Το «δικαίωμα» για ... «ταξίδι κι εργασία»! | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το «δικαίωμα» για ... «ταξίδι κι εργασία»!

Στις 29 του μήνα Μάη, μέρα της μεγάλης πανεργατικής απεργίας των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ μαζί με την ΑΔΕΔΥ, διαπράχθηκε ένα ακόμα κυβερνητικό έγκλημα κατά των εργαζόμενων ναυτεργατών και των συμμάχων τους - εργαζομένων των άλλων κλάδων, που τους συμπαραστάθηκαν και νίκησαν! Δε θα σταθώ, όμως, εδώ. Θα σταθώ στα γελοία επιχειρήματα «επιβατών» - χαφιέδων - ασφαλιτών - «νταλικέρηδων» - υπουργών «αριστερών», φευ, και ορισμένων «ανεξάρτητων» δημοσιογράφων. Ολοι αυτοί σαν μία φωνή «παίζανε» την ίδια κασέτα: «Είναι δικαίωμά μου να ταξιδέψω» ή το «είναι δικαίωμά τους να εργαστούν» (οι απεργοσπάστες) κι σεις (οι απεργοί) «μας εμποδίζετε»! Ετσι, λοιπόν, στις 29/5 στο λιμάνι, «όλοι» είχαν κάποιο δικαίωμα, εκτός ...φυσικά απ' τους απεργούς εργαζόμενους! «Ολοι» αυτοί υπεράσπιζαν δικαιώματα και δημοκρατία, εκτός ...απ' τους απεργούς ναυτεργάτες και εργαζόμενους, που εξέφραζαν την ταξική αλληλεγγύη τους.

Σε υπέρτατο δικαίωμα αναγορεύτηκε το να σπάσεις την απεργία ενός ολόκληρου κλάδου, χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου τις συνθήκες γαλέρας, που βιώνουν κατά την εργασία τους οι ναυτικοί, χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου τον κόσμο που έχει πνιγεί στα σαπιοκάραβα, χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου το αίμα που χυνόταν απ' το πρωί στον Πειραιά, χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου ότι οι απεργοί έτρωγαν ξύλο και για σένα, αφελή μπιγκμπραδερισμένε «διαμαρτυρόμενε», χωρίς να λαμβάνεις, ίσως, υπόψη σου ότι γινόσουν όργανο του εφοπλιστικού απάνθρωπου κεφαλαίου. Τυχαία, άραγε;

Το γιατί εσύ πληρώνεις φόρους, ενώ οι εφοπλιστές όχι, το «σκέφτηκες»;

Το γιατί αυτοί συσσωρεύουν πλούτη και ναυπηγούν μεγαθήρια, ενώ εμείς, και συ μαζί, δεν έχουμε φράγκο, το σκέφτηκες;

Το γιατί οι ναυτεργάτες δουλεύουν 16 ώρες το 24ωρο το «σκέφτηκες»;

Το γιατί τους τρώνε τα λεφτά (ανεργία - απλήρωτη εργασία - NAT) το «σκέφτηκες»;

Οτι κανείς δεν τρώει ξύλο για «πλάκα» το «σκέφτηκες»;

Το ότι αυτή η λογική σου οδηγεί στην κατάργηση της δημοκρατίας (και της απεργίας) το «σκέφτηκες»;

Το ότι αυτοί, που έσπαγαν τα κεφάλια και που αύριο θα σπάνε και το δικό σου (να είσαι βέβαιος, αν δεν υποταχθείς), πληρώνονται το μισθό τους απ' τους απεργούς, το «σκέφτηκες»;

Το ότι αυτό ακριβώς (ξύλο - βία - αυταρχισμός) είναι ο φασισμός το «σκέφτηκες»;

Οτι για να μπορούν να δέρνουν οι ευρωμπάτσοι, εσύ πρέπει κάθε βράδυ να κοιμάσαι με «Μπιγκ Μπράδερ» και «Μπαρ», το «σκέφτηκες»;

Το ότι η σφαγή είναι «νόμιμη», αρκεί να συμφέρει το κεφάλαιο, σε προβλημάτισε;

Το ότι δεν είδαμε ποτέ όργανο της «τάξης» να δέρνει εφοπλιστή, για να υπερασπίσει ναυτεργάτη, μήπως είναι ώρα να σε απασχολήσει;

Το ότι για να κερδηθεί κάτι, απαιτείται πάντα αντίτιμο, πρώτη φορά το διαπίστωσες;

Την ώρα που σπάνε κεφάλια, να μην ταξιδέψεις. Ναι! Είναι σαν να πίνεις καφέ, την ώρα που καίγεται το σπίτι του γείτονα. Κι αυτό δικαίωμά σου είναι! Μόνο που «πιάνεις» τα δικαιώματα απ' την ανάποδη. Σκέφτηκες ότι η κατάκτηση κάθε κλάδου είναι κατάκτηση όλων των εργαζομένων και ότι ο μισθός ή η σύνταξη που παίρνεις κερδήθηκε από κάποιους άλλους «τέτοιους», που τρώγανε ξύλο παλιότερα; Και τότε κάποιοι δεν ταξίδεψαν ή δε δούλεψαν για μία μέρα. Σε ρωτάω, βγήκες - βγήκαμε χαμένοι απ' αυτό; Νομίζω, ξέρεις την απάντηση πολύ καλά. Νόμος (και δικαιοσύνη) είναι το δίκιο του εργάτη. Και τώρα που με άκουσες, σκέψου τι πρέπει να κάνεις.

Οσο για μας (τους απεργούς), ξέρουμε. Θα είμαστε πάλι εκεί, στους καταπέλτες των πλοίων. Μόνο ...που θα 'μαστε πιο πολλοί!

Λυκούργος ΜΠΟΖΙΚΗΣ