Στις 8 του Μάρτη 1857 οι ράφτριες και οι υφάντριες της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις, διεκδικώντας 10ωρη δουλιά,(τότε δούλευαν 16ωρο), φωτεινές και υγιεινές αίθουσες δουλιάς, μεροκάματα ίσα με τους άνδρες συναδέλφους τους και κατάργηση των εθνικών διακρίσεων ανάμεσα στους εργάτες από τ' αφεντικά. Ηταν ένα μεγάλο πρακτικό βήμα συνειδητοποίησης της αναγκαιότητας αγώνα για την κατάκτηση της ισοτιμίας τους. Σήμερα να αυξάνονται τα προβλήματα που αποδεικνύουν καθημερινά τη φυλετική ανισοτιμία, αλλά και τη βάση της που βρίσκεται στην ταξική κοινωνία.
Ηγυναικεία εργατική δύναμη αποτέλεσε και αποτελεί «πρώτης τάξης υλικό» για την εφαρμογή της ευελιξίας στην εργασία. Στο όνομα των φυσικών - βιολογικών ιδιαιτεροτήτων, αποδίδουν και επιβάλλουν στις γυναίκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων κοινωνικούς ρόλους, που εντείνουν την ανισοτιμία τους, αλλά και τη διπλή τους καταπίεση. Γι' αυτό ο ρόλος της ενασχόλησης με το άχαρο νοικοκυριό, που αποδίδεται ως φυσική αποστολή της, δεν είναι τίποτε άλλο από το πρόσχημα, για να επιβληθούν αντιλαϊκές επιλογές σε βάρος τους, σε βάρος συνολικά των λαϊκών στρωμάτων.
Προπαγανδίζεται η εφαρμογή πολιτικής που τις βοηθά να συνδυάζουν τη δουλιά, με την ενασχόληση για την ανατροφή των παιδιών ή την παροχή υπηρεσιών στους απόμαχους της δουλιάς, που έχουν τέτοια ανάγκη.
Γι' αυτούς τους λόγους, τις γυναίκες χτυπά πρώτες η ανεργία. Στις εργαζόμενες δοκιμάστηκε η εφαρμογή της ευελιξίας στην εργασία. Σ' αυτές εναποτίθεται η παροχή κοινωνικών υπηρεσιών στους έχοντες την ανάγκη παροχής τους, προκειμένου να απαλλαγεί το κράτος από την παροχή πρόνοιας. Οι γυναίκες είναι πρώτες που, δουλεύοντας στο εργοστάσιο, στο χωράφι κλπ., λόγω του ρόλου που τους επιβάλλει η πλουτοκρατία θα μείνουν χωρίς κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη. Ετσι η πολιτική που εφαρμόζεται για την εργασία, την Υγεία, την Παιδεία, τη μητρότητα, και που δε χωράει στην ΟΝΕ, εντείνει την ανισοτιμία των γυναικών.
Η πάλη των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων για τα δικαιώματά τους, που συνίσταται και στην προοπτική κατάργησης των διακρίσεων ανάμεσα στα δυο φύλα συνδέεται άμεσα με την κοινωνικοπολιτική πάλη ενάντια στην κυριαρχία των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού. Δεν υπάρχει πτυχή της σύγχρονης πραγματικότητας που να μη χτυπά άμεσα τα δικαιώματα των εργατριών, των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων.
Μπροστά στις εκλογές οι γυναίκες της εργατικής τάξης, οι γυναίκες του μόχθου, όλες αυτές που πρωτοστατούν στον αγώνα για τα δικαιώματα της γυναίκας στην εργασία, στην κοινωνική συμμετοχή, στη μόρφωση, στην επιβίωση των αγροτικών νοικοκυριών, για το μέλλον των παιδιών τους, που καταδικάζουν την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, τους πολέμους και την αλλαγή των συνόρων, δεν πρέπει να αφήσουν ατιμώρητους όλους αυτούς που επιβάλλουν πολιτική ενάντιά τους.
Η καταδίκη του ΠΑΣΟΚ για την πολιτική που εφαρμόζει και που καίει τα όνειρά τους στη φωτιά του κεφαλαίου, αλλά και της ΝΔ που φιλοδοξεί να εφαρμόσει την ίδια πολιτική είναι μονόδρομος. Οπως και η άρνηση να ενισχύσουν κόμματα που, στο όνομα της Αριστεράς, στηρίζουν τις αντιλαϊκές πολιτικές. Στις εκλογές η ενίσχυση του ΚΚΕ με την ψήφο τους, θα δώσει δύναμη στην ενίσχυση του λαϊκού μετώπου, που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την προοπτική κατάργησης και των ταξικών και των φυλετικών διακρίσεων.
Feeds
Για την ενίσχυση του λαϊκού μετώπου αντίστασης
