ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στερνή μου γνώση...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πριν ένα χρόνο οι γιατροί του ΙΚΑ είχαν ξεκινήσει μαχητικές απεργιακές κινητοποιήσεις με κύριο αίτημα τη μονιμοποίηση των 5.500 συμβασιούχων. Η κυβέρνηση τους αντιμετώπισε με περίσσια δόση «κοινωνικού διαλόγου» και σήμερα, που ξεκινούν νέες απεργίες, τους οδηγεί για τέταρτη φορά στα δικαστήρια. Παρά την αυταρχική αντιμετώπιση της κυβέρνησης, οι γιατροί είχαν εμπλακεί στο «διαλέγεσθαι» και διευκόλυναν την κυβέρνηση να χρησιμοποιεί μια το μαστίγιο και μια το καρότο. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των γιατρών - παρότι η κυβέρνηση τους έσυρε τρεις φορές στα δικαστήρια - παραδόθηκαν στο «διαλέγεσθαι».

Χτες σε συνέντευξη Τύπου που οργάνωσε ο Σύλλογος των Γιατρών του ΙΚΑ (ΣΕΥΠΙΚΑ) Αθήνας - Πειραιά, αφού έγινε ανασκόπηση της απροκάλυπτης κοροϊδίας της κυβέρνησης, έγινε η εξής επισήμανση: «Καταλάβαμε ότι τελικά ο περίφημος διάλογος γινόταν απλώς για επικοινωνιακούς λόγους, για να μπορούν να βγαίνουν να καταγγέλλουν τους γιατρούς ότι δήθεν δε σέβονται τον κόσμο. Εκείνοι που δε σέβονται κανέναν και πρώτα απ' όλα τις δικές τους δεσμεύσεις, είναι η ίδια η κυβέρνηση. Δε θα προσέλθουμε σε κανένα διάλογο, γιατί εξαντλήθηκαν τα πάντα».

Κάλλιο αργά παρά ποτέ. `Η καλύτερα, «στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα»...

... και η πείρα των απομάχων της δουλιάς

Στη συνέντευξη Τύπου των γιατρών του ΙΚΑ παραβρέθηκε και ο Β. Γεωργαντάς, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ. Και στη σύντομη παρέμβασή του ήταν τσεκουράτος: «Οι συνταξιούχοι ήταν και είναι κοντά σας στους αγώνες που κάνετε γιατί σας θεωρούν δικούς τους ανθρώπους και γιατί είναι δίκαιο, δικαιότατο το αίτημά σας για μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Ομως η κυβέρνηση προωθεί μια επίθεση σε βάρος του ελληνικού λαού σε όλα τα επίπεδα. Η Κοινωνική Ασφάλιση οδεύει στη διάλυση με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης και σεις θα μείνετε πια άνεργοι. Γι' αυτό λοιπόν δεν πρέπει να περιοριστείτε μόνο στα δικά σας και σας λένε "συντεχνίες". Πρέπει να συντονίσετε τον αγώνα σας με εκείνους που συγκροτούν το μέτωπο αντίστασης στα σχέδια αυτά που υπηρετούν το κεφάλαιο. Η αλληλεγγύη ενός κλάδου με τον άλλο είναι όπλο μοναδικό. Είδατε πως όταν εκφράστηκε η αλληλεγγύη στους ναυτεργάτες χτύπησαν τους νέους».

Μίλησε η πείρα των απομάχων της δουλιάς, αλλά όχι και της ζωής. Πάντως, η αλήθεια είναι πως και η Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Γιατρών, αλλά και ο «Ρ» είχαν επισημάνει απ' την αρχή αυτή την αναγκαιότητα.

Εχει ο καιρός γυρίσματα...

Λίγες μέρες απομένουν μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες για τον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία. Σε λιγότερο από δίμηνο, οι Γάλλοι θα ολοκληρώσουν τις αλλαγές στην πολιτική τους ηγεσία: Προεδρία και κυβέρνηση. Μετά από ασφυκτική πίεση της απερχόμενης κυβέρνησης συνασπισμού του Λιονέλ Ζοσπέν μειώθηκε η προεδρική θητεία από 7 σε 5 χρόνια, προκειμένου να συμπέσει η εκλογική αναμέτρηση και να «μειωθούν, όπως έλεγε τότε ο Ζοσπέν, οι πιθανότητες αναγκαστικής συγκατοίκησης Προέδρου και κυβέρνησης που ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, φαινόμενο που έχει οδηγήσει σε παράλυση την εκτελεστική εξουσία».

Σήμερα, λίγους μόλις μήνες μετά, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι πρώην συγκυβερνώντες του, υπερασπίζουν με θέρμη το θεσμό της «πολιτικής συγκατοίκησης». Γιατί; Μα γιατί η σαρωτική νίκη του Ζακ Σιράκ στις προεδρικές με αφορμή την αντι-λεπενική έξαρση, συνεχίζει να δίνει «αέρα» στο δεξιό συνασπισμό που φέρεται να έχει, σχεδόν, βέβαιη και την κοινοβουλευτική επικράτηση. Τώρα, λοιπόν, η «συγκατοίκηση» από επιζήμια για τη χώρα, έχει αναχθεί σε πεμπτουσία της δημοκρατίας από την «Ενωμένη Αριστερά». Οχι, όμως, και από τους πολίτες, που, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, εκτιμούν, και πάλι, ότι οι θέσεις της «Ενωμένης Αριστεράς» και της δεξιάς «Ενωσης για την Προεδρική Πλειοψηφία» δε διαφέρουν. Η κεντροαριστερά, κατά τις εκτιμήσεις, προετοιμάζεται για άλλη μία ήττα.

Με αγάπη για τον Αγάπιο

Διαβάσαμε στη χτεσινή «Μακεδονία» το παρακάτω σχόλιο και το αναδημοσιεύουμε ολόκληρο:

«Μεταξύ των χιλιάδων φίλων του Γιώργου Νταλάρα που κατέκλυσαν προχθές το Θέατρο Γης και ο υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης Αγάπιος Σαχίνης. Η συναυλία άρχισε, η βροχή έκανε ένα σύντομο πέρασμα, ο Νταλάρας έδωσε το σύνθημα και 5.000 φωνές ενώθηκαν σε μια σπάνια και αξιοθαύμαστη χορωδία. Ηταν το κομμάτι της συναυλίας με τα πιο αγαπημένα τραγούδια, όταν ο Γιώργος Νταλάρας αφιέρωσε ένα τραγούδι στον Αγάπιο Σαχίνη. "Εχω έναν καφενέ στου λιμανιού την άκρη, τον έχτισε το δάκρυ αυτών που μένουνε και περιμένουνε..." σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και μουσική Μάνου Λοΐζου. Η αφιέρωση έγινε, παρόντος του δημάρχου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, ο οποίος τίμησε την εκδήλωση, αλλά δεν έμεινε ως το τέλος. Τι να γίνει, συμπάθειες είναι αυτές και μάλιστα αμοιβαίες!».

Πολιτική ανηθικότητα

Η πρόσφατη παρουσία του Ν. Κωνσταντόπουλου στη Βουλή και τα όσα φαιδρά εκστόμισε επιβεβαιώνουν ότι η εμπάθεια είναι πολύ κακός σύμβουλος. Το προφίλ του «αμέμπτου ηθικής» πολιτικού αρχηγού, που επίμονα ο πρόεδρος του Συνασπισμού προσπαθεί να φιλοτεχνήσει για τον εαυτό του, καταρρακώθηκε στο λεπτό όταν στο βήμα της Βουλής έδινε ένα ρεσιτάλ πολιτικής ανηθικότητας, προσπερνώντας κάθε έννοια ουσιαστικής πολιτικής αντιπαράθεσης και καταφεύγοντας στη συκοφαντία εναντίον του ΚΚΕ.

Είναι... τέτοιου μεγέθους λοιπόν το ήθος του Ν. Κωνσταντόπουλου, που τον ώθησε να αντιδράσει σαν κοινός συκοφάντης όταν ο υπουργός Εσωτερικών υιοθέτησε (στο νομοσχέδιο για το «πολιτικό χρήμα») την πρόταση του ΚΚΕ, σύμφωνα με την οποία εξαιρούνται από την απαγόρευση χρηματοδότησης των κομμάτων οι επιχειρήσεις που αποδεδειγμένα ανήκουν σε αυτά. «Δεν μπορούμε να δεχτούμε γιγαντιαίες κομματικές επιχειρήσεις του τύπου της ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗΣ» που όποιος τις έχει μπορεί «να τις προσφέρει στην αγορά και να τις αγοράζουν μεγαλοσχήμονες εθνικοί προμηθευτές»!!! Αυτά μας είπε ο Ν. Κωνσταντόπουλος, ο οποίος - έτσι για να γνωριζόμαστε μεταξύ μας - καταθέτει τις νομικές του συμβουλές (με το αζημίωτο φυσικά) στην υπηρεσία συγκεκριμένων συγκροτημάτων της ολιγαρχίας!

Δε διευκρίνισε βέβαια τι το μεμπτό υπάρχει στο να διαθέτει ένα πολιτικό κόμμα μια συγκεκριμένη επιχείρηση (όπως και διαθέτουν πολλά κόμματα σε όλο τον κόσμο), μέρος των κερδών της οποίας να αξιοποιείται για την ενίσχυση της πολιτικής του δράσης. Ούτε στάθηκαν ικανές οι νομικές και πολιτικές του γνώσεις να του υποδείξουν ότι ακόμα κι αν αυτό το κόμμα αποφασίσει να πουλήσει μια επιχείρησή του επ' ουδενί λόγο μπορεί να ενοχοποιηθεί για διαπλοκή!!! Η αγοραπωλησία δε συνιστά αδίκημα ούτε διαπλοκή κ. Κωνσταντόπουλε. Διαπλοκή συνιστά η ροή άφθονου χρήματος κάτω από το τραπέζι, που από τα χέρια της πλουτοκρατίας περνά στα χέρια των πολιτικών της εκπροσώπων για να διευκολύνει τη δουλιά τους και κατά συνέπεια τις δικές της δουλιές. Και αυτού του είδους η διαπλοκή δεν εξαλείφεται γιατί πάει πακέτο με το σύστημα, με το οποίο κανένα πρόβλημα δεν έχει η ηγεσία του ΣΥΝ.

Προχώρησε κι άλλο όμως ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Τάχθηκε υπέρ της απαγόρευσης των αεροπανό και των αφισών, προτιμώντας την ενημέρωση του καναπέ! Αλλά το «άκρον άωτον» ήταν όταν τάχθηκε κατά της πρότασης του ΚΚΕ να μην υπόκεινται στους περιορισμούς της χρηματοδότησης των κομμάτων οι κληρονομιές που αφήνουν σε αυτά τα μέλη τους!!! Διακατέχεται προφανώς από ανησυχίες και άγχος μήπως και ο κ. Λάτσης, ο κ. Βαρδινογιάννης, ο κ. Κόκκαλης, ο κ. Τεγόπουλος, ο κ. Λαμπράκης και λοιποί, κληροδοτήσουν στο ΚΚΕ, στο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ ή και τον ΣΥΝ, τα δεξαμενόπλοιά τους, τις επιχειρήσεις τους, την περιουσία τους! Για γέλια και για κλάματα, δηλαδή, η υπόθεση.

Συμπέρασμα; Η περίπτωση του κ. Κωνσταντόπουλου αποκαλύπτει για μια ακόμα φορά, πόσο ευτελής μπορεί να γίνει όποιος κατατρύχεται από αντιΚΚΕ σύνδρομα, ξεχνώντας τι παθαίνει όποιος φτύνει τον ουρανό...

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Η... αναμόρφωση

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ του νομοθετικού πλαισίου για τις κατασκευαστικές εταιρίες ετοιμάζει, όπως δηλώνει η ηγεσία του, το ΥΠΕΧΩΔΕ. Μάλιστα θα θίξει θέματα όπως η «απορρόφηση κονδυλίων» και η «αναθεώρηση τιμολογίων» και όλοι βέβαια κατανοούμε τι σημαίνει αυτό.

Πάντως ήταν ομολογουμένως ...ταχύτατη η αντίδραση της κυβέρνησης στο συγκεκριμένο θέμα. Δεν πρόλαβαν καν να ...διατυπώσουν το αίτημά τους οι κατασκευαστικές εταιρίες κι αμέσως στο υπουργείο στρώθηκαν στη δουλιά.

Τη μισή ταχύτητα να είχαν τα υπουργεία προκειμένου να τακτοποιήσουν θέματα που αφορούν οικισμούς, διορισμούς εκπαιδευτικών, μονιμοποιήσεις δικαιωμένων συμβασιούχων και ...γενικώς δε χρειαζόταν παραπάνω.

Αλλά βλέπετε, όπως λέει και η λαϊκή ρήση, «όποιος δε θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει». Οταν όμως θέλει πραγματικά, τα πανωπροίκια πάνε κι έρχονται...

ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ 17 δισεκατομμύρια ευρώ φτάνει το ύψος του δανεισμού των ελληνικών νοικοκυριών και μάλιστα με αύξηση της τάξης του 40% μέσα στο Μάρτη, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας. Ενας λαός χρεωμένος μέχρι το λαιμό, δηλαδή!

Κι ας μην επιχαίρει η κυβέρνηση για την πτώση των επιτοκίων χορηγήσεων. Καταναλωτικά δάνεια είναι τα μισά από αυτά που οφείλονται. Εξοδα δηλαδή καθημερινών αναγκών, αν και οι κυβερνώντες μιλούν (μια και έτσι τους συμφέρει) για φαινόμενα καταναλωτισμού.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οπως και να έχει πάντως, είναι φανερό ότι τέτοιες καταστάσεις δεν μπορούν να συνεχίζονται για πάντα και ήδη κάνουν χρυσές δουλιές οι ιδιωτικές υπηρεσίες επισφαλειών, ενώ οι κατασχέσεις πάνε κι έρχονται.

Πάντως αν τα οικονομικά υπουργεία στηρίζουν τις θεωρίες τους περί «πραγματικών αυξήσεων» και «άνοδο της αγοραστικής δύναμης των μισθών», καλό είναι να θυμηθούν το στίχο που λέει ότι «είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια»...

Μια διδακτική ιστορία...

Γρηγοριάδης Κώστας

Μπόλικη είναι και πάλι, τις μέρες αυτές, η φιλολογία για το χρηματιστήριο και την αναζωογόνησή του. Διαβάστε, λοιπόν, την παρακάτω σχετική και άκρως διδακτική ιστορία:

Η «Μέριλ Λιντς», γνωστή και στη χώρα μας από διάφορες δουλιές που της έχει αναθέσει το ελληνικό δημόσιο, είναι η μεγαλύτερη χρηματιστηριακή εταιρία των ΗΠΑ. Πριν από δύο περίπου μήνες, ο γενικός εισαγγελέας της Νέας Υόρκης - έχοντας κάποιες πληροφορίες από ανταγωνίστριες εταιρίες - κατηγόρησε τους αναλυτές της εταιρίας ότι εξαπατούσαν τους «επενδυτές», που ζητούσαν τις συμβουλές τους, για την αγορά μετοχών. Σύμφωνα με τον εισαγγελέα, οι αναλυτές έκαναν πλαστές αξιολογήσεις και πρότειναν στους επενδυτές να αγοράσουν μετοχές εταιριών, οι οποίες χρησιμοποιούσαν τη «Μέριλ Λιντς», προκειμένου να συγκεντρώσουν κεφάλαια από την πώληση των χρεογράφων τους. Ετσι, η «Μέριλ Λιντς» κέρδιζε κι από τις δυο μεριές. Και από τις εταιρίες και από τους αιτούντες τη συμβουλή της. Και, μάλιστα, όσο περισσότερους αγοραστές μετοχών έφερναν σε κάθε εταιρία, τόσο μεγαλύτερες ήταν οι προμήθειες και τα κέρδη της. Οι τελευταίοι, βέβαια, ζημιώνονταν, αλλά τι να κάνουμε... Στο κάτω κάτω κάποιοι πρέπει να χάσουν...

Η εταιρία στην αρχή αντέκρουσε με αποτροπιασμό τις κατηγορίες. Οταν, όμως, ο εισαγγελέας παρουσίασε την ηλεκτρονική αλληλογραφία μεταξύ των αναλυτών της, όπου χλεύαζαν τις μετοχές τις οποίες πρότειναν στον κόσμο να αγοράσει, τα πράγματα έγιναν πλέον ολοκάθαρα και αδιαμφισβήτητα.

.. και το τέλος της

Αν νομίζετε, πάντως, ότι θριάμβευσε το δίκαιο, μετά από τα προαναφερόμενα, πέφτετε πολύ έξω. Σύμφωνα, με την αμερικανική νομοθεσία, η «Μέριλ Λιντς» ζήτησε και πέτυχε ένα συμβιβασμό με την αμερικανική δικαιοσύνη και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Σύμφωνα, με το συμβιβασμό αυτό, η εταιρία θα καταβάλει, απλά και μόνον, ένα πρόστιμο 100 εκατ. δολαρίων. Αντ' αυτού, δεν υποχρεώνεται να παραδεχτεί ότι έκανε κάποιο λάθος. Γεγονός, το οποίο περιορίζει δραστικά τις πιθανότητες δικαίωσης των εξαπατημένων επενδυτών, που έχουν ήδη κάνει προσφυγές. Ούτε, βέβαια, εξαναγκάζεται στη σύσταση ταμείου για την αποκατάσταση όσων ζημίωσε. Κάτι που θα μπορούσε - σύμφωνα με ειδικούς - να την οδηγήσει σε αποζημιώσεις δισ. δολαρίων. Αλλωστε, τόσα και περισσότερα ήταν και τα κέρδη της, από τις παράνομες δραστηριότητές της.

Οπως, βλέπετε, ο καπιταλισμός έχει τον τρόπο του...

Υ.Γ. Αυτό τον καιρό, η γενική εισαγγελία της Νέας Υόρκης ερευνά άλλες 7 μεγάλες χρηματιστηριακές εταιρίες. Ανάμεσά τους και πολύ γνωστά ονόματα, όπως «Γκόλτμαν Σακς», «Μόργκαν Στάνλεϊ», «Σίτιγκρουπ» κ.ά. Ετσι, για να μη νομίσει κανείς, ότι η περίπτωση της «Μέριλ Λιντς» αποτελεί εξαίρεση...

Παγκόσμια «τρομο»-επίθεση

Μικρές ειδήσεις, που φαίνονται σκόρπιες, απ' όλο τον κόσμο. Ειδήσεις, που δε γίνονται ίσως αντιληπτές όλες μαζί, αλλά που, ήδη, αλλάζουν τη ζωή μας. Αλλάζουν τη συνείδηση και τον τρόπο σκέψης. Κάμερες, που παρακολουθούν τη ζωή των ανθρώπων σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Κατά περίπτωση, κατά συσχετισμό δύναμης και κατά σκοπιμότητα, σε διάφορες χώρες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, περνούν διατάξεις απαγόρευσης της ελεύθερης έκφρασης και της λειτουργίας των κομμάτων. Για παράδειγμα, στη Ρωσία θέλουν να βάλουν λουκέτο στο ΚΕΚΡ - ΕΚΚ, επειδή στο πρόγραμμά του έχει τη φράση «επαναστατικό».

Στην Ισπανία, πέρασαν νομοθεσία, που δίνει τη δυνατότητα στο ανώτατο δικαστήριο, να απαγορεύει τη δράση κομμάτων, με άλλοθι πως μπορεί να κρύβονται από πίσω «τρομοκρατικές» οργανώσεις. Δεν πάει, όμως, πολύ καιρός, που ο Χ. Μ. Αθνάρ είχε αποκαλέσει τους διαδηλωτές «τρομοκράτες» και, άρα, με αυτόν τον τρόπο αποκαλύπτει τους απώτερους σκοπούς της κυρίαρχης τάξης της χώρας του. Στη χώρα μας, το νομοσχέδιο για τα οικονομικά των κομμάτων, που προωθείται αυτές τις μέρες στη Βουλή, δεν απέχει και πολύ απ' αυτήν τη λογική. Πρόκειται, φυσικά, για τους ίδιους φορείς και το «ευρωπαϊκό» σινάφι τους, που έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους, προκειμένου οι αληθινοί τρομοκράτες του UCK να μεταβληθούν σε πολιτικά κόμματα και να ρυθμίζουν εξελίξεις στη ζωή των Βαλκανίων.

Στις ΗΠΑ, νομοθέτησαν υπέρ των ανώνυμων δολοφόνων της ΣΙΑ και είναι έτοιμοι να τους ξαμολήσουν σε όλο τον κόσμο να «πιάσουν δουλιά», που ίσως θα φορτώνουν μετά σε κάποια ντόπια «τρομοκρατική» οργάνωση και θα δίνουν άλλοθι για παραπέρα επιθέσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες. Στις ΗΠΑ, επίσης, νομοθέτησαν την άρνηση εισόδου σε φοιτητές ή ταξιδιώτες από «ύποπτες» για τα αμερικάνικα σταθμά χώρες. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση, έμπασαν από την πίσω πόρτα το μαζικό ευρωπαϊκό φακέλωμα τάχα σαν μέτρο ενάντια «στη λαθρομετανάστευση». Στην Αυστραλία, μόλις κατά πλειοψηφία απέτυχαν να περάσουν σκληρά μέτρα της ντόπιας εκδοχής τρομονόμου, μεταξύ αυτών και ...την άρνηση του δικαιώματος της σιωπής σ' αυτόν που έχει συλληφθεί...

Ακόμα και όταν τα αντιδημοκρατικά μέτρα δεν περνάνε με την πρώτη, λόγω συσχετισμών ή ιδιαίτερων σκοπιμοτήτων (π.χ., εκλογές, λαϊκή αντίσταση), πάλι τη δουλιά τους την κάνουν. Ποτίζουν την κοινωνική συνείδηση πως είναι δυνατόν οι άρρωστες συλλήψεις των εγκεφάλων τους να γίνουν και πραγματικότητα... Ενα στάδιο, που δεν απέχει πολύ από το να γίνει, τελικά, πραγματικότητα. Απλά, έχει «πεταχτεί» και περιμένει τη σειρά του στην ευνοϊκή συγκυρία. Πολλά τα παραδείγματα, που συνηγορούν πως το κεφάλαιο βρήκε την ευκαιρία να επιχειρήσει «να βάλει τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι» στους λαούς. Μοναδική επιλογή των λαών είναι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να χαλούν τα σχέδια αυτά του ιμπεριαλισμού, μέχρι να τον βάλουμε, οριστικά και αμετάκλητα αυτή τη φορά, στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

«Εθελοντισμός»... ευκαιρία για μπίζνες

Η αφετηρία είναι πάντα η ίδια. Ολυμπιακό πνεύμα, προσφορά, «εθνική υπόθεση», όπως ίδια είναι πάντα και η κατάληξη: Κέρδος. Ο λόγος για την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων και την προχτεσινή ημερίδα που διοργάνωσε το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθήνας για τις επιχειρηματικές ευκαιρίες που γεννά η Ολυμπιάδα και ειδικότερα ο «εθελοντισμός». Γιατί, όπως επισήμαναν οι συμμετέχοντες, ο εθελοντισμός ανοίγει σειρά επιχειρηματικών ευκαιριών, καθώς οι 60.000 περίπου εθελοντές πρέπει να ντυθούν, να ασφαλιστούν, να καταρτιστούν κ.ο.κ. Και όλα αυτά και κυρίως για την κατάρτισή τους, οι ιδιωτικές εταιρίες διεκδικούν να τα αναλάβουν, με το αζημίωτο, δείχνοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εκείνο το κομμάτι που αφορά την κατάρτιση των εθελοντών, για την οποία εκτιμάται ότι θα διατεθούν περίπου 3,2 δισ. δρχ.

Και βέβαια υπάρχει και η άλλη διάσταση που κάνει δελεαστικό τον «εθελοντισμό» για τις επιχειρήσεις. Η ίδια η έννοια της δημιουργίας δωρεάν εργατικών χεριών, στενά καταρτισμένων και με «κουλτούρα» συναίνεσης και αποδοχής, οι οποίοι θα έρθουν μετά το τέλος των Ολυμπιακών να ενισχύσουν την αγορά εργασίας με το μοντέλο που ονειρεύεται το κεφάλαιο.

Ληστεία ολκής!

Μία ζωή

δουλιά σαν βόδι

για να πλουτίζουν

οι σουλτάνοι

κι όταν κοντά

θα 'σαι στο ξόδι

ε, θα σου λένε

πλέον φτάνει,

και θα σου δίνουνε

εργάτη

μια συνταξούλα