Εβγαλε μάτι και στο debate η στρατηγική σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ τόσο με τη ΝΔ όσο και με το ΠΑΣΟΚ, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε κυβέρνηση συνεργασίας αμέσως μετά τις εκλογές στις 21 Μαΐου.

Με το «καλημέρα» της τηλεμαχίας ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τα περισσότερα εξοπλιστικά προγράμματα (που βεβαίως εξυπηρετούν τις ΝΑΤΟικές ανάγκες), διαβεβαίωσε μάλιστα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει ένα κόμμα ΝΑΤΟικό και ότι δεν αμφισβητεί τις συμφωνίες που έχει υπογράψει η κυβέρνηση της ΝΔ, π.χ. με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, λέγοντας πως «θα τιμήσουμε τις συμβάσεις» που μετέτρεψαν τη χώρα σε απέραντο ΝΑΤΟικό ορμητήριο.

Σε όλους τους τόνους διαβεβαίωσε για το «ρεαλιστικό» - μετρημένο δηλαδή με τη μεζούρα του κεφαλαίου - πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο δεν διακινδυνεύει τη «δημοσιονομική σταθερότητα», και βέβαια ως πειστήριο εμφάνισε τα «γεμάτα ταμεία» που άφησε η κυβέρνησή του από τα «ματωμένα» πλεονάσματα που γονάτισαν τον λαό!

Μίλησε για δήθεν επαναφορά της 13ης σύνταξης (όπως βαφτίζει ένα εφάπαξ βοήθημα για τους συνταξιούχους, έως 500 ευρώ), που μαζί με την 14η κατάργησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ενώ κυριολεκτικά «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» ήταν η απάντησή του όταν ρωτήθηκε για την επίθεση που δέχτηκαν οι συνταξιούχοι από τα ΜΑΤ επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, λέγοντας ότι... «ήμασταν υποχρεωμένοι να εφαρμόσουμε μνημονιακούς καταναγκασμούς».

Αναγνώρισε και πάλι ότι τα «κοράκια» των funds πρέπει να έχουν κέρδη από τη λαϊκή περιουσία, που τους την έδωσαν στα χέρια οι νόμοι του ΣΥΡΙΖΑ, τους οποίους εμπλούτισε η ΝΔ, λέγοντας ουσιαστικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί να κερδοσκοπούν «κοράκια», τράπεζες, ενεργειακοί όμιλοι σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος, αρκεί το γδάρσιμο να είναι «λογικό», να μην υπάρχουν «υπερέσοδα», όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας.

Και ενώ οι αντιλαϊκές συγκλίσεις όλων τους έβγαζαν «μάτι», ο Αλ. Τσίπρας εκτίμησε ότι μετά τις εκλογές θα δούμε ακόμα περισσότερες, ειδικά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, με το οποίο επιδιώκει να συγκυβερνήσει, επαναλαμβάνοντας ότι το πρώτο κόμμα μπορεί να συνεργαστεί και να σχηματίσει κυβέρνηση με το τρίτο κόμμα.

Για την ακρίβεια, ζήτησε αναδιανομή της φτώχειας του λαού, με δεδομένη τη «σφραγίδα» ΣΥΡΙΖΑ στην υλοποίηση της «απελευθέρωσης», του χρηματιστηρίου ρύπων, την απολιγνιτοποίηση κ.λπ., που εκτίναξαν τις τιμές στο ρεύμα και στα καύσιμα, μαζί με την έμμεση φορολογία, για την οποία απλά θέλει να μειωθεί, αντί να καταργηθεί. Και επανέλαβε τα περί κρατικού ελέγχου στη ΔΕΗ, η οποία βέβαια θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Ενοχη σιωπή κράτησε και για την πολιτική της «απελευθέρωσης» των μεταφορών, η οποία οδήγησε στο έγκλημα των Τεμπών, που το απέδωσε στο «ρουσφέτι» ενός ανθρώπου, αθωώνοντας ξετσίπωτα την πολιτική που βάζει την ανθρώπινη ζωή στη ζυγαριά του κέρδους!

Απέλπιδα ήταν και η προσπάθειά του να εμφανίσει το ΚΚΕ ως υποψήφιο κυβερνητικό συνομιλητή, παρά τις σαφείς και ξεκάθαρες απαντήσεις του Δ. Κουτσούμπα για «μούφα προοδευτική κυβέρνηση», για καμία ανοχή και στήριξη σε οποιαδήποτε αντιλαϊκή κυβέρνηση. Ηταν τέτοια η πρεμούρα του Αλ. Τσίπρα για το ΚΚΕ σχεδόν σε όλο το debate, που έφτασε στο σημείο να προσπαθήσει να οικειοποιηθεί μέχρι και τον Χαρίλαο Φλωράκη, μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ και μετά την τηλεμαχία, σε δήλωσή του έξω από το στούντιο της ΕΡΤ, ισχυρίστηκε ότι «το ΚΚΕ ήρθε πιο κοντά στον ρεαλισμό και στην πραγματικότητα», διαστρεβλώνοντας ευθέως τη θέση του Κόμματος, σε μια προσπάθεια να απευθυνθεί σε απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι έχουν στραφεί στο ΚΚΕ, αναγνωρίζοντας τη μαχητικότητα και την αξιοπιστία του.