Ως «κοινές προκλήσεις» τόσο για τη δημόσια όσο και για την ιδιωτική Υγεία παρουσίασε η κυβέρνηση τα όσα «διευθετεί» το νομοσχέδιο, που αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων, και το οποίο πλήρως εναρμονισμένο με τη στρατηγική της ΕΕ προωθεί: Περαιτέρω εμπορευματοποίηση του δημόσιου συστήματος Υγείας, κλιμάκωση της υποχρηματοδότησης, παράδοση κρίσιμων τομέων όπως είναι η κατ' οίκον νοσηλεία σε ιδιώτες, διεύρυνση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Επίσης, τη μεταφορά γιατρών από τα Τμήματα Ιστοσυμβατότητας των δημόσιων μονάδων Υγείας προς το «Ωνάσειο» προκειμένου να λειτουργήσει η μεταμόσχευση με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ενώ δίνει και νέα «δωράκια» σε φαρμακοβιομήχανους και επιχειρηματικούς ομίλους Υγείας. Καθιερώνει μάλιστα «κίνητρο απόδοσης» για τους εργαζόμενους του ΕΟΦ, που θα λειτουργεί ως «δόλωμα» ώστε να παραιτούνται από διεκδικήσεις σχετικά με τις μισθολογικές τους αποδοχές, την επιβολή «φίλτρων» - κόφτες στην έγκριση δωρεάν χορήγησης φαρμάκων για σοβαρά ασθενείς.

Στο μεταξύ, και χτες στη συζήτηση δεν έλειψαν οι «κόντρες» για το ποια αστική κυβέρνηση «έπληξε» λιγότερο και ποια περισσότερο το δικαίωμα του λαού στη δημόσια και δωρεάν Υγεία. «Εμείς δεν κλείσαμε 6 νοσοκομεία», υποστήριξε o Π. Πολάκης εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, αποσιωπώντας ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο έκλεισε ένα νοσοκομείο στην Πάτρα, κλινικές και τμήματα σε όλη τη χώρα, αλλά κράτησε κλειστά όσα έβαλε λουκέτο η κυβέρνηση της ΝΔ.

Βέβαια, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δεν παρέλειψαν να κάνουν ...εποικοδομητικές επισημάνσεις, μνημονεύοντας την «ανάγκη» για την παράλληλη ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα στον χώρο της Υγείας και επιβεβαιώνοντας το κοινό νήμα που συνδέει την πολιτική τους για την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Υγείας, την αναβάθμιση και ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία.

Απέναντι στη στρατηγική που υπηρετεί και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στάθηκαν οι βουλευτές του ΚΚΕ, αποκαλύπτοντας ότι εντάσσεται στη στόχευση για μετατροπή των νοσοκομείων σε «αυτοχρηματοδοτούμενες επιχειρηματικές μονάδες». Και προβάλλοντας τις σύγχρονες δυνατότητες για υψηλού επιπέδου παροχές δημόσιας και δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ανέδειξαν ότι εμπόδιο στέκεται η λογική της Υγείας - εμπόρευμα, η πολιτική δηλαδή που πρέπει να βρεθεί στο στόχαστρο του αγώνα και της διεκδίκησης από τους εργαζόμενους.