Η δράση της «17Ν», η δράση αυτού του τύπου ομάδων συνολικότερα, δεν έχει καμία σχέση με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, με την αντικαπιταλιστική πάλη. Αμέσως μετά τις συλλήψεις της «17Ν», το ΚΚΕ μίλησε ανοιχτά για «απόσυρση» ενός μηχανισμού βαθιά διαβρωμένου από κρατικές και παρακρατικές υπηρεσίες. Η ατομική τρομοκρατία δεν είχε ποτέ σχέση με τη μαζική ανατρεπτική δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, που ήρθε αντιμέτωπη πολλές φορές στην Ιστορία με την ένοπλη αντίδραση της αστικής τάξης. Δεν έχει δηλαδή καμία σχέση με τις στιγμές που το μαζικό εργατικό - λαϊκό κίνημα ξεκαθαρίζει ότι «όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα», όπως αποτυπώθηκε στο συγκλονιστικό πανό τον Δεκέμβρη του 1944 στην Αθήνα.

Η αντίθεσή μας σε αυτού του τύπου τη δράση, λοιπόν, γίνεται με κριτήριο την υπεράσπιση της εργατικής - λαϊκής πάλης και όχι την «εθνική ομοψυχία» και την υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας, της δικτατορίας δηλαδή του κεφαλαίου, του αστικού πολιτικού συστήματος και του αντιλαϊκού, αντιδραστικού τους περιεχομένου, που έχουμε δει να υπηρετείται το ίδιο αποτελεσματικά και από κεντροδεξιές (όπως η ΝΔ) και από σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις (όπως ο ΣΥΡΙΖΑ) και που δεν διστάζει να αξιοποιεί ακόμα και τις συνθήκες της πανδημίας για την ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού.

Οπως έχει τονίσει το ΚΚΕ, αυτό που κρίνεται δεν είναι οι πράξεις του, που έχουν καταδικαστεί, αλλά το δικαίωμα ενός κρατούμενου στη δίκαιη και αξιοπρεπή μεταχείριση, το οποίο θυσιάζεται στο βωμό των επιλογών της κυβέρνησης, που κάνει επίδειξη κρατικής πυγμής και αναζητεί άλλοθι καταστολής με τελικό αποδέκτη το λαό.