Οι βάσεις και το θεσμικό πλαίσιο για την προώθηση των αντιδραστικών επιλογών της οικονομικής ολιγαρχίας μπήκαν τα προηγούμενα χρόνια από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Νόμοι, ρυθμίσεις, μέτρα, υπουργικές αποφάσεις, ένα ασύλληπτο - για το εύρος του - πλέγμα αντιλαϊκών παρεμβάσεων έχει ήδη ενεργοποιηθεί. Σε τέτοιο βαθμό, που ακόμα κι αν δεν παρθούν σήμερα συμπληρωματικά μέτρα, η ρότα είναι χαραγμένη. Και οι μεν εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης δρέπουν αθροιστικά τα αποτελέσματα, που ...έρχονται από μόνα τους, οι δε εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα επιβαρύνονται σωρευτικά με τις συνέπειες αυτής της πολιτικής.

Ο Κ. Καραμανλής όμως, στη ΔΕΘ, είχε και ...«κοινωνική πολιτική». Οι δεσμεύσεις προς τους εργαζόμενους (πέρα από το γνωστό «αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό», σε μια εποχή που οι τιμές τρέχουν με διπλάσιο και τριπλάσιο ρυθμό από τον επίσημο τιμάριθμο) ήταν: Πρώτον, διευκολύνσεις για άτομα με αναπηρία. Δεύτερον, προτεραιότητα διορισμού των πολύτεκνων καθηγητών. Τρίτον, απαλλαγή στράτευσης όσων ανδρών έχουν πάνω από τρία παιδιά και κάποια άλλα ακόμα μικρότερης εμβέλειας.