Σε μια περίοδο όπου οι καπιταλιστικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων εντείνονται και κλιμακώνονται στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή που εκτείνεται από την Ουκρανία και τα Βαλκάνια διαμέσου της Μέσης Ανατολής, μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό και τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη συναίνεση των κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου, βαθαίνει ακόμα παραπέρα την εμπλοκή της χώρας στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Κομβικό ρόλο στην εμπλοκή παίζει η περιοχή της Θεσσαλίας, η οποία, με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, έχει μετατραπεί και επίσημα σε προγεφύρωμα για τα ΝΑΤΟικά εγκλήματα σε βάρος άλλων λαών, καθιστώντας τη χώρα θύτη και τον λαό της στόχο αντιποίνων.

Το σταθερό ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την περιοχή σηματοδότησε και η πρόσφατη επίσκεψη του πρέσβη τους, Τζορτζ Τσούνις, που απαντήθηκε ανάλογα από τον λαό της.

Ειδικότερα, στη Λάρισα, ως συνέπεια και των «επικαιροποιήσεων» της κατάπτυστης Συμφωνίας για τις βάσεις, προχωρά η «αναβάθμιση» των στρατιωτικών εγκαταστάσεων, με επίκεντρο την 110 Πτέρυγα Μάχης, για να φιλοξενούν τις δολοφονικές μηχανές των ΗΠΑ.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι Αμερικανοί χαρακτηρίζουν πλέον σε έγγραφά τους την 110 Πτέρυγα Μάχης «Προωθημένη Βάση Επιχειρήσεων» (Forward Operating Base - FOB), ή αλλιώς «δεύτερη Σούδα», σε επίπεδο αεροπορικών επιχειρήσεων.

Υπολογίζεται ότι οι Αμερικανοί έχουν «ρίξει» ήδη περισσότερα από 33 εκατ. δολάρια προκειμένου το αεροδρόμιο να μπορεί να φιλοξενήσει «μέσα υψηλής αξίας», όπως τα ιπτάμενα τάνκερ KC-135 που συχνά σταθμεύουν εκεί. Στην 110 Πτέρυγα Μάχης μετασταθμεύουν και 8 UAV (drones) τύπου «MQ-9 Reaper» της USAFE, μαζί με το προσωπικό υποστήριξής τους.

Σημειωτέον, τα εν λόγω UAV έχουν εμβέλεια έως 1.800 χιλιόμετρα και αυτονομία 40 ώρες πτήσης. Μπορούν έτσι να επιχειρούν σε Μαύρη Θάλασσα, Ανατ. Ευρώπη και πάνω από την Ουκρανία, μια ανάσα από Ρωσία και Λευκορωσία, μεταδίδοντας π.χ. άμεσα εικόνα σε αμερικανοΝΑΤΟικά και ουκρανικά στρατηγεία και διοικήσεις για τις κινήσεις των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Την εδραίωση της Λάρισας στον χάρτη επιχειρήσεων των ΗΠΑ επιβεβαίωσε και η άσκηση «Defender 23», που έγινε πριν από έναν χρόνο περίπου, στην οποία υπήρχε μεταξύ άλλων σενάριο που προέβλεπε ότι «περίπου 100 πεζοναύτες των ΗΠΑ θα επιχειρήσουν να "καταλάβουν" το αεροδρόμιο της 110 Πτέρυγας Μάχης, στη Λάρισα, ενώ ικανός αριθμός Ελλήνων πεζοναυτών που θα στρατοπεδεύσουν νωρίτερα στη Λάρισα θα επιχειρήσει να αποτρέψει την κατάληψη του αεροδρομίου».

Τους τελευταίους μήνες, η εμπλοκή της Λάρισας φτάνει μέχρι και την Ερυθρά Θάλασσα, 3.500 χιλιόμετρα μακριά, εκεί που βρίσκεται η φρεγάτα «Υδρα». Θυμίζουμε ότι με βάση τη διαθεσιμότητα που κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση, το επιχειρησιακό στρατηγείο της άσκησης «EUNAVFOR Aspides» είναι το Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων της ΕΕ με έδρα την 1η Στρατιά στη Λάρισα.

Η περιοχή δράσης της επιχείρησης, που γίνεται σε συνεργασία με την επιχείρηση «Prosperity Guardian», όπου ηγούνται οι ΗΠΑ, περιλαμβάνει τα Στενά του Μπαμπ ελ Μαντάμπ και το Στενό του Ορμούζ, καθώς και τα διεθνή ύδατα στην Ερυθρά Θάλασσα, τον Κόλπο του Αντεν, την Αραβική Θάλασσα, τον Κόλπο του Ομάν και τον Περσικό Κόλπο.

Στην αποστολή συμμετέχουν, για την ώρα, η Ελλάδα, η Γαλλία με τη φρεγάτα «Languedoc», η Ιταλία με το αντιτορπιλικό «Caio Duillio» και η Γερμανία με τη φρεγάτα «Hessen», ενώ πρόθεση να πάρει μέρος με στελέχη έχει εκφράσει η Κύπρος.

Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι η 1η Στρατιά έχει μετατραπεί εδώ και χρόνια σε στρατηγείο της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Το 2014 αποτέλεσε κέντρο επιχειρήσεων της ΕΕ κατά του λαού της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας, με πρόσχημα τις εμφύλιες συρράξεις, που οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές υποδαύλισαν.

Αντίστοιχα, στρατιωτικές δυνάμεις και εξοπλισμός των ΗΠΑ είναι μόνιμα εγκατεστημένα στη Μαγνησία.

Μπορεί μετά τις καταστροφικές πλημμύρες του Σεπτέμβρη να μην αξιοποιείται η βάση της ελληνικής 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού στο Στεφανοβίκειο, για τη μεταστάθμευση αεροκίνητων μονάδων και μαχητικών ελικοπτέρων του αμερικανικού στρατού, όπως γινόταν από το 2018, ωστόσο η αξιοποίηση του στρατοπέδου παραμένει στο επίκεντρο του αμερικανικού ενδιαφέροντος.

Η περιοχή άλλωστε προσφέρεται για εκπαίδευση των ελικοπτέρων, καθώς περιβάλλεται από εδάφη ποικίλης γεωμορφίας και θάλασσα, ενώ δίνει τη δυνατότητα και για απευθείας σύντομες πτήσεις προς την Αλεξανδρούπολη και περαιτέρω προώθηση προς τα Ανατολικά Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα, αν προκύψει επιχειρησιακή ανάγκη.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι βουλευτές των κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου και ο περιφερειάρχης καταθέτουν συνεχώς προτάσεις για την απάντληση των υδάτων από την περιοχή του Στεφανοβικείου.

Παράλληλα, μέσα στην πόλη του Βόλου βρίσκεται το στρατόπεδο «Γεωργούλα», που οι Αμερικανοί το χαρακτηρίζουν «Logistics Support Area Volos». Εκεί διαμένουν Αμερικανοί στρατιώτες που συμμετέχουν σε μια σειρά από ασκήσεις μαζί με τον ελληνικό στρατό.

Το λιμάνι του Βόλου είναι ένα από τα 5 (μαζί με αυτά των Πειραιά, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης και Καβάλας) που οι Αμερικανοί σχεδιάζουν να εκμεταλλευτούν τουλάχιστον έως τα τέλη του 2028 για διεκπεραιώσεις στρατιωτικών τους φορτίων και πολεμοφοδίων προς Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, ενόσω κλιμακώνεται η σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας.

Ακόμα, σε συνεννόηση με τους Αμερικανούς, η κυβέρνηση σχεδιάζει για την Πολεμική Αεροπορία την ανάπτυξη 3 συν 1 Σταθμών Υποστήριξης Εδάφους (Ground Support Systems - GSS) τύπου Link 16. Πρόκειται για στρατιωτικό δίκτυο τακτικής ανταλλαγής δεδομένων που χρησιμοποιείται από το ΝΑΤΟ.

Με το Link 16, τα αεροσκάφη, τα πλοία και οι επίγειες δυνάμεις μπορούν να ανταλλάξουν την τακτική τους εικόνα σε σχεδόν πραγματικό χρόνο. GSS προγραμματίζουν να βάλουν καταρχάς στην τοποθεσία «Larissa/ Mt Pelion», στο Πήλιο, με τη Λάρισα και τις γύρω στρατιωτικές υποδομές να ιεραρχούνται πλέον ψηλά στην ανάπτυξη των δυνάμεών τους.

Τον κρίκο στην αλυσίδα συμπληρώνουν οι εγκαταστάσεις της 111 Πτέρυγας Μάχης, στη Νέα Αγχίαλο, οι οποίες αξιοποιούνται για την παραμονή Αμερικανών πιλότων της Air Force, αλλά και μονάδων υποστήριξης και διοικητικό προσωπικό. Μάλιστα, στη μονάδα αυτή βρέθηκαν τον Νοέμβρη - την ώρα που εξελίσσονταν οι επιθέσεις του κράτους του Ισραήλ κατά του Παλαιστινιακού λαού - 15 ελικόπτερα και συνολικά 100 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί.

Στα παραπάνω προστίθεται και ο σχεδιασμός της εταιρείας «Mediterranean Gas» για την εγκατάσταση πλωτού τερματικού σταθμού αποθήκευσης και επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην περιοχή Κριθαριά, κοντά στην ακτή και εντός του Παγασητικού Κόλπου, που μεταξύ άλλων εντάσσεται στα σχέδια των ΗΠΑ - ΕΕ για απεξάρτηση της τελευταίας από το ρωσικό φυσικό αέριο, με βασική εναλλακτική το αμερικανικό LNG.

Η μετατροπή της περιοχής σε ορμητήριο ιμπεριαλιστικού πολέμου αποτελεί στρατηγική όλων των κυβερνήσεων, με τη συναίνεση και των υπόλοιπων κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου. Καθοριστική συμβολή έχουν και οι εκπρόσωποί τους στην Τοπική Διοίκηση, οι οποίοι βάζουν πλάτη με διάφορους τρόπους στα σχέδια αυτά.

Η ευρεία αυτή συναίνεση εδράζεται στην από κοινού υπηρέτηση του στόχου της αστικής τάξης να παίξει η χώρα - αλλά και η Θεσσαλία - ρόλο «διαμετακομιστικού κέντρου εμπορευμάτων και Ενέργειας» για τα κέρδη της.

Ο λαός πληρώνει αυτό το τίμημα με πολλαπλό τρόπο. Καταρχάς ζει με τον μόνιμο κίνδυνο να αποτελέσει στόχο και θύμα στρατιωτικών αντιποίνων από τους αντιπάλους του ΝΑΤΟ. Οι ασκήσεις για «εικονικά πλήγματα» σε αμερικανοΝΑΤΟικές υποδομές, στις οποίες σύμφωνα με δημοσιεύματα έχουν προχωρήσει αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, είναι ενδεικτικές για το πώς αυτές αποτελούν μαγνήτη μεγάλων κινδύνων για τον λαό.

Αλλά και οι πυρκαγιές το τελευταίο καλοκαίρι στη Μαγνησία, όπως και οι εκρήξεις σε αποθήκη πυρομαχικών της 111 ΠΜ, έδειξαν ότι το πλέγμα των αμερικανοΝΑΤΟικών υποδομών στην περιοχή δεν παρέχει καμιά «ασφάλεια», αλλά αντίθετα αποτελεί ολοένα και μεγαλύτερο παράγοντα κινδύνου για τη ζωή και την περιουσία του λαού από πολλές απόψεις.

Ο λαός της περιοχής - και όχι μόνο - υφίσταται και βαριές οικονομικές συνέπειες από την εμπλοκή της χώρας: Με τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες που αφορούν τους σχεδιασμούς NATO - ΕΕ - ΗΠΑ, και όχι την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αλλά και με το ενεργειακό κόστος που έχει εκτιναχθεί, ως αποτέλεσμα των κυρώσεων στη Ρωσία με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, σε συνδυασμό με τη στρατηγική της λεγόμενης «πράσινης» και «ψηφιακής μετάβασης».