Περίσσεψαν οι διάφορες υποκριτικές κορόνες και αντιπαραθέσεις από τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, προκειμένου να μείνουν στο απυρόβλητο η αντιλαϊκή πολιτική και η σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος, στον βούρκο του οποίου καλλιεργούνται και οι εγκληματικές πράξεις, όπως αυτές που καταγγέλλονται στο χώρο του Πολιτισμού.

Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, Φ. Γεννηματά, παραπονέθηκε για στημένο δίπολο και ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι «σύμμαχοι σε μια αδιέξοδη αντιπαράθεση, με κενό βιογραφικό μεταρρυθμίσεων».

Είπε ακόμα ότι η κυβέρνηση αξιοποιεί την υπόθεση αυτή για να κρύψει την «ανικανότητά της» και την ανεπάρκεια του «επιτελικού κράτους της» στη «διαχείριση της πανδημίας και των φυσικών καταστροφών», ενώ την παρότρυνε να παραδειγματιστεί ...από τη διαχείριση «της μεγαλύτερης φυσικής καταστροφής, του σεισμού του 1999 στην Αττική, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ». Τότε δηλαδή που εκατοντάδες εργάτες θάφτηκαν κάτω από τα εργοστάσια - φέρετρα (π.χ. στη ΡΙΚΟΜΕΞ), που θα έπρεπε έγκαιρα να είχαν κατεδαφιστεί, και χιλιάδες άστεγοι επί βδομάδες δεν είχαν δει ούτε σκηνή για να ακουμπήσουν.

Στις δε προτάσεις που παρέθεσε η Φ. Γεννηματά για εξάλειψη της βίας και της παρενόχλησης στους χώρους δουλειάς ήταν να εφαρμοστεί η διεθνής σύμβαση 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας - κάτι που ήδη εξάλλου προετοιμάζει η κυβέρνηση.

Από την πλευρά του ο πρόεδρος της Ελ. Λύσης, Κυρ. Βελόπουλος, συμπλήρωσε το όλο σκηνικό με αντικομμουνισμό, ενώ έσταξε και το ρατσιστικό, εθνικιστικό του δηλητήριο. Ετσι, για να καλύψει τις επιπτώσεις από την επιχειρηματική δράση και στα ΜΜΕ, που ενισχύει η αντιλαϊκή πολιτική των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, έκανε λόγο για ...«καθεστώς Σοβιετικής Ενωσης» και «κομμουνιστικό καθεστώς Στάλιν». Μίλησε για «νεο-Ελλάδα που δημιουργήθηκε από το 1974» και η οποία «ανέχεται τον βιασμό», αλλά και ότι «οι λαθρομετανάστες παίρνουν επίδομα 500 ευρώ», κ.ο.κ.

Οσο για την ομιλία του επικεφαλής του ΜέΡΑ25 Γ. Βαρουφάκη, ήταν ένα συνονθύλευμα που περιείχε αναλύσεις για τη «χρεοδουλοπαροικία» και την «ταξικότητα της πατριαρχίας, που είναι η επέκταση της σεξουαλικής βίας», τη «νεοφιλελεύθερη τυραννία του θεάματος και της προπαγάνδας» και άλλα παρόμοια που συσκοτίζουν, για να βγαίνει τελικά λάδι το σύστημα.