Το «Σύνταγμα» καθιερώνει την οικονομία της αγοράς, δηλαδή τον καπιταλισμό, ως μόνιμο σύστημα. Αυτό κανένα εθνικό Σύνταγμα μέχρι τώρα δεν είχε αποπειραθεί να κάνει.

Επίσης, το «Σύνταγμα» καθιερώνει την αρχή του ανταγωνισμού, που σημαίνει ότι περιορίζει σημαντικά την κοινωνική πολιτική και το ρόλο της (π.χ. νοσοκομεία, παιδικοί σταθμοί κλπ.).

- Την πρόληψη μιας τρομοκρατικής απειλής στο έδαφος των κρατών-μελών

- Την προστασία των δημοκρατικών θεσμών και του άμαχου πληθυσμού από ενδεχόμενη τρομοκρατική επίθεση

- Την παροχή συνδρομής σε κράτος-μέλος μετά από αίτηση των πολιτικών αρχών του σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης στο έδαφός του». («Σύνταγμα» της Ευρώπης, άρ. 42 σελ. 41).

Και τι εννοεί τρομοκρατία; Σύμφωνα με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την τρομοκρατία, «κάθε κράτος-μέλος λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για να εξασφαλίσει ότι τα ακόλουθα αδικήματα (...) τα οποία διαπράττονται εκ προθέσεως από άτομο ή ομάδα κατά μιας ή περισσοτέρων χωρών, των θεσμών τους ή του πληθυσμού τους, με σκοπό τον εκφοβισμό τους και τη σοβαρή μετατροπή ή καταστροφή των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δομών μιας χώρας τιμωρούνται ως τρομοκρατικά αδικήματα:

...στ) Παράνομη κατάληψη ή φθορά κρατικών ή κυβερνητικών εγκαταστάσεων, δημόσιων συγκοινωνιακών μέσων, εγκαταστάσεων υποδομής, δημόσιων χώρων και άλλων δημόσιων αγαθών...» (Ε.Ε.Κ com. (2001) 521)

Το «Σύνταγμα» λοιπόν προστατεύει τον καπιταλισμό και τις αστικές τάξεις των χωρών της Ενωσης. Ισχύει αυτό που είπε ο Κ. Μαρξ στο έργο του «Ταξικοί Αγώνες στη Γαλλία. 1848-1850»: «Το Σύνταγμα είναι ένα φρούριο που δεν προστατεύει παρά τους πολιορκητές κι όχι τους πολιορκημένους» (Κ. Μαρξ - Φρ. Ενγκελς Διαλεχτά Εργα τόμος 1 σελ. 257 εκδόσεις «Αναγνωστόπουλος»).

Τέλος, το «Σύνταγμα» υιοθετεί το αμερικανικό δόγμα του προληπτικού πολέμου και διευρύνει την επεμβατική στρατιωτική δράση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το μοίρασμα των αγορών.

Ορίζει: Οι αποστολές εντός της Ενωσης με τη χρήση στρατιωτικών και μη στρατιωτικών μέσων περιλαμβάνουν «τις αποστολές πρόληψης των συγκρούσεων και διατήρησης της ειρήνης, την επέμβαση δυνάμεων στη διαχείριση των κρίσεων (...) και τις επιχειρήσεις σταθεροποίησης μετά το τέλος των συγκρούσεων» (Ευρωπαϊκό «Σύνταγμα» άρ. ΙΙΙ - 210 παρ. 1 σελ. 204-205).

Αλλά δε φτάνουν όλα αυτά. Το σχέδιο «Συντάγματος» προβλέπει και τι θα γίνει αν μία χώρα δεν επικυρώσει τη συνθήκη για το «Σύνταγμα». Σε πρόσθετη δήλωση ορίζεται: «Εάν μετά παρέλευση 2 ετών από την υπογραφή της Συνθήκης για τη θέσπιση του Συντάγματος τα 4/5 των κρατών-μελών έχουν επικυρώσει την εν λόγω συνθήκη και ένα ή περισσότερα κράτη-μέλη αντιμετωπίζουν δυσχέρειες όσον αφορά την επικύρωση αυτή το θέμα παραπέμπεται στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο» (Ευρωπαϊκό «Σύνταγμα» σελ. 323). Δηλαδή αν ο λαός μιας χώρας ή περισσοτέρων δεν εγκρίνει το «Σύνταγμα» θα αναλάβει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να υποκαταστήσει το λαό της αντίστοιχης χώρας; Αυτά αποτελούν αυτογελοιοποίηση. Είναι η συνέχεια των απανωτών δημοψηφισμάτων στο παρελθόν στη Δανία και στην Ιρλανδία!!!