«Μα αυτό το έχουμε ήδη δρομολογήσει...». «Ε, αυτό ήταν στο δικό μας πρόγραμμα και το έχουμε υλοποιήσει». «Το μόνο που κάνει είναι να μας αντιγράφει». Οι παραπάνω ατάκες, που θυμίζουν καβγά με τον ...διπλανό στο θρανίο, κυριαρχούν τις τελευταίες μέρες στον σχολιασμό στελεχών της ΝΔ για όσα εξήγγειλε ο Αλ. Τσίπρας ως «πρόγραμμα της προοδευτικής διακυβέρνησης». Με τα προγράμματα των διεκδικητών της κυβερνητικής καρέκλας να έχουν πια παρουσιαστεί, η αντιπαράθεση αυτή είναι αρκετά αποκαλυπτική. Δείχνει ξανά τη δυσκολία που έχουν να αντιπαρατεθούν ουσιαστικά, επιβεβαιώνοντας ότι είναι τα μεγαλύτερα που τους ενώνουν, είναι τα καθοριστικά, παρά αυτά που τάχα τους χωρίζουν. Αλλωστε και οι δύο ξεκαθαρίζουν ότι η επιστροφή στα ματωμένα δημοσιονομικά πλεονάσματα, σε συνδυασμό με το Σύμφωνο Σταθερότητας, είναι που θέτει το πλαίσιο της επόμενης διακυβέρνησης. Ενα δημοσιονομικό και «μεταρρυθμιστικό» πλαίσιο που δεσμεύει κάθε κυβέρνηση, και μέσα στο οποίο για να πάρει ανάσες ο λαός απαιτείται σκληρός αγώνας, σύγκρουση με την εργοδοσία και τα κόμματά της, ανυποχώρητη πάλη. Ολα εκείνα δηλαδή που δεν χωράει αμφιβολία ότι διασφαλίζονται με ένα ΚΚΕ ακόμα πιο δυνατό, στον αντίποδα των «αντιγραφέων» κυβερνητικών προγραμμάτων κομμένων και ραμμένων στα μέτρα των επιχειρηματικών ομίλων.