη κλωστή να διαπερνά τα πάντα. Η παρουσία και η δράση του ΚΚΕ. Ισχυρό, πιο ισχυρό αύριο: Για το λαό, τη συμμαχία, το σοσιαλισμό. Το φιλμάκι, που επιμελήθηκε ο Γ. Βάκρος, τελειώνει εδώ με το σήμα και το σύνθημα του 17ου Συνεδρίου.

Τα φώτα ανάβουν και στο βήμα ανεβαίνει η Γενική Γραμματέας της απερχόμενης ΚΕ. Απόντες από τους συνέδρους μόνον 5, όλοι τους δικαιολογημένοι, έχουμε απαρτία.

Το 17ο Συνέδριο συγκροτείται σε σώμα. Εκλέγεται το προεδρείο, 29 σύνεδροι παίρνουν τη θέση τους. Μέλη του Πολιτικού Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής, εργάτες, αγρότες, νεολαίοι, γυναίκες, αυτοαπασχολούμενοι, αιρετοί της Αυτοδιοίκησης και στη Βουλή, καλλιτέχνες και διανοούμενοι, αντιστασιακοί και βετεράνοι, η κομματική σύνθεση σε πλήρη εκπροσώπηση στο προεδρείο και σ' ολόκληρη την αίθουσα. Με όλο το κάτω διάζωμα πλημμυρισμένο από τους εκατοντάδες προσκαλεσμένους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, αγωνιστές στα καθημερινά μέτωπα, προσωπικότητες της δημόσιας ζωής.

Εγκρίνεται η ημερήσια διάταξη. Ανακοινώνεται η παρουσία των 80 αντιπροσωπειών από το διεθνές εργατικό - κομμουνιστικό κίνημα που έχουν πάρει ήδη τη θέση τους στην αίθουσα και τα χαιρετιστήρια που έστειλαν στο συνέδριο άλλα 15 κόμματα.

Για ένα λεπτό σιγή. Για τους συντρόφους που «έφυγαν» στο διάστημα από το 16ο Συνέδριο ως τώρα.

Ο λόγος και πάλι στην Αλέκα Παπαρήγα, για να παρουσιάσει την εισήγηση της ΚΕ στο Συνέδριο. Μαζί με τα στοιχεία από τις συνελεύσεις και τις συνδιασκέψεις όπου συζητήθηκαν και υπερψηφίστηκαν οι Θέσεις της ΚΕ. Και την εκτίμηση ότι η συμφωνία που καταγράφηκε δεν είναι μία συναισθηματική συμφωνία. Και την άλλη εκτίμηση, ότι πρέπει να τρέξουμε πιο γρήγορα. Καθώς αιωρείται η επόμενη κρίση στο χώρο της οικονομίας, κρίση που απαιτεί ετοιμοπόλεμο το κίνημα, ικανό να αξιοποιήσει τις αντιθέσεις για να προχωρήσουμε μπροστά.

Κι ύστερα οι εκτιμήσεις που αφορούν τη συζήτηση για το Μέτωπο. Το πού χρειάζεται να επιταχύνουμε. Για την ενότητα δράσης, για την κοινωνική συμμαχία, για τα μέτρα που χρειάζονται για το χτίσιμό της, για τον προσανατολισμό της. Για τη σχέση Κόμματος και κινημάτων, την ευθύνη του Κόμματος για τη νεολαία και την ΚΝΕ, την πολιτική μας για τις γυναίκες. Και το μέγα θέμα, τα ζητήματα στρατηγικής, τη σαφή και συγκεκριμένη θέση για το Μέτωπο, τη θέση ότι δεν υπάρχει ενδιάμεσο στάδιο για το πέρασμα στο σοσιαλισμό, τα στοιχεία για το περιεχόμενο της πρότασής μας για τη λαϊκή οικονομία, τις προϋποθέσεις για μια ανεξάρτητη πολιτική, αποδεσμευμένη από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Για τη διεθνοποίηση της πάλης και τη διαρκή φροντίδα του ΚΚΕ για την ισχυροποίηση του Μετώπου. Την πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική αυτοτέλεια του Κόμματος μέσα στο Μέτωπο. Και το επίσης σπουδαίο θέμα, αυτό της διαρκούς και σε βάθος μελέτης, για το σοσιαλισμό, για την κατάσταση της εργατικής τάξης, την εμβάθυνση σε ζητήματα στρατηγικής και τακτικής, τη θεωρητική έρευνα για τον ιμπεριαλισμό.

Κι όλα αυτά δεμένα με τα ζητήματα της αναδιάταξης των δυνάμεων, ώστε να υπηρετείται καλύτερα ο στόχος. Κι ακόμα περισσότερο, με ανεβασμένη την απαιτητικότητα για τη νέα ΚΕ, αλλά και το σύνολο του Κόμματος, ώστε κάθε κρίκος να ανταποκρίνεται στο δικό του ρόλο.

«Με τα μάτια στραμμένα στα προβλήματα του λαού και της νεολαίας, εντείνουμε τις προσπάθειες για τη λαϊκή συμμαχία, το σοσιαλισμό. Πιο ώριμοι, για πιο αποφασιστική δουλιά, με τη γενναιότητα που απαιτούν οι καιροί, αισιόδοξοι, όχι αιθεροβάμονες, ότι αρκετοί αγωνιστές θα γράψουν μαζί μας τις νέες σελίδες του εργατικού κινήματος, τιμώντας όλους αυτούς που έμειναν ανώνυμοι, τον ηρωισμό της καθημερινής δουλιάς και με τη βεβαιότητα ότι θα 'ρθουν καλύτερες μέρες», καταγράφουμε στις τελευταίες λέξεις από την παρουσίαση της εισήγησης.

Ακολουθούν οι χαιρετισμοί από τα ελληνικά πολιτικά κόμματα κι αμέσως μετά οι προσκαλεσμένοι αποχωρούν.

Το Συνέδριο είναι σε πλήρη εξέλιξη: Εκλέγει τις επιτροπές του, η Κεντρική Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου παρουσιάζει την έκθεσή της και ήδη από το μεσημέρι και μετά ο λόγος πλέον στους συνέδρους.