Μία ζωή

δουλιά σαν βόδι

για να πλουτίζουν

οι σουλτάνοι

κι όταν κοντά

θα 'σαι στο ξόδι

ε, θα σου λένε

πλέον φτάνει,

και θα σου δίνουνε

εργάτη

μια συνταξούλα

σκέτη απάτη!

* * *

Δυο δεκαρούλες,

δυο καπίκια

θα είναι ό,τι

πια θα παίρνεις,

μ' αυτά φαΐ,

ρούχα και νοίκια

κι ολημερίς

θα βολοδέρνεις

και θα απλώσεις

χέρι, εντέλει

ή σαν σκυλί

θα πας στ' αμπέλι!

* * *

Τέτοια η τύχη σου

κι η μοίρα,

κατακαημένη βιοπάλη,

για να σε θάψει

πάει η σπείρα,

γι' αυτό εμπρός,

αγώνα, πάλη!