Η αλλαγή σκυτάλης στο ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να είναι ένα διασκεδαστικό θέαμα, πλούσιο σε άγριες παρασκηνιακές συγκρούσεις, «συντροφικά μαχαιρώματα» και ίντριγκες εξουσίας, αν στο τέλος δεν πλήρωνε το λογαριασμό ο λαός. Η διαρκής εναλλαγή σεναρίων για τη διαδοχή υποδηλώνει ότι οι «διαπραγματεύσεις» και οι διαμάχες βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη πίσω από κλειστές πόρτες, ενώ τα εμπόδια για μια ομαλή και αναίμακτη αλλαγή φρουράς δεν είναι αμελητέα... Στην αρχή προβλήθηκε η «καθαρή λύση» με το «Γιωργάκη» πρωθυπουργό και «παντοδύναμο» αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και τον Κ. Σημίτη σε κάποιο πόστο στις Βρυξέλλες...

Αίφνης ο ορισμός της «καθαρής λύσης» τροποποιείται: Σημίτης «υπηρεσιακός» πρωθυπουργός και ο Γ. Παπανδρέου πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Το «ισχυρό δίδυμο» και η διαρχία, διαφημίζονται τώρα ως «ατού», ενώ η αποχώρηση Σημίτη πριν τις εκλογές θεωρείται «ομολογία αποτυχίας» και «θεσμική εκτροπή»! Το Μέγαρο Μαξίμου διαμηνύει ότι ο «καταλληλότερος» και «μακροβιότερος» πρωθυπουργός δεν μπορεί να φύγει ταπεινωμένος ή να παίξει το ρόλο της Ιφιγένειας. Αναζητούνται εναγωνίως προσχήματα «αξιοπρεπούς εξόδου». Μεθοδεύεται, λοιπόν, ασφαλώς με τη συμμετοχή των ΜΜΕ, η «καταλληλότερη λύση», που θα προκαλέσει τους μικρότερους κραδασμούς και δε θα εξουδετερώσει τη «δυναμική» στο «εγχείρημα Γιωργάκη»... Ομως για τις υποθέσεις και την τύχη του ΠΑΣΟΚ δεν αποφασίζουν «κυριαρχικά» οι εκάστοτε επικεφαλής, ακριβώς γιατί η τύχη του ΠΑΣΟΚ είναι άρρηκτα δεμένη με τη «σταθερότητα» του πολιτικού συστήματος.

Τα όσα διαδραματίζονται στο ΠΑΣΟΚ θυμίζουν Ανώνυμη Εταιρία, με τον αποχωρούντα διευθύνοντα σύμβουλο να διεκδικεί μια «καλή αποζημίωση», τον καινούριο που αναλαμβάνει να τα θέλει όλα και τους μεγαλομετόχους να θέλουν κέρδη «εδώ και τώρα»... Οσο για τους μικρομετόχους - ψηφοφόρους μάταια περιμένουν να εξαργυρώσουν τις «προσδοκίες» τους. Είναι καιρός να «ποντάρουν» στις δικές τους δυνάμεις, σε μια λαϊκή εξουσία.