Εφτά μήνες μετά τις πλημμύρες στον θεσσαλικό κάμπο δύο πράγματα επιβεβαιώνονται: Οτι ήταν «λόγια του αέρα» για μια ακόμα φορά τα περί «έγκαιρης αποκατάστασης» και ότι αν οι πλημμυροπαθείς δεν έπαιρναν την υπόθεση στα χέρια τους, με τις επιτροπές αγώνα, ακόμα και αυτά τα ελάχιστα δεν θα είχαν γίνει, ή θα καθυστερούσαν ακόμα περισσότερο.

Αρκούν λίγα λεπτά για να αντιληφθεί κανείς ότι ο χρόνος σταμάτησε τον Σεπτέμβρη του 2023 για τους κατοίκους στα Μεγάλα Καλύβια Τρικάλων και στις εργατικές κατοικίες της Γιάννουλης στη Λάρισα.

Κοντέινερ δίπλα σε γκρεμισμένα σπίτια αντικρίσαμε στα Μεγάλα Καλύβια, όπου μας υποδέχθηκαν μέλη της διοίκησης του Συλλόγου Πλημμυροπαθών. Από τις πρώτες κουβέντες τους άρχισε να διαλύεται το κυβερνητικό αφήγημα ότι το κράτος είναι τάχα αρωγός των πληγέντων.

«Δίνουμε έναν αγώνα ζωής, όλοι οι συγχωριανοί, μαζί με άλλους πλημμυροπαθείς για να μην ερημώσουν τα χωριά μας», είναι τα λόγια της Μαριλένας Χαχάμη, γραμματέα του Συλλόγου Πλημμυροπαθών Μεγάλων Καλυβίων.

«Σχεδόν το 25% δεν έλαβε ακόμα την πρώτη αρωγή των 6.600 ευρώ για οικοσκευή», μας λέει ο Δημήτρης Κάβουρας, πρόεδρος του Συλλόγου, και εξηγεί ότι «έχουν τοποθετηθεί 40 κοντέινερ και δεν υπάρχει τίποτα στον ορίζοντα ως αποζημίωση για τα "κίτρινα" και τα "κόκκινα" σπίτια».

Οσοι δεν είναι σε κοντέινερ, φιλοξενούνται ή νοικιάζουν κάποιο σπίτι. Προβλήματα υπάρχουν όμως και με το επίδομα ενοικίου! «Δέκα οικογένειες που έμειναν χωρίς σπίτι έμειναν και χωρίς επίδομα ενοικίου, διότι το σύστημα δεν τις αναγνωρίζει», μας εξηγεί η Μαριλένα Χαχάμη και προσθέτει ότι «όσοι είναι δικαιούχοι επιδόματος ενοικίου, έλαβαν ένα ποσό μόνο για τρεις μήνες».

Μας εξηγεί επίσης ότι «δεν ξανάνοιξε η ηλεκτρονική πλατφόρμα για τις νέες αιτήσεις για επίδομα ενοικίου για όσους το δικαιούνται για 6 μήνες λόγω "κίτρινου" σπιτιού ή για 24 μήνες αν το σπίτι τους είναι "κόκκινο"».

Ολα αυτά υποτίθεται ότι ήταν στις άμεσες παρεμβάσεις της κυβέρνησης και του κράτους για την ανακούφιση των πλημμυροπαθών! Κι όμως, οι μήνες περνούν και ούτε αυτά δεν αντιμετωπίστηκαν ακόμα! Πρόβλημα υπάρχει και στην εξαγγελία της κυβέρνησης για μηδενική συμμετοχή στα φάρμακα, αφού «περίπου το 25% των πληγέντων είναι εκτός», όπως μας είπαν κάτοικοι στα Μεγάλα Καλύβια.

Θολό είναι το τοπίο και σε ό,τι αφορά την επισκευή ή το χτίσιμο σπιτιών. «Καμία αποζημίωση, τίποτα» κι ας υποβλήθηκαν οι φάκελοι από τον Οκτώβρη. Οι πληγέντες διεκδικούν επίσπευση των διαδικασιών για 100% αποζημίωση, να απομακρυνθούν τα γκρεμισμένα σπίτια με έξοδα του κράτους, να δοθεί παράταση για τα επιδόματα ενοικίου και για τη μηδενική συμμετοχή στα φάρμακα για όλους τους πλημμυροπαθείς.

Διεκδικούν επίσης ουσιαστική θωράκιση από τις πλημμύρες, γιατί, όπως τονίζουν, «ο κίνδυνος παραμένει ακόμα και με μια απλή βροχή αφού στα ποτάμια γίνονται κάποια μπαλώματα στα κατεστραμμένα αναχώματα». Ζητούν, τέλος, να φτιαχτούν τα αρδευτικά δίκτυα και οι γεωτρήσεις των αγροτών για να μπορέσουν να καλλιεργήσουν.

Το λασπωμένο αποτύπωμα της στάθμης του νερού που πλημμύρισε όλα τα ισόγεια διαμερίσματα, είναι η πρώτη εικόνα που βλέπεις στους τοίχους των εργατικών κατοικιών στη Γιάννουλη. Κι όταν ανοίγουν οι πόρτες, τότε μέσα από τα σπίτια ξεπροβάλλουν η λασπουριά, η μούχλα, η καταστροφή που υπέστησαν εκατοντάδες φτωχές οικογένειες ανέργων, εργαζομένων και συνταξιούχων.

«Το 80% των συνολικά 300 ισόγειων διαμερισμάτων παραμένουν ακατοίκητα γιατί οι αποζημιώσεις που δόθηκαν σε ένα μέρος των πληγέντων, από 1.200 έως 6.600 ευρώ, είναι ψίχουλα και δεν επαρκούν ούτε για τα στοιχειώδη», αναφέρει ο Τάσος Τσιαπλές, από την Επιτροπή Αγώνα Πλημμυροπαθών στις εργατικές κατοικίες της Γιάννουλης.

Μας εξηγεί επίσης ότι «έχουν εξαιρεθεί από αποζημίωση τα 931 υπόγεια που ήταν πλημμυρισμένα έως την οροφή και καταστράφηκαν όλα τα χρήσιμα είδη που ήταν αποθηκευμένα εκεί, διότι θεωρούνται μη κατοικήσιμοι χώροι».

Η Επιτροπή Αγώνα Πλημμυροπαθών διεκδικεί αποζημίωση στο 100% και ουσιαστική αντιπλημμυρική θωράκιση και συνεχίζει να διοργανώνει κινητοποιήσεις, σε συντονισμό με άλλες επιτροπές πλημμυροπαθών.

«Συνεχίζουμε τον αγώνα», μας λέει ο Τάσος Τσιαπλές, για ουσιαστικές αποζημιώσεις, αλλά και για μέτρα θωράκισης επειδή «υπάρχει κίνδυνος νέων πλημμυρικών φαινομένων», αφού το ανάχωμα του Πηνειού που έσπασε, περίπου 64 μέτρων, μπαζώθηκε προσωρινά.

«Καμία υπόσχεση δεν εκπληρώθηκε», λένε οι πλημμυροπαθείς και σημειώνουν ότι «είναι πασιφανής η απουσία της κυβέρνησης, της Περιφέρειας και της δημοτικής αρχής». Μόνοι τους οι κάτοικοι έβγαζαν τα νερά, ακόμα και οι δρόμοι μας, λένε, δεν πλύθηκαν από τον δήμο αλλά ξεπλύθηκαν από τη βροχή! Οι ευθύνες όμως δεν ξεπλένονται...

Η αγανάκτηση είναι μεγάλη στον θεσσαλικό κάμπο και οι επιτροπές αγώνα καλούν τον λαό να την εκφράσει αγωνιστικά, διεκδικητικά και οργανωμένα, για να μπορέσει να επιβάλει ουσιαστικές λύσεις, στριμώχνοντας την κυβέρνηση και τις τοπικές αρχές.

Υπό τον πένθιμο χτύπο της καμπάνας, κάτοικοι του χωριού Βλοχός του δήμου Παλαμά συγκεντρώθηκαν την Τρίτη 26 Μάρτη πάνω στη γέφυρα του ποταμού, όπου έσπασε το ανάχωμα και έπνιξε σπίτια, αγροτικά μηχανήματα, οχήματα, ζώα και χωράφια. Το νερό είχε φτάσει τα 4,80 μέτρα! Ηταν έως τα κεραμίδια σπιτιών που εφτά μήνες τώρα είναι ακατοίκητα και οι ένοικοι είναι πλέον νοικάρηδες διαμοιρασμένοι στους δήμους της περιοχής. Οπως καταγγέλλουν, οι περισσότεροι δεν έχουν λάβει ούτε το επίδομα ενοικίου, ενώ τους έρχονται λογαριασμοί ρεύματος για τα κλειστά σπίτια! «Θέλουμε να φύγουμε από τον βούρκο», μας λέει ο Κώστας Γιώτας, κάτοικος του Βλοχού και σημειώνει ότι «αν απορρίψουν το αίτημά μας για μετεγκατάσταση, τότε θα πρέπει το κράτος να μας εγγυηθεί για την ασφάλεια των σπιτιών, των αναχωμάτων και των χωραφιών από μια νέα πλημμύρα». Οπως σημειώνει, «εφτά μήνες μετά, τα αναχώματα γίνονται πρόχειρα, μάλιστα σε ένα ανάχωμα δεν γίνεται τίποτα, αν βρέξει δύο ώρες το χωριό μας θα ξαναπλημμυρίσει».

Από τον Βλοχό, όπως μας λένε, μόνο εφτά οικογένειες πήραν επίδομα για το νοίκι! «Κανένας δεν μερίμνησε για τίποτα, μας έχουν εγκαταλείψει, εφτά μήνες τώρα μας έχουν ξεχάσει», μας λέει ο Αποστόλης Παπακυρίτσης, «δεν έχουμε ούτε τα προς το ζην», μας εξηγεί. «Ο κόσμος είναι απελπισμένος. Μας ρωτάνε τα παιδιά, αν ξανάρθει το νερό τι θα κάνουμε;» λέει και συμπληρώνει: «Αυτό που θέλουμε είναι να κοιμόμαστε τα βράδια στα σπίτια ήσυχοι, χωρίς να φοβόμαστε για επόμενη πλημμύρα».

Ενας από τους κτηνοτρόφους του χωριού μάς λέει ότι «σώσαμε τα ζώα από το νερό και κινδυνεύουμε να τα χάσουμε από την ασιτία και την έλλειψη στάβλων». Τα έχουν οδηγήσει στο βουνό και ζωοτροφές δεν υπάρχουν, καταστράφηκαν κι αυτές.

Ο Βλοχός, όπως και άλλα χωριά του κάμπου, δεν είναι η πρώτη φορά που πλημμυρίζει λόγω της έλλειψης ολοκληρωμένου σχεδιασμού αντιπλημμυρικής θωράκισης της Θεσσαλίας.

Πάνω από 100 οικογένειες ζητούν να μετεγκατασταθούν, ενώ άλλες οικογένειες ζητούν πλήρη αποζημίωση για να μείνουν στον τόπο τους. Ολοι οι χωριανοί λένε ότι δεν φτάνουν μόνο να βρεθεί ασφαλής στέγη, πρέπει να εξασφαλιστούν από την πλημμύρα και τα χωράφια αφού από τις καλλιέργειες ζουν και μεγαλώνουν παιδιά.